Στο τιμόνι του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Άρτας και Κέντρων Υγείας, επέστρεψε ο διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής, Ιωάννης Πασιάς, που επιμένει, όπως δηλώνει, να διοχετεύει την ενέργειά του στον χώρο τον οποίο υπηρετεί για πάνω από 20 χρόνια.

Έναν χώρο, όμως, που ταλανίζεται και για χρόνια αποδυναμώνεται και σήμερα καλείται να αντιμετωπίσει συνεχείς ανάγκες. Ο γιατρός, Ιωάννης Πασιάς, μέσα από τον «Τ» ζητά την συνεργασία όλων για «έναν υγιή Σύλλογο που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των εργαζομένων καθώς και του λαού της Άρτας». Παράλληλα περιγράφει την εικόνα στις δομές υγείας του νομού, τις ελλείψεις και τις αντοχές. Ξεκαθαρίζει ότι «κλείνει τα μάτια του και τ’ αυτιά του στα πολιτικά κελεύσματα», γιατί «ανήκει μόνο στους εργαζόμενους, που του δείχνουν την εμπιστοσύνη τους επί πολλά χρόνια».

Συνέντευξη στην Βίκυ Καινούργιου

Ερ: Με ποια συναισθήματα, κύριε Πασιά, επανέρχεστε στην θέση την οποία υπηρετήσατε και κατά το παρελθόν, στο νοσοκομείο Άρτας;
Απ: Αν θεωρήσουμε, ότι τα συναισθήματα αντικατοπτρίζουν τον εσωτερικό μας κόσμο, τη διάθεση, τις σκέψεις που κάνουμε και μας συνδέουν με κάτι πιο βαθύ μέσα μας, τότε για μένα προσωπικά είναι τα ίδια συναισθήματα αγάπης, ανιδιοτελούς προσφοράς, αλληλεγγύης αλλά και μεγάλης ευθύνης. Είναι τα ίδια που είχα και στο παρελθόν απέναντι στο συνάδελφο-συναγωνιστή-συνάνθρωπο. Πάντως η χαρά του να ηγείσαι, δεν είναι μεγαλύτερη από την χαρά να συσπειρώνεις, να ενώνεις, να παλεύεις, να διεκδικείς, να αφυπνίζεις, να κατακτάς, μέσω αγώνων για κοινούς στόχους.
Ερ: Η προεδρία στον Σύλλογο Εργαζομένων νοσοκομείου και Κέντρων Υγείας του νομού, δημιουργεί σήμερα περισσότερο αυξημένες υποχρεώσεις λόγω και των ιδιαιτεροτήτων από την πανδημία;
Απ: Σαφώς και η σημερινή κατάσταση της πανδημίας δημιουργεί αυξημένες υποχρεώσεις. Τόσο εγώ προσωπικά αλλά και το υπόλοιπο διοικητικό συμβούλιο, έχουμε επίγνωση για τη σοβαρότητα της κατάστασης και είμαστε αποφασισμένοι να παλέψουμε και να πολεμήσουμε αυτόν τον ύπουλο αόρατο εχθρό. Εκτός από τη θέληση, το φιλότιμο και την αυταπάρνηση, πρέπει να έχουμε κι άλλα όπλα ως υγειονομικοί που έχουμε ταχθεί να υπηρετήσουμε το λαό της Άρτας κι αυτά είναι: Άμεση πρόσληψη ιατρικού προσωπικού για τις ανάγκες νοσηλείας του covid-19. Πρόσληψη νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού. Αύξηση προϋπολογισμού. Πλήρη κάλυψη αναγκών σε μέσα ατομικής προστασίας. Ο Σύλλογος Εργαζομένων ας αποτελέσει τη δύναμη ανατροπής του φόβου και της αβεβαιότητας, σεβόμενοι πάντα την ανθρώπινη ύπαρξη.
Ερ: Για πάνω από 20 χρόνια με επιστημονική προσφορά στο ΕΣΥ, αλλά και ως διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής, γνωρίζετε, προφανώς, τις δυνατότητες αλλά και τις αδυναμίες. Σε τι κατά την γνώμη σας πρέπει να δοθεί προτεραιότητα ώστε να αναβαθμιστεί ακόμα περισσότερο το νοσηλευτικό μας ίδρυμα;
Απ: Πράγματι, 20 χρόνια στους διαδρόμους του νοσοκομείου έχω κάνει παρέα με τον πόνο, την αγωνία, την απελπισία αλλά την χαρά και την ανακούφιση των μικρών μου ασθενών. Το νοσοκομείο αποτελεί το καλύτερο σχολείο συναισθημάτων, που αν δουλεύεις ακολουθώντας τη συνείδησή σου γίνεσαι και καλύτερος άνθρωπος. Αν λάβει κανείς υπόψη ότι εφημερεύει καθημερινά και καλύπτουμε κι άλλες περιοχές.
