Αφιερώνει ο Ιωάννης Σπ. Έξαρχος, ιστοριογράφος – ιστορικός ερευνητής

Η κορύφωση των Παθών του Ιησού Χριστού συνέβη ημέρα Παρασκευή.

Την ημέρα αυτή, με καταδικαστική απόφαση των Γραμματέων και των Φαρισαίων της Εβραϊκής εξουσίας, υπογεγραμμένη πλέον και από τον Πόντιο Πιλάτο, Ρωμαίο Διοικητή Έπαρχο της Ιουδαίας. Ο Ιησούς Χριστός οδηγείται στον λόφο του Γολγοθά, τον τόπο της θανατικής ποινής Του για να σταυρωθεί.
Ο Ιησούς Χριστός ο λυτρωτής του κόσμου, πριν ακόμα σταυρωθεί είναι βαρύτατα καταπονημένος και εξαντλημένος. Δεν πρόκειται για έναν κοινό κατάδικο που τον οδηγούν από το δεσμωτήριο στον Σταυρό του Μαρτυρίου. Είναι αθώος. Ενοχοποιείται άδικα και παράνομα και σύρεται προς τον θάνατο, συντετριμμένος από την προδοσία ενός αισχρού, απαίσιου, φιλοχρήματου ατόμου, που δεν έχει σχέση με την ανθρώπινη παρουσία, αλλά με την μορφή σκουληκιού που έρπεται για να κερδίσει προνόμια, προδίδοντας την ασύγκριτη παγκόσμια μορφή της αγάπης και της ειρήνης.
Είναι συντετριμμένος όχι μόνο από την προδοσία ενός έρποντος σκουληκιού, αλλά και από την αχαριστία ενός λαού που είχε ευεργετήσει… Είναι ταλαιπωρημένος και κακοποιημένος από τις ατέρμονες ανακρίσεις, τις προσβολές, τις κακώσεις, τις μαστιγώσεις. Είναι πικραμένος και περίλυπος από την εγκατάλειψη των κοντινών Του ανθρώπων. Παραμένει διαρκώς από τη σύλληψή Του, νηστικός, άυπ-νος, με καρδιά περίλυπη «Αχρι Θανάτου». Έχει υποστεί στο μεταξύ σημαντική απώλεια αίματος από τις φραγκελώσεις και το ακάνθινο στεφάνι.
Τρία μεγάλα καρφιά, τα δύο στα χέρια Του και ένα στα πόδια Του, στερεώνουν το παράχραντο σώμα Του στο ξύλο του Σταυρού. Είναι το τελευταίο αλλά το μέγιστο και πιο οδυνηρό μαρτύριό Του. Το βάρος του σώματός Του το κρατούν τα καρφιά τα μπηγμένα στα πληγωμένα μέλη Του, που αιμορραγούν και προκαλούν πόνο αφόρητο. Η αναπνοή Του γίνεται με δυσκολία. Γι’ αυτό στηρίζει εναλλάξ το βάρος του σώματός Του, μια στα χέρια και μια στα πόδια, για να μπορεί να ανασάνει. Ο πόνος από τη στήριξη αυτή γίνεται αβάστακτος. Δεν έχει κατά συνέπεια μεγάλες πλέον φυσικές δυνάμεις αντοχής κατά την υπόστασή Του ως άνθρωπος και παρέδωσε το πνεύμα Του μέσα στην προσευχή.
Το Πάθος του Ιησού Χριστού του Λυτρωτή του κόσμου συνεχίζεται και θα συνεχίζεται στους αιώνες. Ο Σταυρός της Αγάπης και της Ειρήνης υψώνεται καθημερινά παντού από αναρίθμητα χέρια, για να ξανακαρφωθεί εκεί ο λατρευτός Ιησούς Χριστός. Το πηχτό σκοτάδι που κάλυψε τότε τον Γολγοθά τη νύχτα της Σταύρωσης, εξακολουθεί να σκεπάζει τη γη μας.
