Σε μια εποχή που συνειδητά περιορίσαμε τον κόσμο μας στα τετραγωνικά του σπιτιού μας, λόγω του πρωτοφανούς σε διάρκεια και ένταση παγετού, οι ειδήσεις έρχονται ανελέητες και καταιγιστικές από τα ηλεκτρονικά μέσα και δηλώνω ανάξιος να τις διαχειριστώ με την ανάλογη εμβρίθεια, αφού η εξαντλητική ίωση λεηλάτησε το κορμί και τις σκέψεις μου.

Αυτή η ομφαλοσκόπιση όμως είχε σαν αποτέλεσμα να προκύψει το παρακάτω άρθρο σε μια προσπάθεια να ισορροπήσω τη λογική με τη σκληρή πραγματικότητα. Διαβάζοντας τις ειδήσεις συνειδητοποίησα ότι η παρούσα κυβέρνηση έκλεισε δύο χρόνια στην εξουσία και τα πελώρια «γιατί» παραμένουν σαν τεράστια λίθινη πόρτα και φράζουν την είσοδο στο δωμάτιο της αλήθειας και της αξιοπιστίας .
Γιατί δεν έκαναν σχεδόν τίποτε μέχρι σήμερα και γιατί δεν προετοιμάστηκαν ανάλογα γνωρίζοντας τι τους περίμενε;
Γιατί μέσα σε δύο χρόνια με τα ψέματα και με τις αντικρουόμενες, πολλές φορές, συμπεριφορές τους, «ακύρωσαν» τις θετικές γνώμες προοδευτικών πολιτών για την αριστερά της αλήθειας, της αξιοκρατίας, της αξιοπιστίας και της δικαιοσύνης;
Γιατί δεν διείδε κανείς τους τον ναρκισσισμό και την ελαφρότητα του ατόμου, αποκαλώντας τον μάλιστα και asset (κεφάλαιο), με αποτέλεσμα ένας ολόκληρος λαός να πληρώσει πανάκριβα τα παιγνίδια των αριθμών και τη δημοσιότητα του ανεκδιήγητου γυρολόγου των καναλιών κ. Βαρουφάκη;
Γιατί δεν είπαν με θάρρος και παρρησία, όπως αρμόζει σε μια κυβέρνηση της αριστεράς, την αλήθεια σ’ αυτόν τον ευκολόπιστο και ξεχασιάρη λαό, αλλά τον φλομώσανε στις ψεύτικες εξαγγελίες κατάργησης των μνημονίων, του ΕΝΦΙΑ, της χορήγησης δέκατης τρίτης σύνταξης και τόσων άλλων παραμυθιών;
Γιατί δεν έκαναν τίποτε να βελτιώσουν την αξιοπιστία της χώρας στο εξωτερικό ενώ αντίθετα συμπεριφέρονται σαν οι δανειστές να είναι οι κουτόφραγκοι που θα τους αναγκάσουν, θα τους πείσουν να μας δανείζουν εσαεί;
Γιατί ακολούθησαν τις ίδιες πεπατημένες μεθόδους του παρελθόντος διορίζοντας ανεξέλεγκτα όλους τους κομματικούς παρατρεχάμενους σε υψηλόβαθμες θέσεις στην κρατική μηχανή;
Γιατί οι ιδεοληψίες ορισμένων εμποδίζουν οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια γίνεται στον τομέα των ιδιωτικών επενδύσεων με αποτέλεσμα στο διάστημα της διακυβέρνησής τους να μην έχει δημιουργηθεί ακόμη έστω και μια θέση εργασίας;
Γιατί δεν έχουν κάνει τίποτε στον τομέα της διαφθοράς στο Δημόσιο με αποτέλεσμα η χώρα να συνεχίζει να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις παγκοσμίως σε ότι αφορά την καταπολέμησή της;
Γιατί υποθάλπουν καταστάσεις ατιμωρησίας, είτε προέρχονται από τους χώρους των αναρχοαντιεξουσιαστών που δεν καίνε μόνο ατιμωρητί δημόσια περιουσία αλλά πυροβολούν κιόλας, είτε από τη δεξαμενή των επαγγελματιών μπαταξήδων και λωποδυτών με αποτέλεσμα να φτάνουν στα ύψη την αγανάκτηση των νομοταγών πολιτών που συνεχίζουν να τραβάνε το κάρο από τη λάσπη;
Γιατί δαιμονοποιούν την αριστεία, βάζουν τρικλοποδιές στη ιδιωτική πρωτοβουλία με αναχρονιστικές αντιλήψεις, ορθώνοντας ανυπέρβλητα εμπόδια ακόμη και σε εξόφθαλμες καταστάσεις εκμετάλλευσης ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, αντίθετα με το λαϊκό αίσθημα (βλέπε ΞΕΝΙΑ Άρτας);
Γιατί αισθανόμαστε με ένα έντονο συναίσθημα ανασφάλειας ότι είμαστε εκτεθειμένοι στον από ανατολάς κίνδυνο χωρίς καμία στρατηγική;
Γιατί στο τεράστιο πρόβλημα του προσφυγικού δεν έκαναν τίποτε σωστό ενώ κατέφυγαν σε ανεξέλεγκτους διορισμούς για μικροκομματικά οφέλη;
Γιατί προέβησαν μονομερώς σε άσκοπη και άκαιρη ενέργεια παροχής ενός μισθού σε μικροσυνταξιούχους όταν -αν πραγματικά υπάρχει απτό περίσσευμα κι όχι λογιστικά στα χαρτιά- οι επιχειρήσεις ασφυκτιούν από τα χρέη του Δημοσίου και δεν δίνεται τίποτε για αναπτυξιακούς σκοπούς και εξόργισαν τους λίγους πολύτιμους συμμάχους της χώρας στο εξωτερικό;
Η εντύπωση που μου έχει δημιουργηθεί είναι ότι η κυβερνητική ομάδα πάει να παγιώσει, να «μπετονάρει» ένα συγκεκριμένο κομμάτι ψηφοφόρων, αυτών που δεν έχουν να χάσουν τίποτα ό,τι και να συμβεί στη χώρα , με την λογική του Ελληναρά να κάνουμε « τον τσαμπουκά » και ότι προκύψει γιατί «ο σβέρκος του Ελληνα ζυγόν δεν υποφέρει».
Ύστερα από τα παραπάνω είσαι ακόμη ΣΥΡΙΖΑ; Αδικαιολόγητος. Πικρή διαπίστωση ότι «αυτός ο κόσμος ακριβώς μας έλαχε, ο χειρότερος μα κι ο καλύτερος δυνατός». Ακόμη δεν ήρθε η ώρα να αλλάξουμε;