Η οικογένεια Αθανασάκη θα ήθελε να πει δυο λόγια για τον εκλιπόντα σύζυγο, πατέρα, αδερφό και θείο. Ξέρετε για εμάς η αναφορά στον θρύλο του Αποστόλου Αθανασάκη είναι η πιο δύσκολη αγόρευση με την πλέον αμφίρροπη έκβαση.
Το μεγαλείο του πνεύματός του κάνει τα λόγια να ακούγονται φτωχά. Συνεπώς θα σας παρακαλούσαμε να δείτε με κάποια επιείκεια οποιαδήποτε συγκινησιακή φόρτιση και σας ζητούμε προκαταβολικά ειλικρινά συγγνώμη αν γινόμαστε υπέρμετρα αφελείς στα λόγια μας για αυτόν.
Υπάρχει ένα αγγλικό ρητό το οποίο αποφαίνεται ως εξής: Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος υποδεικνύει. Ο σπουδαίος δάσκαλος εμπνέει. Ο Απόστολος Αθανασάκης, έως τον θάνατό του υπήρξε ένας διεθνώς διακεκριμένος επιστήμονας κλασσικών σπουδών. Γεννήθηκε στο Αστροχώρι Άρτας το 1938 και ήταν το πρώτο, από τα 9 συνολικά παιδιά, της πολυμελούς οικογένειας του Νικόλα Αθανασάκη και της Γιαννούλας Σακκά. Εισήχθη, μεταξύ των πρώτων, στην Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ανήσυχο πνεύμα του και η λατρεία του για τον Ελληνικό κλασικό πολιτισμό, τον οδήγησαν στην απόφαση να εγκαταλείψει τις νομικές σπουδές, αν και είχε ολοκληρώσει επιτυχώς τα δυο πρώτα έτη σπουδών.
Αν και αυτοδίδακτος γνώστης της Αγγλικής γλώσσας, έλαβε υποτροφία από το Guggenheim Foundation για σπουδές στην Αμερική. Έτσι το 1958, άνοιξε τα φτερά του και πέταξε στο άγνωστο υπερπόντιο ταξίδι. Εκεί τελείωσε τις προπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Lincoln και τις μεταπτυχιακές / διδακτορικές του σπουδές στο πανεπιστήμιο της Pennsylvania (1965), οπότε και άρχισε η ακαδημαϊκή του καριέρα.
Οι σπουδές του ήταν στην κλασσική φιλολογία, τομέας στον οποίο ανέπτυξε μεγάλη ερευνητική δραστηριότητα που κατέληξε στην παραγωγή σημαντικού συγγραφικού και ερευνητικού έργου με επίκεντρο τον Όμηρο και τον Ησίοδο, με με-γάλη διεθνή αναγνώριση, που τον κατέστησε ως έναν από τους πλέον διακεκριμένους επιστήμονες κλασσικών σπουδών.
Ο Απόστολος κατά περιόδους δίδαξε και έδωσε διαλέξεις σε πολλά κορυφαία Αμερικάνικα και Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, και στο πανεπιστήμιο της Κρήτης τα έτη 1984 – 1986, και έχει τιμηθεί με πολλές σημαντικές διακρίσεις. Το μεγάλο μέρος της καριέρας του, πάνω από 30 χρόνια, εξελίχτηκε στο τμήμα κλασσικών σπουδών του πανεπιστημίου της Santa Barbara στην Καλιφόρνια, στο οποίο μετά την αποχώρησή του ανακηρύχτηκε ομότιμος καθηγητής. Ο Απόστολος Αθανασάκης δίδαξε πολλές γενιές κλασικιστών. Ήταν καθηγητής με ευγενική καρδιά, προσηνή συμπεριφορά, ανθρώπινη γλυκύτητα, προς όλους εκείνους που δένονταν μαζί του στις πολυάριθμες εκδρομές σε όλη την Ελλάδα που αναλάμβανε προς χάρη των φοιτητών του, με μια πραγματική έγνοια που τούς ακολουθούσε σε όλη τη σταδιοδρομία τους, δημιουργώντας ειλικρινείς φιλίες για μια ολόκληρη ζωή.
Διέθετε ένα ιδιότυπο, γι’ αυτό και απαράμιλλο χιούμορ, που τον έκανε πάντα πολύ δημοφιλή στις νεότερες ηλικίες, εκείνες που μοιράζονταν μαζί του τον νεανικό του «ενθουσιασμό και αυθορμητισμό» για την επιστήμη και τη ζωή. Ο Απόστολος προσέφερε ανιδιοτελώς ενθάρρυνση και συ-νεχή συμπαράσταση στους μελλοντικούς φιλολόγους, τους ενέπνευσε φιλομάθεια, θαυμασμό και πάνω από όλα αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό. Οι φοιτητές του θα τον θυμούνται πάντα με ευγνωμοσύνη κι αγάπη.
