Εφυγε. Τη χάσαμε Βιβή, Κορίνα τη μανούλα. Τη χάσαμε Γιαννάκη τη γιαγιά. Τη χάσαμε φίλες και φίλοι την Ελένη.
Την αγαπημένη μου Ελένη. Δεν ξέρω πώς. Γιατί; Κάποιος τα ρυθμίζει αυτά. Και δεν μπορώ να ξέρω πώς τα ρυθμίζει και στην περίπτωση της Ελένης μου δεν μπορώ να Του ζητήσω εξήγηση πώς και γιατί το ρύθμισε έτσι. Δεν έχω το δικαίωμα να Του ζητήσω εξηγήσεις. Εκείνος όμως έχει το δικαίωμα να ζητήσει από εμένα εξηγήσεις για τα αμαρτήματα που έπραξα στη ζωή μου όταν έρθει εκείνη η ώρα που την περιμένω. Ήθελα να ήξερα γιατί σ’ εμένα, σ’ εμάς με τον δικό Του τρόπο και τη σοφία Του που Αυτός έχει δεν μας εξηγεί γιατί συνέβη αυτό το κακό και το κάθε κακό; Για συνετισμό; Για δοκιμασία; Αν είναι για συνετισμό, γιατί δεν συνετίζει τους ανθρωποφάγους που αιματοκυλούν τον κόσμο;
Αν είναι για δοκιμασία, τι είναι ο Θεός βασανιστής; Τα έχω χάσει δεν μπορώ να καταλάβω γιατί συμβαίνουν αυτά. Για τιμωρία για τις πράξεις μας; Είναι αλήθεια τόσο τιμωρός ο Θεός;
Δεν μπορώ να το καταλάβω, μήτε να το εξηγήσω αυτό το θείο οικονόμημα. Πελαγώνω και χάνω τα λογικά μου πως εμπρός στα τόσα Άγια Μεγαλεία Του ο Θεός γίνεται τιμωρός κι εκδικητής. Πώς αυτά συνταιριάζουν είναι αδιανόητο για εμένα, για εσάς δεν ξέρω. Αμαρτάνω Κύριε το ξέρω. Δεν Σε αμφισβητώ. Πιστεύω Κύριε. Πιστεύω σε Σένα.
Με πόνο ψυχής
ο ταπεινός Σου δούλος
Ιωάννης