Ο Ιησούς Χριστός ο λυτρωτής του κόσμου δεν έπαψε να πάσχει. Πάσχει και σήμερα. Αναρίθμητες φορές. Σ’ αμέτρητες περιστάσεις. Μετέχει στον ανθρώπινο πόνο. Όταν ο άνθρωπός Του πεινάει, πεινάει κι Αυτός Όταν κρυώνει, κρυώνει και Αυτός. Όταν βλέπει την εκκλησία της αγάπης και της ειρήνης του ίδρυσε πάνω στη γη να την έχουν μετατρέψει σε εμπόριο ψυχών, σε εμπορική και εισπρακτική επιχείρηση, πονάει και υποφέρει.
Διαβάστε προσεκτικά τις ομιλίες του Ιησού Χριστού και θα διαπιστώσετε την άπειρη έκφ- ραση της στοργής Του για τον καθημερινό πάσχοντα άνθρωπο, λευκό ή μαύρο ή κίτρινο ή ερυθρόδερμο. Πλούσιο ή φτωχό, μορφωμένο ή αμόρφωτο. Δεξιό ή κεντρώο ή κομμουνιστή ή σοσιαλιστή ή αναρχικό και κουκουλοφόρο. Εβραίο, ή Βουδιστή, ή Μουσουλμάνο, ή άθεο, ή μασώνο, ή όμορφο, ή άσχημο: «Επείνασα και ουκ εδώκατε μοι φαγείν… εδίψησα και ουκ εποτίσατέ με…». Πονάει για τις σωματικές και ψυχικές αμαρτίες της ανθρωπότητας. Κάθε μια απ’ αυτές γίνεται καρφί οδυνηρό στον Σταυρό Του. Ο Ιησούς Χριστός ο Λυτρωτής του κόσμου δεν μίλησε για διαίρεση σε κατηγορίες του παγκόσμιου ανθρώπινου γένους… Γι’ αυτό είπε το «Αγαπάτε αλλήλους».
Σήμερα ο Ιησούς Χριστός ο Λυτρωτής του κόσμου, στα χωριά και στις πόλεις, ξανασταυρώνεται… Γολγοθάς αυτή τη φορά είναι τα καμπαρέ, τα χαρτοπαίγνια, τα νάϊτ – κλαμπ, η αμετανόητη σκέψη μας… Σταυρός Του, η σπατάλη, η ασωτία, το ξέσκισμα και το κουρέλιασμα της τιμής Του. Σταυρώνεται και σήμερα από εκείνους για τους οποίους έχυσε άφθονο το αίμα Του. Υβρίστηκε και εξακολουθούν να τον βρίζουν και να τον καταδιώκουν. Ταπεινώθηκε και εξακολουθούν να τον ταπεινώνουν με τις πράξεις τους ακόμα κι αυτοί που φοράνε το ράσο… εκτός των ελάχιστων εξαιρέσεων που πλησιάζουν την αγιότητα… και είναι απομονωμένοι. Από αυτούς που για χάρη τους θυσιάστηκε. Σταυρώνεται και σήμερα ο Ιησούς Χριστός ο λυτρωτής του κόσμου. Κάθε ημέρα και ώρα βρίσκεται καρφωμένος επάνω στον Τίμιο Σταυρό.
Η ανθρώπινη κακία δεν έκανε ακόμα την Αποκαθήλωση. Ο θάνατος της αρετής δεν επέτρεψε την Ανάσταση. Επικρατεί και επιβιώνει η ασέβεια, η αφροσύνη, η αδικία, η ακολασία, το μίσος, η έχθρα, η πολυτέλεια, η φιλαργυρία, η οργιλότητα. Κι ακόμα: Η ανεργία, η φτώχια, η πονηρία, η έπαρση, η αναίδεια, η αυθάδεια, η σιωπηλότητα, η πλεονεξία, η μικροψυχία, η αχαριστία, η απιστία, η κακολογία, η απονιά, το ψεύδος, η κακοδαιμονία, ο πόλεμος, η αναρχία, η απαιδευσία, το θράσος, η πανουργία, η αναισθησία, η ασωτία. Επιπλέον: Η πορνεία, η ανωμαλία, ο αλκοολισμός, τα ναρκωτικά, η προδοσία, η βωμολοχία, η χυδαιότητα, η φλυαρία, η κλεψιά, η παρανομία, η ιδιοτέλεια, η εκμετάλλευση. Και τέλος, για την Χριστιανική Ελλάδα η χρεοκοπία και το ξεπούλημα στους τοκογλύφους δανειστές των μασονικών στοών της δύσης και της ανατολής. (Το Ελληνικό Δημόσιο εισπράττει κάθε χρόνο 1 δις ευρώ για την άθλια παράνομη παραμονή των λαθρομεταναστών, σύμφωνα με την συνθήκη του Δουβλίνου).
