ΚΑΝΟΥΜΕ συχνά λόγο για την αύξηση του κόστους παραγωγής για να μπορέσουν οι αγρότες να συντηρήσουν τις καλλιέργειές τους, οι οποίες όταν πρόκειται για τα εσπεριδοειδή, πέραν των άλλων, καλούνται να αντιμετωπίσουν, βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη, τον μεγάλο εχθρό που ονομάζεται «μαύρος ακανθώδης αλευρώδης». Όσον αφορά τους παραγωγούς ακτινιδίων το κόστος, ιδιαίτερα φέτος, για τα συνεχή ποτίσματα, λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας, εκτινάχθηκε στα ύψη.
Παραγωγός εσπεριδοειδών που επικοινώνησε μαζί μας για να ενισχύσει την άποψη περί της εντάσεως της κινητικότητας των τοπικών αρχών προκειμένου να καταπολεμηθεί το καταστρεπτικό έντομο, έδωσε συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία για να αποδείξει το δυσβάστακτο κόστος σωτηρίας πορτοκαλιού, μανταρινιού κα λεμονιού. «Τα σκευάσματα για να κρατηθούν όρθια τα δέντρα» μας είπε «κοστίζουν 200 ευρώ ανά ένα βυτίο».
Ο αριθμός των βυτίων για το ράντισμα εξαρτάται από την έκταση που διαθέτει κάθε αγρότης, οπότε εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας το συνολικό ποσό που καταβάλλεται. Και επειδή το ράντισμα πρέπει να επαναλαμβάνεται ανά 40 ημέρες το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αγωνίζονται για να γλιτώσουν την περιουσία τους κι όχι το κέρδος, καθώς απειλείται ακόμα και το φυτικό κεφάλαιο.
Ιδού, λοιπόν, παράλληλα με τις εντεινόμενες προσπάθειες για εξεύρεση του αντίδοτου εναντίον του «μαύρου ακανθώδη αλευρώδη», το ζήτημα πρώτης προτεραιότητας για την κυβέρνηση δεν είναι άλλο από την οικονομική ενίσχυση των παραγωγών ώστε να καλυφθεί το κόστος αγοράς των φυτοπροστατευτικών σκευασμάτων.
Για ποιες κυβερνήσεις, όμως, μιλάμε; Γι’ αυτές που νοιάζονται μόνο για την δική τους σωτηρία μοιράζοντας από εδώ και εκεί δις ευρώ; Σιγά μην τους πιάσει ο πόνος για τους αγρότες της Άρτας και άλλων νομών που αποδεδειγμένα απειλούνται με αφανισμό! Είθε να μας διαψεύσουν…