Δοκιμάζονται καθημερινά οι άνθρωποι από ατυχήματα ή ξαφνικά επεισόδια. Η ζωή μας επί γης έχει ανηφόρες και κατηφόρες. Κάπου στην πορεία συμβαίνουν και θαύματα. Κι όταν τα θαύματα αυτά συμβούν μπροστά μας και σε «σημαντικούς» δικούς μας, γίνονται πιο συγκλονιστικά. Αυτά καλό θα είναι να ξεφεύγουν από τα όρια της ιδιωτικότητας και να γίνονται γνωστά στην ανοικτή κοινωνία μας.
Λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα η Αντιγόνη, η κουνιάδα μου, βρέθηκε στο κομμωτήριο για την επιμέλεια των μαλλιών της ενό- ψει των εορτών. Ξαφνικά και χωρίς κανένα σχετικό προηγούμενο, ένιωσε έναν φρικτό πόνο στο μέρος της κοιλιάς που αντανακλού- σε και πίσω. Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο της πόλης μας σε ημιλιπόθυμη κατάσταση.
Το προσωπικό βάρδιας των έκτακτων περιστατικών κινητοποιήθηκε στο σύνολό του και της έδωσε προτεραιότητα. Μετά από αλλεπάλληλες εξετάσεις και σε σύντομο χρόνο, ο αξονικός τομογράφος έδειξε ρήξη νεφρού με μεγάλη εσωτερική αιμορραγία. Γιατροί και νοσηλευτές μπόρεσαν προσωρινά με συνεχείς ποσότητες αίματος και πλάσματος να την σταθεροποιήσουν μέχρι να μεταφερθεί σε κρίσιμη κατάσταση στο Πανεπιστημιακό των Ιωαννίνων για επέμβαση. Εκεί ομάδα γιατρών από πολλές ειδικότητες με επικεφαλής τον ουρολόγο κ. Γιαννάκη, επί έξι ώρες, έδωσε μάχη για τη σωτηρία της. Τελικά, όλα πήγαν καλά με μόνη απώλεια το ένα νεφρό της.
Κι ερχόμαστε τώρα στο θαύμα που προαναφέραμε, γιατί στις περιπτώσεις αυτές ο ασ-θενής έχει στατιστικά ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης. Ήταν τρεις οι θανάσιμοι κίνδυνοι που ξεπεράστηκαν: Ο πρώτος στη φάση της ρήξης του λιποαγγειώματος μεγέθους οκτώ εκατοστών (σαν πορτοκάλι), ο δεύτερος στο χρόνο που μεσολάβησε μέχρι τη μεταφορά της στα νοσοκομεία και ο τρίτος κατά τη φάση του ανοίγματος. Τότε ήταν που αυτό αποσυμπιέστηκε, έγινε σαν μανιτάρι και διαλύθηκε σε κομμάτια. Το αίμα κύλησε ποτάμι, αλλά η τύχη και η επιστήμη έκαναν καλά τη δουλειά τους!
Τι να πούμε τώρα για τους ήρωες των νοσοκομείων μας; Παρά τις σοβαρές ελλείψεις σε προσωπικό, την καταπόνηση και τη μεγάλη πίεση που δέχονται καθημερινώς με τα αυξημένα περιστατικά διεκπεραίωσης, ανταποκρίνονται απόλυτα στο λειτούργημά τους. Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας στο συμβάν και είδα ευαισθησία, ενδιαφέρον, αυταπάρνηση, ενσυναίσθηση, δεξιότητες και ιατρική επάρκεια. Μπράβο τους και ένα ευχαριστώ από καρδιάς, που είναι πολύ λίγο! Όσο για τους χειρουργούς, αυτοί αγγίζουν τα όρια του Θείου. Η σωτηρία μιας ζωής είναι η ύψιστη προσφορά στον άνθρωπο.
Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, αναγνώστη, σίγουρα θα αναρωτιέσαι: Μα καλά! είχε τέτοιο πράγμα μέσα της και δεν κατάλαβε τίποτα; Δεν είχε κάποια συμπτώματα; Κι όμως, δεν είχε. Τελευταία αισθανόταν κάποια πίεση κι έναν υποφερτό πόνο μερικές φορές, που τον απέδιδε σε καρδιολογικά ή νευρολογικά προβλήματα. Μέσα στο διάστημα των τελευταίων δύο ετών έκανε τρεις υπερήχους που δεν έδειξαν το παραμικρό. Ήταν σε τέτοιο σημείο σφηνωμένο που δεν φαινόταν. Με την τρίτη αξονική προσπάθεια στο νοσοκομείο εντοπίστηκε. Το σφήνωμα αυτό ήταν και η σωτηρία της γιατί περιόρισε την αιμορραγία με συνέπεια η ασθενής να κερδίσει χρόνο μέχρι να χειρουργηθεί. Περιττό να αναφέρουμε ότι στις περιπτώσεις αυτές, εάν δεν είσαι κοντά σε καλά νοσοκομεία, είσαι «φευγάτος». Ο χρόνος λειτουργεί αδυσώπητα εις βάρος μας.
Φάνηκες τυχερή και δυνατή, Αντιγόνη. Τώρα πέρασαν αυτά και θα ζήσεις τα υπόλοιπα χρόνια σου υποψιασμένη και ευχαριστημένη. «Τον αντίκρισα από κοντά τον θάνατο, αλλά δεν ήθελα να πεθάνω έτσι. Οι γιατροί με επανέφεραν στη ζωή, αλλά φαίνεται ότι η πίστη μου και τα παρακαλετά στον Θεό έπιασαν τόπο!». Έχεις δίκιο. Πρόκειται περί θαύματος!
daledistrato@gmail.com