Οι εικόνες που κυκλοφορούν καθημερινά στα Μέσα Ενημέρωσης είναι αμείλικτες. Βομβαρδισμένες, ισοπεδωμένες και κατεστραμμένες πολιτείες και χωριά. Μπάζα, ματωμένα ερείπια και σύννεφα σκόνης.
Οι πολέμαρχοι με ένδυμα αυτοκρατορικού μεγαλείου έβαλαν μπροστά τις πολεμικές μηχανές τους. Οι «μεγάλοι» ορίζουν και οργανώνουν τον κόσμο. Δεν άρεσε στην υπερδύναμη Ρωσία το status της γειτονιάς της και αποφάσισε με βία να ξαναπλέξει για το δικό της συμφέρον το νήμα του χρόνου και της ιστορίας με κόστος χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Πόσο μεταβλητός και απρόβλεπτος είναι ο επίγειος χρόνος μας! Η βεβαιότητα μέσα σε μια νύχτα έγινε αβεβαιότητα και η ειρήνη πήγε περίπατο. Μια καινούργια πρόκληση για την Ευρώπη, αλλά και για ολόκληρο τον πλανήτη. Τούτη τη φορά είναι η Ουκρανία που βρέθηκε από την πλευρά του θύματος. Τα σημάδια στη διπλανή μας Γιουγκοσλαβία είναι ακόμα νωπά και το αίμα δεν πρόλαβε να στεγνώσει.
Το 1944, άλλη μια φορά, ο λαός αυτός είχε πολεμήσει σκληρά για την ελευθερία του και αντιστάθηκε με απαράμιλλο ηρωισμό στους ναζί κατακτητές. Σήμερα του έλαχε η τύχη να ξαναφέρει στην επιφάνεια με πάταγο την έννοια της Πατρίδας. Η στάση του στα πεδία των μαχών και στα χαρακώματα έγινε ο σύγχρονος ύμνος στον άνθρωπο και τις αξίες του. Η ιστορική του μνήμη είναι τόσο ισχυρή που άλλη επιλογή, εκτός της σθεναρής αντίστασης, δεν του επέτρεπε.
Όλο το Έθνος σε ρόλο πρωταγωνιστή. Όπως μαθαίνουμε, ο μάχιμος πληθυσμός της Ουκρανίας έμεινε εντός της χώρας να αμυνθεί και να πολεμήσει. Πολλά εκατομμύρια άμαχου πληθυσμού εκπατρίσθηκαν τραβώντας το μακρύ ταξίδι της προσφυγιάς προς διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την προσδοκία της επιβίωσης. Σιωπηροί, με κρυμμένα συναισθήματα, αλλά με αξιοπρέπεια τράβηξαν προς το άγνωστο, γιατί οι πόλεις τους και τα σπίτια τους δεν υπάρχουν πια.
Το μεγαλύτερο προσφυγικό φορτίο σηκώνει η καλή της γειτόνισσα, η Πολωνία. Είναι συγκλονιστικό αυτό που συμβαίνει στη χώρα αυτή. Δεν τους αντιμετώπισαν με προκατάληψη και ως κυνηγημένους πρόσφυγες, αλλά ως ισότιμους πολίτες με πρόθεση ακόμα και να τους εντάξουν στη δική τους κοινωνία. Δεν τους έβαλαν σε «δομές» σαν κι αυτές που γνωρίσαμε εμείς εδώ στην Ελλάδα κι ούτε σε απρόσωπα στρατόπεδα. Τους φιλοξενούν μέσα στα σπίτια τους, παραχωρώντας κάθε διαθέσιμο ιδιωτικό ή δημόσιο χώρο. Το Πολωνικό ήθος διέπρεψε. Η καθολική αλληλεγγύη είναι μια πράξη ανθρωπισμού, δυνατή και όμορφη. «Γράφουν» αυτές οι στιγμές που ζούμε στην ανθρώπινη ιστορία και θα λέγαμε ότι λειτουργούν ως ελπίδα, προσδοκία και ηθική για το μέλλον.
Η χώρα μας, όπως ανακοινώθηκε, υποδέχθηκε κοντά στις δεκαπέντε χιλιάδες ομογενείς, χωρίς μέσα στον αριθμό αυτό να συμπεριλαμβάνονται οι… τετράποδοι πρόσφυγες. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία βρήκαν καταφύγιο σε συγγενείς και φίλους που κατοικούσαν από καιρό εδώ. Η πολιτεία φρόντισε από την πρώτη στιγμή το θέμα της εκπαίδευσης. Είναι συγκλονιστικό! Η Χριστιανική Ορθόδοξη Ρωσία κήρυξε έναν κατακτητικό πόλεμο στους ομόθρησκους Ουκρανούς. Το ημερολόγιο έδειχνε 24/02/2022. Ένας Θεός γνωρίζει τι άλλο μας επιφυλάσσει το μέλλον.
