Φρην: Είναι το μυαλό. Γι’ αυτό το λόγο λέμε σήμερα φρενοκομείο, φρενοβλαβής, έχει σώας τας φρένας.
Αυδή: Είναι η φωνή. Σήμερα λέμε έμεινε άναυδος (άφωνος).
Ύλη: Στα αρχαία είναι το δάσος. Σήμερα λέμε υλοτόμος, υλοτομία.
Φάος: Είναι το φως. Σήμερα λέμε είχε μια φαεινή ιδέα.
Δόρπος: Στα αρχαία είναι το δείπνο. Την σημερινή εποχή χρησιμοποιούμε την λέξη επιδόρπιο (επί του γεύματος ή μετά του γεύματος).
Δέρκομαι: Σημαίνει βλέπω. Σήμερα υπάρχει η λέξη οξυδερκής και όχι οξυβλέμματος.
Πέλωρ: Σήμαινε το τέρας, αλλά ακόμα λέμε πελώριος.
Θάμαι: Είναι το αρχαιοελληνικό επίρρημα που σημαίνει πολλές φορές. Γι’ αυτό το λόγο λέμε για κάποιον που συχνάζει σε ένα μέρος ότι είναι θαμώνας.
Βρύχια: Είναι τα βαθέα ύδατα. Έτσι, λοιπόν, σήμερα λέμε υποβρύχιο.
Λας: Στα αρχαία Ελληνικά είναι η πέτρα.

Σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη λα-τομείο (τομή- πέτρας). Κατά την Μυθολογία και μετά τον κατακλυσμό, ο Δευκαλίωνας και η σύζυγός του Πύρρα άρχισαν να δημιουργούν ανθρώπους περπατώντας και πετώντας πέτρες πίσω τους. Από τις πέτρες που έριχνε ο Δευκαλίωνας δημιουργήθηκαν άνδρες και από τις πέτρες της Πύρρας δημιουργήθηκαν γυναίκες. Γι’ αυτό το λόγο οι άνθρωποι που γεννήθηκαν μ’ αυτό τον τρόπο ονομάστηκαν λαός.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