Ερ: Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό;
Απ: Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, με μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, αύξηση των δαπανών για την υγεία, αύξηση του προϋπολογισμού λειτουργίας του νοσοκομείου, ένταξη στα βαρέα κι ανθυγιεινά, αύξηση και επέκταση επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας σ’ όλους τους κλάδους του προσωπικού, επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού…μισθούς αξιοπρέπειας και όχι πείνας. Η επέκταση του νοσοκομείου και η δημιουργία νέων κλινικών ξεκίνησε σαν ένα όνειρο κι όνειρο έμεινε. Η αναβάθμιση του νοσοκομείου, θα συντελεσθεί αν υπάρξει παρέμβαση της πολιτείας και πραγματική στήριξη του ΕΣΥ, όχι με ανέξοδα χειροκροτήματα, που μας βυθίζουν στον ύπνο της αναμονής και του περίμενε…
Ερ: Τόσο οι γιατροί όσο και το νοσηλευτικό προσωπικό έχουν χαρακτηριστεί ήρωες όσον αφορά την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Μύθος ή πραγματικότητα;
Απ: Ο ηρωισμός έχει να κάνει με την στάση ψυχής του καθενός απέναντι στα γεγονότα, ειδικά υπό αντίξοες συνθήκες. Μπορεί τα νοσηλευτικά ιδρύματα να είναι αφημένα εδώ και πολλά χρόνια στην τύχη τους, χωρίς το απαραίτητο ιατρο-νοσηλευτικό προσωπικό, χωρίς τον κατάλληλο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, χωρίς τις απαιτούμενες υποδομές… χωρίς καν τα αναγκαία. Με διαχρονικές ευθύνες των κυβερνήσεων. Για έναν ευαίσθητο τομέα όπως η υγεία δεν διατίθενται κονδύλια. Όμως υπάρχουν και οι αφανείς ήρωες που παλεύουν την θανάσιμη απειλή του κορω-νοϊου, κακοπληρωμένοι, εκτεθειμένοι κι αυτοί στον κίνδυνο, να τους λείπουν τα στοιχειώδη για αυτοπροστασία.
Ερ: Συνηθέστατα, κύριε πρόεδρε, οι ήρωες με κάποιο τρόπο επιβραβεύονται. Το έχετε δει να συμβαίνει;
Απ: Κάθε εποχή έχει τους δικούς της ήρωες. Άλλοι γεννιούνται με τον θάνατό τους στο πόλεμο, υπερασπίζοντας αρχές-αξίες-πατρίδα, άλλοι ξεπηδούν από την καθημερινότητα κόντρα στα τερτίπια της ζωής. Στην εποχή του κορωνοϊου, η εμπροσθοφυλακή αυτής της μάχης, γιατροί -νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό, δεν έχουν τύχει επιβράβευσης. Ποια είναι η επιβράβευση; Μα φυσικά η έμπρακτη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα όποια τσιμπολογήματα επιδομάτων πριν το Πάσχα και τα Χριστούγεννα, φαντάζουν σαν κεράκι στην τούρτα της απραξίας των κυβερνώντων, που χάνονται με τον βαρύγδουπο ήχο ενός ψεύτικου χειροκροτήματος δήθεν αναγνώρισης. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ήρωες, εγώ προσωπικά δεν το νιώθω για τον εαυτό μου. Θέλω, όμως, να νιώθω εραστής του καθήκοντος απέναντι στον συνάνθρωπό μου και γι’ αυτό θα αγωνίζομαι.
Ερ: Το λέμε διότι όπως κατ’ επανάληψη αναφέρεται, μεταξύ ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού έχει επέλθει κάποια κόπωση, χωρίς αυτό να εξαιρεί και τους απλούς πολίτες. Το διαπιστώνετε και εσείς στον χώρο εργασίας;
Απ: Γεγονός αναμφισβήτητο αποτελεί η κόπωση στο προσωπικό των νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Η κόπωση είναι προϊόν, όχι μόνο λόγω της υπερέντασης στον χώρο εργασίας αλλά και του φόβου, της ψυχολογικής κατάπτωσης, τόσο στους υγειονομικούς αλλά και σ’ όλους τους πολίτες. Σαφώς και το διαπιστώνω τόσο εγώ όσο και οι συνάδελφοί μου στον χώρο εργασίας και μάλιστα στην προ κορωνοϊού εποχή, λόγω της έλλειψης προσωπικού ή αλλότριων καθηκόντων. Τώρα με τον κορωνοϊο “ήρθε κι έδεσε” η κόπωση αν και η δουλειά έχει μειωθεί σε κάποια τμήματα.
