ΣΕ συζήτηση που είχαμε με τον πρόεδρο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Άρτας – Φιλιππιάδας Νίκο Γκίζα (φωτο), αυθεντικό εκπρόσωπο της πρωτογενούς παραγωγής του τόπου και βαθύτατο γνώστη των αγροτικών θεμάτων, διατύπωσε μια πρόταση που την βρήκαμε καθ’ όλα εύστοχη.
Ο λόγος για τον «μαύρο αλευρώδη ακανθώδη», που όπως όλους τους εσπεριδοκαλλιεργητές ταλαιπωρεί εξίσου και τον ίδιο καθότι ασχολείται με το αντικείμενο. Κατά πρώτον επισημαίνει ότι οι καταστρεπτικές συνέπειες εισχωρούν βαθιά, ενώ παράλληλα διαπιστώνει και ο ίδιος ότι το κακό επεκτείνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Παρακολουθεί, βέβαια, τις εξελίξεις αλλά και τις προσπάθειες για την καταπολέμησή του, διαφωνεί ωστόσο με την τακτική που ακολουθείται.
«Δεν είναι θέμα που θα πρέπει να μας απασχολεί αποσπασματικά και πολύ περισσότερο σε συσκέψεις μια φορά το χρόνο, αλλά καθημερινά» αποφαίνεται στον διάλογο που είχαμε μαζί του, ενώ παράλληλα η πρότασή του ακούστηκε άκρως πειστική, τουλάχιστον στ’ αυτιά μας.
Κινούνται μεν προς την θετική κατεύθυνση οι έρευνες για την καταπολέμηση από το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, υποστηρίζει, όμως η παρακολούθηση θα μπορούσε να καταστεί περισσότερο αποτελεσματική και παράλληλα να είναι συνεχής αν προς τούτο αναλαμβάνονταν συνεργασίας. Και πολύ σωστά – κατά τη γνώμη μας – έφερε ως παράδειγμα το Τμήμα Γεωπονίας (Άρτα) Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, το οποίο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. «Άλλωστε», όπως επισημαίνει «αποστολή του είναι και η διασύνδεση με την τοπική και εν γένει παραγωγή της Ηπείρου, την οποία ουδέποτε αρνήθηκε».
Αυτό, λοιπόν, που ρίχνει στο τραπέζι των συζητήσεων είναι η ανάπτυξη συνεργασίας ανάμεσα στο Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο και το Τμήμα Γεωπονίας με την μεταφορά όλων των έως τώρα δεδομένων αλλά και της τεχνογνωσίας, οπότε παίρνοντας τη σκυτάλη θα μπορούσε να αναλάβει δράση. Πολύ περισσότερο, βέβαια, από τη στιγμή που, όπως μας είπε, διαθέτει καθηγητή Εντομολογίας καθώς και άλλες ειδικότητες που μέσω των γνωστικών αντικειμένων, θεωρεί ότι είναι εις θέση να συνεισφέρουν μέσω των συνεργασιών, στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων και ακολούθως πρακτικά επί του πεδίου.
Αλλά εμείς θα το πάμε και λιγάκι παραπέρα. Εάν μια τέτοια συνεργασία φέρει πράγματι αποτέλεσμα, αυτό που θα μείνει ως προστιθέμενη αξία είναι η φήμη που θα πάρει το Τμήμα Γεωπονίας Άρτας, το οποίο αυτομάτως θα μπει στην πρωτοπορία της έρευνας, ανεβάζοντας ως εκ τούτου ακόμα ψηλότερα την αναγνώρισή του τόσο σε επιστημονικό όσο και σε επίπεδο προσφοράς προς τον παραγωγικό κόσμο. Και ιδιαιτέρως στον κόσμο που σήμερα δοκιμάζεται σκληρά από τον «μαύρο ακανθώδη αλευρώδη».
Και για να το πούμε με τη γλώσσα του θυμόσοφου λαού «μ’ ένα σμπάρο δυό τρυγόνια»…