Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, αμφιβολίες τρελές.
Ημερομηνία: 15 Μαΐου 2022. Τόπος: Άρτα, πλατεία Αγίου Δημητρίου, «θέλουμε αυτές οι κάλπες, αυτά τα χίλια εκλογικά τμήματα, να γίνουν χίλια ταχυδρομεία, μέσα από τα οποία οι πολίτες θα στείλουνε συστημένο το λογαριασμό, σ’ αυτόν που μας οδήγησε σήμερα εδώ. Στο Μαξίμου και στον πρωθυπουργό. Θέλουμε το μήνυμα της πολιτικής αλλαγής να πάει απ’ άκρη σ’ άκρη, σ’ όλο τον τόπο, μαζί με το μήνυμα της ελπίδας…
…Διότι εμείς, μία υπόσχεση μπορούμε να σας δώσουμε σήμερα: θα σταθούμε δίπλα σας και θα στηρίξουμε το δημόσιο ταμείο να σταματήσει η λεηλασία, θα σταματήσει η κλεψιά, θα σταματήσουν οι ανισότητες, και πάλι με δυσκολία, θα ανέβουμε τη δύσκολη ανηφόρα, θα τα βγάλουμε πέρα, γιατί αυτός ο τόπος έχει δυνατότητες. Αυτός ο τόπος αξίζει καλύτερα». Καλά όλα αυτά βρε Αλέξη, αλλά αυτή τη φορά, τα είπες λίγο αφηρημένα. Εγώ θυμάμαι, όταν μίλησες στην αίθουσα του «Σκουφά», τον Φεβρουάριο του 2020, μας είπες για την ολοκλήρωση της Ιόνιας οδού, για το Γεφύρι της Πλάκας, την ίδρυση της Γεωπονικής Σχολής και για ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας. Τότε, λοιπόν, το 2020, μας είπες 5 – 6 πράγματα συγκεκριμένα.
Αλλά και πριν τρία χρόνια, εκείνο τον προεκλογικό Μάιο των δημοτικών εκλογών του 2019, πάλι στην πλατεία Αγίου Δημητρίου, μας είχες πει για την 13η σύνταξη, για νέα μέτρα ελάφρυνσης στο τέλος του χρόνου, για την χρηματοδότηση Ξενία, την οριοθέτηση του Αράχθου, το Γεφύρι της Πλάκας, το Χιονοδρομικό στα Θεοδώριανα, πάλι για την ολοκλήρωση της Ιόνιας οδού και την ίδρυση της Γεωπονικής Σχολής, που κατά λάθος την ανέφερες ως τμήμα του Πανεπιστημίου Ηπείρου και όχι του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, που μας φόρτωσες στην καμπούρα μας και τρέχουμε ακόμα. Αλλά δεν πειράζει, δικαιούσαι κι ένα σαρδάμ. Τότε, λοιπόν, το 2019 μας είπες 8-9 πράγματα συγκεκριμένα.
Για να μην θυμηθώ τι μας είπες το 2014, βρε Αλέξη. Τι να πρωτοθυμηθώ. Τότε μας μίλησες για την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο. Μας μίλησες για «Ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους, έτσι ώστε να εξυπηρετείται από την ανάπτυξη και όχι από το πλεόνασμα του προϋπολογισμού.
Για «Περίοδο χάριτος», στην εξυπηρέτηση του χρέους, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη. Για εξαίρεση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Για Άμεση Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Για τη «νέα σεισάχθεια» με τη ρύθμιση των λεγόμενων «κόκκινων δανείων», που είναι προϋπόθεση για την εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των τραπεζών και την αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας. Για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Τέλος, μας είπες και για απόδοση στα ασφαλιστικά ταμεία, κομματιών της δημόσιας περιουσίας, η οποία λιμνάζει στο ΤΑΙΠΕΔ. Πολλά συγκεκριμένα πράγματα Αλέξη.
Και τι έκανες μετά το 2014 Αλέξη; H «Ρήτρα ανάπτυξης» στο χρέος μετατράπηκε σε «Ρήτρα αναπροσαρμογής» στη ΔΕΗ. Η «περίοδος χάριτος» του χρέους, μετατράπηκε σε «πρωτογενές πλεόνασμα» 4,3% μέσα στο 2018. Η «νέα σεισάχθεια» για τη ρύθμιση των λεγόμενων «κόκκινων δανείων», μετατράπηκε σε «ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς». Η δημόσια περιουσία αντί να πάει από το ΤΑΙΠΕΔ στα ασφαλιστικά ταμεία, μπερδεύτηκε και πήγε ανάποδα. Και ξεκίνησες και το χρηματιστήριο ενέργειας. Και έδωσες τζάμπα τη μισή Ελλάδα να ψάχνουν οι εταιρείες υδρογονάνθρακες. Και οι άνεργοι κοίταζαν τα 751 ευρώ με τα κιάλια. Και μέσα σ’ όλα αυτά, μου ‘ρθε προχτές πάλι ο ΕΝΦΙΑ, να τον πληρώσω! Τάχα η θέλησή σου λίγη, / τάχα ο φόβος σου μεγάλος; / Αχ, πού ‘σαι, νιότη, πούδειχνες πως θα γινόσουν άλλος!”
Αλλά δεν είναι 2014 σήμερα, Αλέξη. Κι αν τότε είχαμε Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές, σήμερα δεν έχουμε. Αχ, βρε Αλέξη! Τι μου θύμησες βρε Αλέξη!
Αθώος, λόγω Αμφιβολιών