Ερ: Ποια είναι η εικόνα του νομού μας σε σχέση με τον covid-19;
Απ: Κατά γενική ομολογία ο νομός Άρτας στέκεται όρθιος και χρωματίζεται με χρώματα αισιοδοξίας στον επιδημιολογικό χάρτη, χωρίς αυτό να σημαίνει εφησυχασμό και χαλάρωση των μέτρων. Τα θετικά δείγματα οι φορείς που κακώς αναγράφονται ως “κρούσματα” αφού κρούσμα σημαίνει νόσηση, είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, αλλά και από την Ήπειρο. Για παράδειγμα το μήνα Νοέμβριο από νοσοκομείο, Κέντρα Υγείας και ιδιώτες, είχαμε 67 θετικά δείγματα και τα 32 δεν ήταν από την Άρτα. Εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: να καταγράφονται δηλαδή περιστατικά σύμφωνα με τον ΑΜΚΑ του καθενός και να πιστώνεται στον τόπο κατοικίας του. Τις τελευταίες τρεις ημέρες δεν σημειώθηκε κανένα θετικό δείγμα. Διαγνώστηκε και ένα δείγμα από ιδιωτικό ιατρείο. Η εικόνα του νομού μας είναι καλή, λοιπόν, και μακάρι να παραμείνει έτσι ή ακόμα να βελτιωθεί στο μέγιστο.
Ερ: Είστε ικανοποιημένοι από την ενίσχυση των υποδομών σε υλικό αλλά και σε ανθρώπινο δυναμικό; Αν όχι, αυτό δημιουργεί επιπρόσθετες υποχρεώσεις από τους συναδέλφους σας;
Απ: H 8μηνη καθυστέρηση για την ενίσχυση των υποδομών στα νοσοκομεία, βαρύνει την κυβέρνηση αφού δεν μπόρεσε να λύσει – ή δεν ήθελε – τον γρίφο του δεύτερου κύματος της πανδημίας, που όλοι το περιμέναμε. Πέραν από τις ελλείψεις σε προσωπικό, το νοσοκομείο την δεκαετία του ‘80 και κατασκευασμένο την δεκαετία του ‘90, αδυνατεί να ανταποκριθεί πλήρως σε μετασχηματισμούς χώρων και διατάξεων λόγω covid-19. Το υλικό είναι επαρκές, θα έλεγα, αλλά με τη βοήθεια πολλών εξωτερικών αρωγών, όπως η ΙΟΝ, το Επιμελητήριο Άρτας, ο Πτηνοτροφικός Συνεταιρισμός, η Μητρόπολη, ο κ.Αγγελης, ο Δήμος Αρταίων, κρατική επιχορήγηση κα. Επειδή δεν δεχθήκαμε πίεση, προσπαθούμε με ό,τι έχουμε να ανταποκριθούμε καλύτερα. Αύριο, όμως, δεν ξέρουμε πως θα είναι η κατάσταση. Σαφώς δημιουργούνται πρόσθετες υποχρεώσεις σε συναδέλφους που μετακινούνται στα τμήματα covid-19 από άλλα τμήματα, λόγω έλλειψης ή εμπειρίας που απαιτείται.
Ερ: Είναι προετοιμασμένο το ΕΣΥ στην Άρτα ούτως ώστε να διαχειριστείτε το πρόγραμμα εμβολιασμού κατά της πανδημίας;
Απ: Όσον αφορά τον εμβολιασμό, η 6η ΥΠΕ, ζήτησε να βρεθούν και να προετοιμαστούν κατάλληλα δύο χώροι στο Παλιό Νοσοκομείο. Για τα Κέντρα Υγείας, θα ορίσει το υπουργείο. Το κατά πόσο είμαστε έτοιμοι θα φανεί στην πορεία από πολλούς παράγοντες, ραντεβού, χώροι συντήρησης εμβολίων αλλά και από την εταιρία παραγωγής του εμβολίου.
