ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ και για τη νέα σχολική χρονιά 2024-2025 η μείωση του μαθητικού πληθυσμού στο νομό μας, δημιουργώντας άσχημα συναισθήματα για το μέλλον του τόπου.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου θρανία να μείνουν άδεια, οδηγώντας στο κλείσιμο σχολείων ή όπως επισήμως αναφέρεται στην αναστολή λειτουρ- γίας τους. Αυτός ο χαρακτηρισμός δίνεται με την ελπίδα ότι θα γεννηθούν παιδιά και πως στα επόμενα χρόνια θα επαναλειτουργήσουν εκ νέου, αν και με τα σημερινά δεδομένα, ως αποτέλεσμα της εφαρμοζόμε- νης πολιτικής, κάτι τέτοιο φαντάζει πολύ δύσκολο.
Ο «Τ» επικοινώνησε με την διευθύντρια της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κλεοπάτρα Βασιλείου (φωτο), ζητώντας να μεταφέρει την εικόνα που προδιαγράφεται για την επελθούσα σχολική χρονιά. Σύμφωνα με την ίδια κλειστά θα παραμείνουν πέντε νηπιαγωγεία και έξι δημοτικά. Πρόκειται για 7ο νηπιαγωγείο της πόλης, Ροδαυγής, Κεραματών, Λουτροτόπου και Πέτρας. Το μό- νο ενθαρρυντικό είναι ότι ανοίγει το νηπιαγωγείο Κυψέλης για να υποδεχθεί τρία παιδιά.
Στον ίδιο χώρο (Κυψέλη), εν τω μεταξύ, τίθεται σε αναστολή λειτουργίας για πρώτη φορά από φέτος το δημοτικό σχολείο. Σε αναστολή λειτουργίας παραμένουν τα δημοτικά Αγίου Χαραλάμπους Κάτω Αθαμανίου, Αμπελίων Αμμοτόπου, Κομμένου, Λουτ- ροτόπου και Παλαιοκάτουνου.
Στοιχεία που συλλέγει κάθε χρόνο η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τα οποία μάς παρουσίασε η Κλεοπάτρα Βασιλείου, δείχνουν ότι από το 2021 έως και σήμερα η μείωση του μαθητικού πληθυσμού ανέρχεται σε ποσοστό 12%. Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο καταγράφεται μείωση κατά 100 έως 120 μαθητές. Αξιοσημείωτο είναι, εξάλλου, το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια δεν παρατηρήθηκε ποτέ αύξηση αλλά μείωση του μαθητικού πληθυσμού, κάτι που συναρτάται με τις λιγότερες γεννήσεις και παράλληλα με τη φυγή συμπατριωτών μας, ιδιαίτερα νέων, που αναζητούν την τύχη τους για εργασία αλλά και μια καλύτερη ζωή είτε στα μεγάλα αστικά κέντρα είτε στο εξωτερικό.
Το δημογραφικό καθώς και η δυσκολία ανεύρεσης εργασίας στη γενέτειρα, αποτελούν χαίνουσα πληγή, χτυπώντας δυνατά το καμπανάκι, το οποίο – δυστυχώς – δεν το ακούν ή κάνουν πως δεν το ακούν διαχρονικά οι κυβερνήσεις. Τα χωριά το ένα κατόπιν του άλλου ερημώνουν όσοι από τους νέους επέλεξαν να μείνουν δυσκολεύονται να κάνουν οικογένειες, τα καφενεία κλείνουν, οι εστίες εγκαταλείπονται, η ζωή χάνε- ται και μάλλον, απ’ ότι φαίνεται, δεν είναι και τόσο μακριά ο χρόνος για την αναζήτηση ιδιωτικών φυλάκων για την περιφρούρηση των περιουσιών που αφήνονται πίσω.