Δεν την έγραψαν ποτέ παιδιά όμως! Την έγραψαν με μελανά γράμματα οι γραμματιζούμενοι που διαφεντεύουν χρόνια τον τόπο μας και διαχειρίζονται τις τύχες μας. Οι αιρετοί από τον λαό που ορίστηκαν να αναδείξουν την περιοχή στο διάβα του χρόνου. Είναι οι πολιτικοί, οι περιφερειάρχες, οι δήμαρχοι και οι συμβουλάτορές τους, αλλά και εμείς με την ανοχή μας.
Είναι οι νομοί Άρτας και Τρικάλων οι δύο μοναδικοί όμοροι νομοί στην Ελλάδα που δεν υπάρχει μεταξύ τους οδική σύνδεση, πάρα μόνο τα απομεινάρια της ΜΟΜΑ, τα πατήματα των μουλαριών και ατελέσφορες απόπειρες χάραξης οδικού δικτύου που σε κάθε καιρική δυσκολία κατακρημνίζονται τα πρανή του, θυμίζοντας τον δικό μας μύθο του γεφυριού. Μελέτες, χαράξεις, προμελέτες και όπως αλλιώς λέγονται τα χαρτιά με την βούλα του κράτους, αποτελούν ιστορικά ντοκουμέντα οπισθοδρόμησης. Ο Άραχθος και ο Αχελώος, τα δυο πεντακάθαρα ποτάμια της περιοχής με τους πάμπολλους παραποτάμους, ρέματα, ρυάκια και καταρράκτες, με την κοίτη της που διαμόρφωσαν τα ίδια την γεωλογική ολοκλήρωση, δίνουν αφορμή για τον καλλωπισμό μιας σύγχρονης Ελλάδας, αλλά δεν ακούγονται.
Στα ώτα των αρμοδίων παραμένει μόνο το βουητό τους. Ακόμα και με ποιο δύσκολες παρεμβάσεις από ανθρώπινο χέρι κατά τον ρου τους, φράγματα, εκτροπές η πορεία τους πάνω – κάτω γίνεται μπούσουλας για πρόοδο. Αλλά, φευ, στον 21ο αιώνα υπάρχουν ακόμα αναστολές χωρίς αιτία. Σε μια από τις πλέον ομορφότερες περιοχές της χώρας η απομόνωση καλά κρατεί.
Χωρίς καμία διάθεση μηδενισμού για όσα γίνονται στη χώρα, η προχειρότητα με την οποία όλες οι κυβερνήσεις αντιμετώπισαν την περιοχή, αποτελεί μια στοιχειωμένη διελκυστίνδα. Όλοι διατείνονται ότι προσπ-αθούν για την ανάπτυξη αλλά αποτελεί έναν μύθο και ένα προσχηματικό νίψιμο των χε-ριών, επιρρίπτοντας μόνο ευθύνες για το φταίξιμο.
Με ένα ημιτελές φράγμα στο μέσο της διαδρομής στη Μεσοχώρα εδώ και 25 χρόνια που στοίχησε στον Ελληνικό λαό 500 εκατομμύρια ευρώ και έγινε για να παράγει ηλεκτρική ενέργεια, δεν τέθηκε ακόμα σε λειτουργία επιρρίπτοντας ευθύνες προς αλλήλους. Σ΄ αυτόν τον στραβό γιαλό αν προσθέσεις και κάποιες ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις) και σωματεία που δήθεν αντιστέκονται για το καλό του τόπου ουδείς παίρνει πρωτοβουλία. Ανά τον κόσμο έχουν δαμαστεί ακόμα πιο κακοτράχαλες περιοχές που έφεραν τους πολιτισμούς πιο κοντά. Στις Άλπεις λόγου χάρη η Κεντρική Ευρώπη εδώ και χρόνια έσμιξε τα κράτη σε γειτονιές, διατηρώντας τα πολιτισμικά τους στοιχεία άθικτα. Και για να μην ταξιδεύουμε τόσο μακριά τη σκέψη μας, στη χώρα μας και στην ίδια περιοχή για την οποία πρ-αγματευόμαστε το θέμα, το πέρασμα του Μπάρου κοντά στους Καλαρρύτες αποτελεί το υψηλότερο σημείο στα 1.900 μέτρα που έχει ασφαλτοστρωθεί εδώ και χρόνια.
Οι δυο πανέμορφοι νομοί Άρτας και Τρικάλων αν έρθουν πιο κοντά, τα πλεονεκτήματα για τους κατοίκους, αλλά και για τους διερχομένους θα είναι αναρίθμητα. Θα σταματήσει η ερημοποίηση της περιοχής και οι νέοι θα μείνουν κοντά στον τόπο τους να δημιουργήσουν. Δεν πάνε χρόνια που οι φο-βίες μήπως ερημωθεί το Μέτσοβο, ανέστειλαν τέτοια έργα υποδομής. Κι όμως η Εγνατία οδός έφερε περισσότερο κόσμο στη μεγαλύτερη κωμόπολη της οροσειράς με πολλαπλά οφέλη για τον τουρισμό και το εμπόριο. Έφυγε από την απομόνωση η Ήπειρος μ’ αυτό τον δρόμο, γιατί να μην γίνει ένας εγκάρσιος ακόμα δρόμος που θα ενώνει απευθείας τον Αμβρακικό με τον Παγασητικό κόλπο;
*Ο Νικόλαος Καραδήμας είναι
συγγραφέας με καταγωγή από την Άρτα