Σταυρώνεται… και τι φρικτό! Σταυρωτές Του, εμείς οι απλοί άνθρωποι, αλλά και οι παγκόσμιοι ανθρώπινοι εξουσιαστές των κρατών στη γη και όλες οι παγκόσμιες εκκλησίες που έχουν ιδρυθεί χρησιμοποιώντας το Πανάγιο όνομά Του. Τις οποίες οι διαχειριστές αυτών, τις έχουν μετατρέψει σε οίκο εμπορίου και πλουτίζουν σε βάρος των φτωχών, στους οποίους δίνουν ένα πιάτο φαϊ, λίγα ρούχα από το υστέρημα της μεσαίας οικονομικής τάξεως των λαών επάνω στη γη. Τα οποία συγκεντρώνουν με τους εράνους που πραγματοποιούν, για να παρουσιάζονται αυτοί που τα διαχειρίζονται ως φιλάνθρωποι.
Αυτοί διαχειρίζονται την αμύθητη περιουσία που υπάρχει σε ακίνητη και κινητή, στην Ορθόδοξη, Καθολική, Προτεσταντική Εκκλησία και των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κλπ, ενισχύοντας ποικιλοτρόπως το συγγενικό τους περιβάλλον και τον περίγυρό τους, για να πλουτίσουν. Και δεν την πουλάνε για να την μοιράσουν στους φτωχούς, όπως το ζήτησε από τους πλουσίους ο Ιησούς Χριστός εκείνη την’ εποχή.
Μέσα στους χώρους αυτών των εκατοντάδων εκκλησιών που έχουν ιδρυθεί στο Πανάγιο όνομα Του Ιησού Χριστού, ζουν, επιβιώνουν και πλουτίζουν άτομα διεστραμμένα, διεφθαρμένα και εκμεταλλευτές αθώων και ανυπεράσπιστων ψυχών. Βέβαια, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Δυστυχώς αυτές είναι απομονωμένες από τις πιο πάνω θεατρινίζοντες οικονομικούς διαχειριστές, σε βάρος των φτωχών στη γη. Αυτοί είναι οι καθημερινοί σταυρωτές του Ιησού Χριστού…!
Αλλά, Κύριε, θα μπορούσε κανείς να πει, επίτρεψέ μου την αντίρρηση: Πώς δεν ξέρουν τί κάνουν; Γιατί το λες αυτό; Δεν σ’ εγνώρισαν ως τον διδάσκαλο της Αγάπης, τον Πατέρα, τον Αδελφό; Δεν ξέρουν ότι είσαι ο Μεγάλος Αθώος, ο ευεργέτης τους; Δεν είδαν; Δεν διάβασαν το νόμο Σου; Δεν σ’ άκουσαν; Δεν γεύτηκαν την Αγάπη Σου; Έχουν ευεργετηθεί, έχουν θεραπευτεί, αλλά συνεχίζουν να μην έχουν τον φόβο του Θεού και εξακολουθούν να είναι διεφθαρμένοι, διεστραμμένοι, υποκριτές, δόλιοι, δήμιοι, και εκμεταλλευτές αθώων, ανυπεράσπιστων ψυχών…
Γιατί εξακολουθείς και τους συγχωρείς; Πώς λες ότι δεν ξέρουν τι κάνουν; Ο Ιησούς Χριστός ο Λυτρωτής του κόσμου έχει απόλυτο δίκιο. Οι δήμιοί Του, οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι, οι Ρωμαίοι και ο λαός, είχαν επίγνωση τι έπραξαν τότε. Ήταν μεν διεστραμμένοι, αλλά περισσότερο τυφλοί. Σήμερα στα δικά μας χρόνια, αλίμονο! Υπάρχουν αμαρτίες, σωματικές και ψυχικές, υπάρχει βούρκος, μέσα στο λαό και μέσα στις εκατοντάδες εκκλησίες που έχουν ιδρυθεί στο Πανάγιο όνομα του Ιησού Χριστού και βουτιέται ο άνθρωπος εν γνώσει του και όχι από άγνοια, όπως προσπαθεί πάντοτε να αποφεύγει την αλήθεια όσο κι αν αυτή είναι πικρή…
