ΘΑ δώσουμε μια συνέχεια στο θέμα των ημερών που δεν είναι άλλο από το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ διότι απ’ ότι ακούμε στις συζητήσεις μεταξύ και των συμπολιτών μας έχει ξεπεραστεί κάθε όριο ύστερα και από το ανήκουστο, ότι δηλαδή καλλιεργείται βαμβάκι μέχρι το Γράμμο και το Μέτσοβο!
ΣΤΑ όσα έχουν αναφερθεί σε σχέση με την συγκεκριμένη καλλιέργεια κάπου πήρε το μάτι μας και την Άρτα και κει που βασανίζαμε το μυαλό μας για το αν παράγεται και εδώ το συγκεκριμένο προϊόν, είπαμε να λύσουμε το μυστήριο μέσω τηλεφωνημάτων.
ΟΠΟΥ κι αν απευθυνθήκαμε, φτάνοντας – πρέπει να σας πούμε – και σε επίσημες πηγές, η απάντηση που πήραμε ήταν πως η καλλιέργεια βαμβακιού έπαψε εδώ και κάμποσα χρόνια, μνημονεύοντας τον Άγιο Σπυρίδωνα ως περιοχή με την υψηλότερη παραγωγή.
ΚΙ ύστερα σκεφθήκαμε τι μπορεί να σκαρφίζεται ένα κύκλωμα, που δυστυχώς φέρνει την υπογραφή της θεσμικής εκπροσώπησης της χώρας – προκειμένου να ικανοποιήσει ημετέρους, να λειτουργήσει ως έμπορος σε πελατεία, να εκπληρώσει ρουσφέτια, να διατηρήσει ένα σάπιο και καταδικασμένο στη συνείδηση των πολιτών καθεστώς, να νεκραναστήσει κομματάρχες, να διαμοιράσει παράπλευρες και παράκεντρες εξουσίες σε τυχάρπαστους και λωποδύτες, να σπιλώσει έντιμους ιδιοκτήτες γης που είδαν ξαφνικά τις περιουσίες τους γραμμένες σε άλλο ΑΦΜ, να βρωμίσει πέρα έως πέρα μια ολόκληρη χώρα.
ΚΑΙ πάνω σ’ αυτή μια άλλη πιο μελαγχολική σκέψη: Εκεί λοιπόν φτάσαμε… αυτοί που μας κυβερνούν γίνονται «Φραπές» που ανακατεύοντας ανακυκλώνεται η δυσοσμία;
ΚΙ όμως γίνονται, καθότι αψευδείς μάρτυρες οι διάλογοι που βλέπουν το φως της δημοσιότητας θαρρείς πως δεν έπιασαν τις καρέκλες για να υπηρετήσουν – καθώς διατυμπανίζουν – το λαό αλλά τους αετονύχηδες και τα «παιδιά του κομματικού σωλήνα».
ΔΕΝ είναι, ωστόσο, μόνο αυτό καθαυτό το σκάνδαλο που γεννά αμφισβήτηση των αξιών και συνάμα προκαλεί αηδία.
ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι αποστέλλεται όχι μόνο ένα αλλά πολλαπλά μηνύματα που δυστυχώς εμπεδώνουν το αίσθημα πως ο τίμιος και ο ηθικός σε πολύ λίγα έως ελάχιστα μπορεί να ελπίζει υπό το καθεστώς – διαχρονικά – της πολιτικής εκπροσώπησης.
ΤΟ συζητούσαμε με κάποιους οι οποίοι ένιωθαν βαριά θιγμένοι και ηθικά καταπτοημένοι με όλα όσα αποκαλύπτονται από το σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ανθρώπους του μεροκάματου που επέλεξαν να ζήσουν με καθαρό κούτελο και χωρίς καμία σκιά που να τους στιγματίζει, έστω κι αν η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, επιμένει στην αδιάφορη ματιά γι’ αυτούς και τη ζωή τους, που ενίοτε κινείται μεταξύ σφύρας και άκμονος.
ΔΙΕΡΩΤΟΝΤΑΙ ως εκ τούτου: Μήπως κάτι δεν κάνουμε καλά, μήπως είμαστε κάπου λάθος;
ΑΠΟΛΥΤΑ δικαιολογημένα ερωτήματα από τη στιγμή που βλέπουν ότι το σύστημα, το κόμμα εν προκειμένω, ανοίγει στράτες έστω κι αν χρειάζεται να… διανυθούν αποστάσεις μέχρι το Γράμμο και το Λιβυκό πέλαγος, αλλά και… βάρκα στο Χελμό, στο Μέτσοβο βαπόρι (βαμβάκι), για να θυμηθούμε λιγάκι και τον Μιχάλη Γκανά, για τον εύκολο και ανέξοδο πλουτισμό.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να αναπτύξει κανείς μεγάλες αντιστάσεις για να μην υποκύψει σε τέτοιους πειρασμούς συνεχίζοντας τη ζωή του όπως την όρισαν τα πιστεύω του, τα ιδανικά αλλά και η κληρονομιά των προγόνων του, θεωρώντας εξευτελισμό όσα άλλοι θεωρούν μαγκιά, έστω κι αν δέχεται χαστούκι από την καθημερινότητα, έστω κι αν φτάνει ακόμα και στον ίδιο το σήμα για το πώς μπορεί να βγει από την τάχα ασημαντότητα, για να γίνει κάποιος… άλλος.
ΘΕΛΕΙ, εν τέλει, αρετή και τόλμη για να υπερβείς της κοινωνίας τη διαφορά έστω κι αν γνωρίζεις ότι φέρνει μεγάλη συμφορά, που λέει και το γνωστό τραγούδι, κάτι που το πελατειακό σύστημα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων.