Η πρώτη έγχρωμη απεικόνιση του πλανήτη μας από το διάστημα. Ήταν το 1968 όταν ο αστροναύτης Γουίλιαμ Άντερς πίσω από το φινιστρίνι της σεληνάκατου αντίκρισε στη μαύρη έκταση του στερεώματος τη γη να ανατέλλει. Μαγεύτηκε από το θέαμα φωνάζοντας: Θεέ μου! Κοιτάξτε αυτή την εικόνα!
Πήρε τη φωτογραφική μηχανή που κουβαλούσε μαζί του, έβαλε έγχρωμο φιλμ και έκανε τις απαραίτητες ρυθμίσεις. Για τους γνώστες: Hasselblad 6×6 μεσαίου φορμά, φακός Zeiss 250 mm, 250/11. Έμελλε αυτό το κλικ να μείνει παρακαταθήκη στην αιωνιότητα. Πρόσφερε στην ανθρωπότητα ένα από τα βαθύτερα δώρα που μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος από το διάστημα. Αυτή η λήψη ήταν το πιο λαμπρό γεγονός, όπως είπε. Του φάνηκε σαν μια πολύχρωμη σφαίρα που έμοιαζε περισσότερο με στολίδι Χριστουγεννιάτικου δένδρου. Κι αργότερα δήλωσε: «Διανύσαμε 240000 μίλια για να δούμε από κοντά το φεγγάρι και τελικά ήταν η Γη που άξιζε πραγματικά να κοιτάξουμε».
Το τριμελές πλήρωμα του Apollo 8 πέρασε τη γήινη τροχιά και μπήκε σε αυτή της σελήνης παραμονές Χριστουγέννων. Ήταν προγραμματισμένο να κάνει δέκα περιστροφές με σκοπό να την φωτογραφίσει. Μετά την τρίτη, όπως δήλωσαν κατά την επιστροφή τους, όλα ήταν βαρετά. Έβλεπαν παντού τρύπες και τρύπες πάνω σε τρύπες. Δισεκατομμύρια άνθρωποι στη γη καθηλωμένοι μπροστά στους δέκτες της τηλεόρασης απολάμβαναν εικόνες από την επιφάνεια της εκλαμπρότατης σε απευθείας μετάδοση!
«Η ανατολή της γης» θα μείνει από τις πιο επιδραστικές φωτογραφίες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο Γουίλιαμ Άντερς έφτασε στο κατώφλι της σελήνης και μας βοήθησε να δούμε τον εαυτό μας. Εμείς από εδώ μπορούμε να βλέπουμε τη μαγεία της μόνο από τη φωτεινή πλευρά που κουβαλά μόνο μύθους και όνειρα! Ωστόσο, για όλους μας, γίνεται ένας καθρέφτης, ανάλογα με τα… φεγγάρια μας.