Και συνεχίζουν, λοιπόν, οι άνθρωποι σε κάθε κράτος, σε κάθε πολίτευμα και σε θέση – επάγγελμα, να διαπράττουν κάθε είδους εγκλήματα όπως των Γραμματέων, των Φαρισαίων, των Ρωμαίων και του λαού, ενάντια σε αθώα θύματα, όχι μόνο στην παγκόσμια Χριστιανοσύνη που διώκεται από τις πρώτες ημέρες που πα-ρουσιάστηκε ο Λυτρωτής του κόσμου Ιησούς Χριστός επάνω στη γη. Αλλά γενικώς και όλες οι άλλες θρησκείες της παγκοσμίου ανθρωπότητας, διώκονται από εγκληματίες, χωρίς να συναισθάνονται το βάρος της ενοχής τους, καταστρέφοντας την ιστορία και τον πολιτισμό τους. Συνεχίζει ο Ιησούς Χριστός ο Λυτρωτής του κόσμου, το Αγαπάτε Αλλήλους!
Ποιος άραγε σημερινός άνθρωπος θα περάσει μέσα στην ψυχή του, μέσα στο μυαλό του το «Αγαπάτε Αλλήλους», του μόνου Αγίου, του μόνου Πανάγαθου, του μόνου Τίμιου, του μό-νου Ταπεινού Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, του Λυτρωτή του κόσμου; Κανένας μας. Καμία απολύτως ανθρώπινη μορφή δε μπορεί και δεν υπάρχει να συγκριθεί με την απαράμιλλη ηθική, ανέφικτη, τελειότητα του Θεανθρώπου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού του Λυτρωτή του κόσμου.
Όλοι μας είμαστε αμαρτωλοί και υποκριτές… και ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας του Θείου Πάθους του Ιησού. Μετατρέψαμε τον οίκο του Θεού σε οίκο εμπορίου και σε οίκο μόδας. Η Χριστιανική θρησκεία είναι αγάπη, ειρήνη, κατανόηση, συγχώρεση, ανθρωπιά και φραγγέλιο σε όσους χρηματολάτρεις αργυραμοιβούς μετέτρεψαν τις μεγάλες Ιερές στιγμές (εορτές) της Χριστιανοσύνης σε εμπόριο. «Και λέγει αυτοίς. Γέγραπται ο οίκος μου οίκος προσευχής κληθήσεται. Υμείς (εσείς) δε αυτόν εποιήσατε σπήλαιον εμπορίου και ληστών». Στην Άγια ώρα της Αναστάσεως του Κυρίου, κοιτάμε όλοι μας να διασκεδάσουμε και όχι να αποτινάξουμε από επάνω μας τις σωματικές και ψυχικές μας αμαρτίες, αλλά συνεχίζουμε την ίδια τακτική της καθημερινής μας ζωής. Το πώς θα μπορέσουμε να αυξήσουμε όσο το δυνατόν την κακία και το μίσος που έχουμε προς το συνάνθρωπό μας, εξακολουθώντας να βρίζουμε τον Λυτρωτή του κόσμου Ιησού Χριστό. Αυτοί είμαστε, να μην κρυβόμαστε… Είτε ανήκουμε στην τάξη των απλών λαϊκών, των ρασοφόρων, των πνευματικών, των πολιτικών, των πλουσίων και των φτωχών.