Ο Απόστολος δεν έκοψε ποτέ τους δεσ-μούς του με την πατρική γη. Η αγάπη του για τα χώματα που γεννήθηκε και μεγάλωσε, για τους ανθρώπους του, και για την πατρίδα τον φέρνανε κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στο χωριό του. Ήταν ένας πολύ απλός άνθρωπος που του άρεσε να περνά ατέλειωτες ώρες με τους ηλικιωμένους του χωριού συζητώντας για τα παλιά, τα περασμένα δύσκολα χρόνια, απολαμβάνοντας το τσιπουράκι του. Λάτρης του δημοτικού τραγουδιού και της δημοτικής μουσικής, και πολύ καλός χορευτής, δεν έλειπε από τα λαϊκά πανηγύρια, ενώ με δάσκαλο το αξέχαστο Αλέξανδρο Τσαμπά, προσπάθησε, και σε κάποιο βαθμό πέτυχε, να μάθει κλαρίνο.
Στην προσωπική του ζωή, ο Απόστολος νυμφεύθηκε την Άννα Ανταμς εκ Καλιφόρνιας, η οποία χάρισε σε αυτόν και την οικογένειά μας δυο υπέροχα παιδιά, τον Νικόλα και την Γιαννούλα. Η στενή του οικογένεια υπήρξε πάντοτε πολύτιμος συνεργάτης στην καθημερινότητα, αλλά και στον πνευματικό αγώνα του. Με το ήθος, τη νηφαλιότητα της σκέψης του, τη σοβαρότητα, τη μετριοπάθεια και την υπευθυνότητα που τον διέκριναν πάντα, υπηρέτησε τον ελληνικό πνευματικό πολιτισμό, καταγράφοντας ένα άριστο πρότυπο για τα νεότερα μέλη της οικογένειας Αθανασάκη και τους φοιτητές του.
Απόστολε, υπήρξες ένας ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ δάσκαλος. Κατάφερες με το ήθος, το ύφος, την οξυδέρκεια, την πίστη και τη θέρμη σου, όχι απλώς να μεταφέρεις στο ακέραιο γνώσεις και δεξιότητες, αλλά να εμφυσήσεις έμπνευση μέσα από τις αρετές που αναβλύζουν από την ελληνική παιδεία και τον ελληνικό πολιτισμό, Αρετές που γοήτευαν και συνέπαιρναν μέσω της διδασκαλίας και της όλης προσέγγισής σου, που οικοδομούσαν στέρεα μέσω της έρευνας και της ενδελεχούς αναζήτησης της αλήθειας, της κατάκτησης της σύνθετης και κριτικής σκέψης.
Τούτη την ώρα του μεγάλου σου ταξιδιού, αγαπητέ Απόστολε, θα θέλαμε να σου εκ-φράσουμε τις ευχαριστίες και την απεριόριστη ευγνωμοσύνη μας για όσα προσέφερες στην οικογένειά μας και την ενότητά της.
Αισθανόμαστε απεριόριστη ευγνωμοσύνη στις οικογένειες Θεμιστοκλή, Αποστόλη, Γαβριήλ και Άννας Σακκά καθώς και στην οικογένεια του Σωκράτη Αθανασάκη. Οι συγγενείς μας αυτοί σού σφυρηλάτησαν έναν δυνατό χαρακτήρα, μια ισχυρή προσωπικότητα που την κοσμούσαν πολλές επαγγελματικές, κοινωνικές, ψυχικές και πνευματικές αρετές: ένα δυνατό άρωμα ανθρωπιάς που συναντά κανείς πολύ σπάνια σήμερα και παραπέμπει στην Ηπειρώτικη καταγωγή σου.
Ευχαριστούμε από την καρδιά μας όλους εσάς τους παρευρισκομένους από όλες τις γωνιές της Ελλάδας, από την Μακεδονία, την Αθήνα και την Κρήτη. Είμαστε ιδιαίτερα συγκινημένοι που οι συχωριανοί μας και οι αδερφοί ημών Ραδοβιζινοί έδωσαν το παρών στο τελευταίο κατευόδιο. Αντίο λίκνο του φωτός και του Ελληνικού πνευματικού πολιτισμού. Είθε να μεγαλώνεις για πάντα στις καρδιές μας. Τώρα ανήκεις στον παράδεισο και τα αστέρια γράφουν το όνομά σου. Τα βήματά σου θα πέφτουν πάντα εδώ: Κατά μήκος των περήφανων κορφών των Αετών.

*Ο Δημήτρης Αθανασάκης είναι δικηγόρος