Κίνησε ο πρωτοσύγκελος βρύση να θεμελιώσει,/ κανένας άλλος χωριανός, ασήμι να μην δώσει./ Βρήκε μαστόρους διαλεχτούς, άξιους πελεκητάδες,/ Κονιτσιώτες από τη Μόλιστα κι από το Πεκλάρι./ και ο τελάλης φώναξε ψηλά από τον Αϊ Γιώργη:/ – Για συναχθείτε να σας πω κι όλοι ν’ ακουρμαστείτε,/ όσο καιρό, παιδιά μ’, κι αν ζήσετε και να το μολογείτε:/
Στο Πάπιγκο, στο μαχαλά, είναι μια κρύα βρύση./ Όποιος έχει ντέρτι στην καρδιά, να πάει, να πιει να σβήσει./ Αυτή τη βρύση την καλή τη λένε Αυραγώνια./ Εκεί λαλούνε τα πουλιά, όλο πουλιά κι αηδόνια.
Ιστορικό τραγούδι σε 4σημο και 2σημο ρυθμό. Αναφέρεται στο κτίσιμο βρύσης στο χωριό Πάπιγκο Ιωαννίνων. Σ’ αυτή τη βρύση, που είχε το όνομα «Αυραγώνια», πήγαιναν μετά από γλέντι οι σεβνταλήδες, οι γλεντζέζες και οι μερακλήδες όπου εκεί έτρωγαν και έπιναν δροσερό νερό.