Γράφει ο Ιωάννης Κάνδυλας*

Τούτη την Άνοιξη, της Άρτας οι λεμονιές θα τινάξουν τα αρωματικά τους τα ανθοπέταλα, Κι ο Μάης που, χαρούμενος, διάσχιζε τ’ ανθολίβαδα, ανάκοψε απότομα το βήμα του, καθώς περικυκλώθηκε από σκοτεινό μήνυμα ομίχλης…
Κι εγώ, σε πνευματική ανάρρωση από το μακελειό των Τεμπών, αισθάνομαι υποτροπή της θλίψης, κι αποζητάω φάρμακο βαλσαμικό για τον αβάσταχτο πόνο των γονιών. Μα….πού να το εύρω; Το αναζήτησα σ’ όλα τα ράφια της επιστήμης μου μα…τίποτε. Μονάχα Ντεπόν , ασπιρίνη και λίγα άλλα αναλγητικά. Όμως, να, σε μιάν ακρούλα της Ιατρικής μου της καρδιάς βρέθηκε ένα ήπιο σημείωμα με μήνυμα συμμετοχής στον πόνο της οικογένειας….
Κι ήσουν εσύ μικρό μου κοριτσάκι η αιτία τούτης της Ανοιξιάτικης σιωπής. Και να: το μικρό σου το πόδι (Α) ξανθό και ροδοκόκκινο, ονειρικά πολύστοχο, για τους γονείς και συνανθρώπους σου… Κι ήταν γραφτό, να φύγεις ξαφνικά και ανεπάντεχα, ωσάν στιγμιαίο ανεμοφύσημα Μαγιάτικου μελτεμιού… Ποιος θα το περίμενε; Ποιος μπορεί να σκιαγραφήσει τον αγώνα και την αγωνία σου όταν το οξυγόνο, τούτο το πολύτιμο χάρισμα της ζωής, λιγόστευε, όλο λιγόστευε μέχρις ολικής έλλειψής του; Τούτο το ανοξαιμικό, μελανιασμένο σου ποδαράκι (Β), μας δίνει την ασήκωτη απάντηση μιας ζωής που πνίγεται ασφυκτικά, καταπέφτει, αργοσβήνεται και πεθαίνει ολότελα προδομένη…
Γλυκό μου κοριτσάκι,
Δεν είσαι μόνο σου στο ταξίδι για τις Ουράνιες αγκαλιές… Μαζί σου φτερουγίζουν και άλλα βρεφικά πνεύματα, από θύματα δικής μας ευθύνης, εσκεμμένης ή τυχαίας… Ασφαλώς, εκεί ψηλά, οι ψυχές των αναπαύονται στη στοργική αγκάλη του Πλάστη που, πάντοτε ανοιχτή, υποδέχεται κάθε θύμα της δικής μας κακοφορμισμένης ζωής… Σημείο κι αυτό των καιρών; Μπορεί. Όμως, όπως και αν συμβαίνει, εμείς πάντα θα θυμόμαστε τούτο το άτυχο μελανό ποδαράκι, ωσάν αφορμή θλίψης και πόνου, για μίαν εποχή που η ανθρώπινη ζωή , όλο και χάνει αξία ακόμη και για τούτα τα πρώτα της νεογνικά τα σκιρτήματα…
* Ο Ιωάννης Κάνδυλας διετέλεσε διευθυντής Καρδιολογίας του ΕΣΥ

Ποιός είναι ο γιατρός του τόσο τρυφερού σημειώματος
Σ’ αυτή τη στήλη φιλοξενούμε ένα σημείωμα για το φτερούγισμα που έκανε το αγγελούδι μόλις 5,5 μηνών πετώντας στον ουρανό για να βρεθεί στην αγκαλιά του Δημιουργού.
Φέρει την υπογραφή του Ιωάννη Κάνδυλα, ενός σπουδαίου καρδιολόγου, διευθυντή του ΕΣΥ, τον οποίο συντάραξε – όπως όλους μας – το αναπάντεχο θλιβερό γεγονός. Την συγκίνησή του από την ανείπωτη τραγωδία της οικογένειας θέλησε να μοιραστεί με τον συνάδελφό του καρδιολόγο Γιώργο Παπαδημητρίου, φίλο από καρδιάς δικό μας.
Κάποιες παραπάνω λέξεις για την σχέση των δύο ιατρών, νομίζουμε ότι είναι χρήσιμες για να γνωρίσουμε κάπως καλύτερα τον καθ’ όλα ευαίσθητο και τον έχοντα το χάρισμα της γραφής Ιωάννη Κάνδυλα. Είναι άλλωστε κάτι που χαρακτηρίζει και τους δύο. Ο Γιώργος Παπαδημητρίου δέχθηκε τηλεφώνημα από τον συνάδελφό του που τον θυμήθηκε μετά από 40 χρόνια, δοκιμάζοντας όπως είναι φυσικό ευχάριστη έκπληξη. Σαράντα χρόνια πριν έκαναν μαζί την διδακτορική τους διατριβή στην επιστήμη της καρδιολογίας στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο, ακολουθώντας έκτοτε μια επιτυχημένη σταδιοδρομία, ο καθένας από τον δικό του τομέα.
Το κοριτσάκι, κάτω από τις δραματικές αυτές συνθήκες, τούς έφερε και πάλι πολύ κοντά για να εκφράσουν την συγκίνησή τους, αλλά και να ενώσουν την ευαισθησία τους απέναντι στην αξία της ζωής. Ο Γιώργος Παπαδημητρίου που λύγισε στο άγγελμα της θλιβερής είδησης, είχε έναν παραπάνω λόγο να υποστεί σοκ. Είναι φίλος του ζευγαριού, για το οποίο μόνο καλά λόγια έχει να πει.
Όσο για τον συνάδελφό του νομίζουμε ότι το σημείωμά του διερμηνεύει με τον πλέον εκφραστικό τρόπο τα συναισθήματα όλων μας που αμήχανα σκεφτόμαστε πόσο εύκολα γλιστράει η ζωή μέσα από τα χέρια μας ανήμποροι να προσφέρουμε βοήθεια. Β.Π.