Είναι παράξενη η ζωή, κι ο θάνατος μας ακολουθεί καθώς η σκιά μας. Και μας βρίσκει κάποτε απροετοίμαστους και δεν μας αφήνει περιθώρια για να δώσουμε και μαζί του τη μάχη, καθώς τη δώσαμε με τη ζωή και κερδίσαμε.
Αποχαιρετήσαμε το περασμένο Σάββατο με βαθύ πόνο ψυχής τον φίλο μας και συνάδελφό μας, τον συμφοιτητή μας και φλογερό αγωνιστή για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον δάσκαλο και διάκονο των κλασικών γραμμάτων και της ανθρωπιστικής παιδείας, τον σεμνό και αθόρυβο κήρυκα της συνέπειας και της αξιοπρέπειας. Αποχαιρετήσαμε με υπερηφάνεια και αγάπη τον Θανάση Δήμο.
Είναι η ψυχή μας πλημμυρισμένη από εικόνες. Με πρωταγωνιστή τον Θανάση να δίνει τις μάχες του μέσα στα φοιτητικά αμφιθέατρα και στους ταραγμένους δρόμους των εξεγέρσεων και των διεκδικήσεων. Με τον Θανάση να δίνει τον αγώνα του μέσα στις αίθουσες των σχολείων για την ποιότητα της γνώσης και της διδασκαλίας. Με τον Θανάση να δηλώνει το δυναμικό του παρών στα προσκλητήρια του πολιτισμού και της τέχνης. Μα πιο πολύ με τον Θανάση να παραμένει πάντα ο κα- λός και σταθερός φίλος και συνεργάτης, ανεβασμένος στις επάλξεις ψηλά των ανθρώπινων αξιών, αλλά και κατεβαίνοντας απαλά στις μικρές στιγμές της καθημερινότητας, εκεί όπου δοκιμάζεται η αληθινή φιλία και η πιστή συντροφικότητα.
Αδερφέ μου Θανάση. Δεν ήσουν πλασμένος γι’ αυτό το ταξίδι. Γι’ άλλα ταξίδια ήταν η ψυχή σου πλασμένη. Μα είναι παράξενη η ζωή, κι ο θάνατος μας ακολουθεί καθώς η σκιά μας. Και μας βρίσκει κάποτε απροετοίμαστους και δεν μας αφήνει περιθώρια για να δώσουμε και μα- ζί του τη μάχη, καθώς τη δώσαμε με τη ζωή και κερδίσαμε. Κι ήταν η στιγμή της αναγγελίας του δικού σου τέλους ένας κεραυνός που ήχησε στην ψυχή μας παράταιρα κι άφησε εμβρόντητους τους γνωστούς και τους φίλους σου εντός κι εκτός των συνόρων μας. Κι άνοι- ξε ύστερα μέσα μας ένα βαθύ πηγάδι σιωπής, που σ’ έφερνε και σε ξανάφερνε μπρος μας με τη γαλήνη αποτυπωμένη στα μάτια σου και το χαμόγελο απλωμένο στα χείλη σου.
Υπήρξες σε όλη σου τη ζωή ο γλυκός, τρυφερός και πιστός σύζυγος. Ο ανήσυχος και ακάματος πατέρας. Ο στοργικός γιος κι ο μεγά- θυμος αδελφός. Βάδισες με τη βεβαιότητα της διαρκούς προσφοράς στην πατρίδα, στην εκπαίδευση και στην οικογένεια. Αφιέρωσες ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου στη χριστιανική παράδοση και στην εκκλησία. Εφοδίασες τα παιδιά σου με τις πολύτιμες αρετές της ατομικής ευθύνης, της φυσικής αγάπης, της αλληλεγγύης και της συνεχούς προόδου. Στάθηκες πλάι τους όχι ως πατέρας μονάχα, μα περισσότερο ως φίλος, σίγουρος πως η φιλία μας είναι η μεγαλύτερη δωρεά που οφείλουμε στα δικά μας παιδιά και στα παιδιά όλου του κόσμου. Και δεν άφηνες τίποτε να περισσέψει για τον εαυτό σου. Ήθελες το δικό σου υστέρημα να γίνεται το δικό τους περίσσευμα.
Κι όπου πήγαινες, έκανες φίλους παντού. Που σ’ εμπιστεύονταν και σ’ αγαπούσαν απ’ την πρώτη συνάντηση. Γιατί ήσουν ένας ζωντανός κι ευχάριστος άνθρωπος. Που είχε στη ζωή διδαχτεί πως η μέγιστη πράξη, αυτή που δικαιώνει την ύπαρξή μας και την ανεβάζει ψηλά, είναι να προσφέρεις χωρίς αστερίσκους και να δίνεις χωρίς να σε νοιάζει αν θα πάρεις. Κι ήσουν στην πρώτη γραμμή των συλλογικών δράσεων. Στα ταξίδια και στις εκδρομές. Στη μουσική και στο θέατρο. Στα βαθμολογικά κέντρα και στα συνέδρια του κλάδου μας. Στα σεμινάρια και στους διαλόγους.
Θα μας λείψεις, καλέ και ξεχωριστέ φίλε Θανάση. Μοιάζει να ερημώνει χωρίς εσένα ο κόσμος μας και να γίνεται πιο φτωχός. Φτωχαίνει η ανάγκη μας να συναντήσουμε έναν αυθεντικό φίλο και να ξεφυλλίσουμε μαζί τις σελίδες των παλιών μας βιβλίων. Θα μας λείψει η κοσμιότητά σου και το λεπτό χιούμορ σου. Θα μας λείψουν οι επισημάνσεις σου και τα καίρια σχόλιά σου. Θα μας λείψει η συντροφικότητά σου.
Άφησες ένα μεγάλο κενό στα δυο σου παιδιά που λάτρεψες και δε σταματούσες να μιλάς ολοένα γι’ αυτά. Στον Κωστή και στην Έρη. Αλλά και στον Νίκο της Έρης και στην Όουτι τού Κωστή. Άφησες ένα μεγάλο κενό στ’ αδέρφια σου Ηλία και Δημήτρη. Και στη Σο- φία τού Ηλία. Μα άφησες ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό στην Τέρψη, τη σύζυγό σου, που της αφιερώθηκες και της αφοσιώθηκες μ’ έναν εφηβικό και ασίγαστο έρωτα.
Αδερφέ μου και φίλε Θανάση. Σε αποχαιρετήσαμε με το κεφάλι ψηλά οι δικοί σου άνθρωποι. Σε αποχαιρετήσανε οι συγγενείς σου, οι φίλοι σου και οι συνάδελφοί σου. Σε αποχαιρέτησε η εκπαιδευτική κοινότητα. Να είσαι βέβαιος εκεί που πηγαίνεις πως θα ζεις στην ψυχή μας και δε θα πάψουμε να μιλάμε για σένα και για όσα ανεκτίμητα μας χάρισες αγαθά. Καλό σου ταξίδι, ακριβέ μας Θανάση. Σ’ αγαπάμε πολύ.