«Άφες αυτοίς…». Δύο λέξεις. Μικρές σε μέγεθος. Τεράστιες σε περιεχόμενο. Δύο λέξεις μαργαριτάρια, που βγήκαν αργά από τα άχραντα και πυρωμένα χείλη του Εσταυρωμένου Ιησού Χριστού. Το «Άφες Αυτοίς…» δεν λέχθηκε μόνο για τους σταυρωτές της εποχής εκείνης. Λέχθηκε και για μας. Τους σημερινούς σταυρωτές…
Ο καρδιογνώστης Ιησούς Χριστός έβλεπε μέσα στους αιώνες την κατάπτωσή μας. Γι’ αυτό παρακάλεσε τον Ουράνιο Πατέρα Του απ’ το Σταυρό Του να μας συγχωρέσει. Γι’ αυτό πρόφερε τα συμφιλιωτικά λόγια, τα γεμάτα αγάπη «Άφες Αυτοίς…». Παρατηρεί ένας συγγραφέας – είναι τόσο απέραντη η αμάθεια, η απάθεια, η αδιαφορία, η φιλοχρηματία, η σαρκολατρεία, ώστε είναι λιγότεροι εκείνοι που έχουν φόβο Θεού και παρασύρθηκαν από άγνοια στα πάθη και σε αδυναμίες.
Τελειώνω με τα ρητορικά δοκίμια του αείμνηστου μητροπολίτη Ευαγγελίου Ψήμα της Ιεράς Μητροπόλεως Ερμουπόλεως, έκδοση «Αλεξάνρεια» Τυπογραφείον Ν. Μητσάνη, έτος 1954, προσωπικό μου αρχείο σελίδα 507: «Συγ-κρίνεται η του Θεανθρώπου μορφή με οιανδήποτε φυσιογνωμίαν και φυσιογνωμίαν οσονδήποτε υψηλών και εξαίρετον; Συνδυάζονται τα ψυχολογικώς ασυνδύαστα ιδιώματα εις οιονδήποτε χαρακτήρα, άτινα εν τω προσώπω του Θεανθρώπου αρμονικώς ενούνται και ενσαρκούνται; Παραβάλλεται η απροσπέλαστος πρωτοτυπία του χαρακτήρος της μορφής του Θεανθρώπου με την ισχυροτέραν ιστορικήν προσωπικότητα; Σκιαγραφείται επακριβώς ο χαρακτήρ της μορφής του Θεανθρώπου, χαρακτήρ ανώτερος και υψηλότερος παντός ιδεώδους; Συνυπάρχει εν άλλη μορφή το μεγαλείον μετά της απλότητος, η απλότης μετά της ταπεινώσεως, η ταπείνωσις μετά του ύψους, το ύψος μετά της πραότητος, η πραότης μετά της παρρησίας, η παρρησία μετά της συμπάθειας, η συμπάθεια μετά τη αυστηρότητος, η αυστηρότης μετά της συγκαταβάσεως, η συγκατάβασις μετά της δικαιοσύνης, η δικαιοσύνη μετά της αγάπης, η αγάπη μετά της δυνάμεως, η δύναμις μετά τις αγαθότητος;
Η του Θεανθρώπου μορφή είναι ασύγκριτος. Η προσωπικότης Αυτού απαράμιλλος. Η ηθική Αυτού τελειότης ανέφικτος. Προσέλθετε, προσπέσατε, προσκυνήσατε και διξάσατε τον κραταιόν Θεόν, θριαμβεύοντα εν τη ταπεινώσει. Θαυμάσατε μεγαλείον ταπεινώσεως,˙θαυ- μάσατε ύψος ταπεινώσεως, θαυμάσατε βάθος ταπεινώσεως,˙θαυμάσατε˙και μετά του θαυμασμού, γοητεύθητε από το υπέροχον κάλλος του ταπεινού Θεού, ταπεινουμένου δια να ταπεινώσει τον ευτελή άνθρωπον, και δια της ταπεινώσεως να ανυψώσει αυτόν εις ουράνια και αιθέρια ύψη». «Προσκυνούμεν Σουτα Πάθη Χριστέ, δείξον ημίν και την ένδοξόν Σου Ανάστασιν».

Χρόνια πολλά, καλή Ανάσταση
και καλό Πάσχα