Ερ: Ποιος κατά τη γνώμη σας πρέπει να είναι ο ρόλος του Συλλόγου Εργαζομένων, του οποίου ηγείστε;
Απ: Έχω πει κατά καιρούς ότι η δύναμη του Συλλόγου είναι τα ενεργά μέλη του. Ο πρόεδρος και το ΔΣ είναι οι διαχειριστές αυτής της δύναμης. Ο Σύλλογος θα πρέπει να ενώνει κάτω από την ομπρέλα των κοινών προβληματισμών όλους τους εργαζόμενους, ανεξαρτήτου παράταξης, ειδικότητας, ηλικίας κλπ. Να αφυπνίζει, να καθοδηγεί, να συμβουλεύει, να ενημερώνει και να παλεύει για τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, εφόσον μας εμπιστεύθηκαν με τη ψήφο τους και μας εξουσιοδότησαν να επεμβαίνουμε στα κακώς κείμενα στον υγειονομικό χώρο που ζούμε. Χωρίς ιδιοτέλεια, ο Σύλλογος θα πρέπει να είναι μπροστάρης και να γεμίζει με αισιοδοξία χωρίς υστεροβουλίες, προσωπικά κέρδη και προβολή. Ακόμη και τα αξιώματα, για μένα, είναι τυπικά αφού τα αποτελέσματα έρχονται με την κοινή σύμπραξη όλων. Ο Σύλλογος δεν διοικεί, αλλά παρεμβαίνει και σχηματίζει, δρομολογεί, παλεύει μαζί με την Διοίκηση, αλλά και την συμπόρευση του λαού της Άρτας για το καλό όλων μας.
Ερ: Σημειώνεται από πολλές πλευρές ότι στα δημόσια νοσοκομεία πλέον δεν αντιμετωπίζονται περιστατικά άλλων ασθενειών πέραν του covid-19. Τι ισχύει τελικά και ιδιαίτερα για το νοσοκομείο μας;
Απ: Θα έπρεπε να στήσουμε έναν ανδριάντα στον κορωνοϊό που αν και μπήκε φέρνοντας θάνατο στη ζωή μας, εξαφάνισε δια μαγείας όλες τις υπόλοιπες ασθένειες… καρδιολογικά, μορφές καρκίνου, αυτοάνοσα κλπ νοσήματα. Όσον αφορά το νοσοκομείο μας, η κίνηση είναι σαφώς ελαττωμένη. Δεν παύουν όμως να προσέρχονται περιστατικά όλων των ειδικοτήτων. Στα νοσοκομεία της Βόρειας Ελλάδας, κυρίως στη Θεσσαλονίκη, λόγω της πληθώρας των περιστατικών, παραμερίζονται και κλείνουν κλινικές, αναβάλλονται χειρουργεία, με αποτέλεσμα να μεταμορφώνονται σε νοσοκομεία μιας νόσου χωρίς να είναι απόλυτο.
Ερ: Τι ήταν αυτό που σας ώθησε περισσότερο ούτως ώστε να πάρετε την απόφαση να ηγηθείτε του Συλλόγου;
Απ: Το νοσοκομείο της Άρτας αποτελεί το δεύτερό μου σπίτι. Η αγάπη μου είναι δεδομένη, τόσο για τον χώρο όσο και για τους εργαζόμενούς του. Εδώ και 20 χρόνια, με δύο προηγούμενες θητείες ως πρόεδρος και τρεις ως γραμματέας, πέντε θητείες στο ΔΣ του νοσοκομείου, πέρα από το “ψώνιο” της ενασχόλησης με τα κοινά, ήθελα την ενέργειά μου να την δώσω στον χώρο που εργάζομαι. Δεν μπορώ να παραμένω αδρανής και μάλιστα αυτή την εποχή. Η αλήθεια είναι ότι είχα αποτραβηχτεί για να ανοίξω το δρόμο σ’ άλλους συναδέλφους μου. Οι καταστάσεις, όμως, και η αποχώρηση του εξαιρετικού φίλου μου, Λεωνίδα Γεωργούση, ήταν το κίνητρο να συνεχίσω το έργο του, αλλά και να υλοποιήσω το όραμά μου. Με την συνεργασία όλων να φτιάξουμε έναν υγιή Σύλλογο που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των εργαζομένων καθώς και του λαού της Άρτας. Κλείνω τα μάτια μου και τ’ αυτιά μου στα πολιτικά κελεύσματα, ανήκω μόνο στους εργαζόμενους, οι οποίοι δείχνουν στο πρόσωπό μου εμπιστοσύνη όλα αυτά τα χρόνια.