ΑΠΟ την Ένωση Στρατιωτικών Άρτας λέχθηκε ότι το στρατόπεδο Άρτας «Βερσή» οδηγείται σε λουκέτο, γεγονός που στηρίζει στη μετακίνηση του προσωπικού στη Φρουρά Ιωαννίνων, τις μεταθέσεις που ήδη ξεκίνησαν, αλλά και στα υλικά που μεταφέρονται.
Σαφώς και έχουν βάση όλα αυτά, βεβαίως και προβληματίζει η στάση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας που ούτε επιβεβαιώνει αλλά ούτε και διαψεύδει τα λεγόμενα, ενώ από την άλλη εύλογη είναι η ανησυχία της τοπικής κοινής γνώμης ύστερα από την εν πολλοίς απαξίωσή της για την σιγή ασυρμάτου που έχει κηρυχθεί.
Συμμεριζόμενη απολύτως την «ανασφάλεια» αλλά και την «αναστάτωση» των πολιτών, η βουλευτής Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος της Βουλής Όλγα Γεροβασίλη, επανέρχεται στο θέμα και παρεμβαίνοντας κατηγορεί την κυβέρνηση για «αδιαφορία, ασάφεια και πλήρη εγκατάλειψη του στρατιωτικού προσωπικού που υπηρετεί στο στρατόπεδο». Και πολύ καλώς πράττει, διότι εκφράζει εν τοις πράγμασι το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Και πολύ ορθά βεβαίως, όπως προαναγγέλλει, θα επαναφέρει άμεσα το ζήτημα στη Βουλή, ζητώντας σαφείς απαντήσεις και δεσμεύσεις τόσο για την τύχη του ιστορικού στρατοπέδου όσο και για το προσωπικό του. Θα το επαναφέρει διότι όσες φορές (και είναι πολλές) τόκανε στο παρελθόν συγκεκριμένες απαντήσεις δεν έλαβε.
Πέραν όλων αυτών έντονα προβληματίζει η στάση ορισμένων φορέων, όπως για παράδειγμα του Δήμου Αρταίων, που αντί για το μείζον ασχολούνται με τα παρεπόμενα. Ποια δηλαδή θα είναι η χρήση του όταν κλείσει. Άρα παραδέχονται ότι επέρχεται το τέλος εποχής; Αν «ναι» ας βγουν να πουν στους Αρτινούς τι έκαναν ώστε να μην μπει ταφόπλακα. Διότι αυτό που ακούμε εμείς είναι ότι η έκδοση ψηφισμάτων δεν ισοδυναμεί με τίποτε άλλο από χάιδεμα. Αυτό που περίμεναν και περιμένουν ακόμα είναι το ηχηρό «όχι» στο κλείσιμο, πιστεύοντας ότι αποτελεί το μείζον και μετέπειτα όλες οι άλλες κουβέντες, οι οποίες όλες μα όλες κινούνται στη σφαίρα των προθέσεων, στις βουλές άνωθεν, σε υποθέσεις και εικασίες. Και ποιος τέλος πάντων εγγυάται αν μια μέρα αύριο, μεθαύριο, βγει και πει το υπουργείο Εθνικής Άμυνας ότι «πωλείται» ή πως δημιουργούνται χρήσεις έξω και πέρα από την τοπική εθιμική παράδοση.
Όταν, εν τω μεταξύ, δηλώνεις αδυναμία να το υποστηρίξεις για να μην κλείσει ποιος, αγαπητέ φορέα, που σήμερα σιωπάς, θα σε εμπιστευθεί για να διεκδικήσεις κάτι για το οποίο άλλος είναι ιδιοκτήτης (υπουργείο Εθνικής Άμυνας), ο οποίος ιστορικά δεν έχει επιδείξει άλλωστε φιλική στάση για την τοπική ανάπτυξη. Τίποτε δεν θυμάσαι και τίποτε δεν διδάχθηκες από το στρατόπεδο «Παπακώστα»; Έχει κλείσει προ αμνημονεύτων χρόνων και παρά τα κατά καιρούς έντονα τοπικά διαβήματα, με τα πολλά εδέησαν να παραχωρήσουν μόνο ελάχιστα από τα πολλαπλασίως περισσότερα στρέμματα για την κατασκευή διοικητηρίου για την στέγαση της Περιφερειακής Ενότητας.
Ξέρουμε πως λειτουργεί το Ελληνικό δημόσιο. Σου υπόσχεται σήμερα κάτι και για να γίνει πράξη περνούν χίλιες δύο κυβερνήσεις και σ’ έχει ακόμα στο περίμενε μέχρι να σε αφήσει να το ξεχάσεις. Εάν, λοιπόν, εκπρόσωποι τοπικών αρχών μπορούν να περιμένουν εκατό χρόνια για να ζωντανέψει μια νεκρή έκταση, δεν είναι όλοι διατεθειμένοι να το δεχτούν.
Ηθικόν δίδαγμα: Έστω και την ύστατη στιγμή να μην επιτραπεί λουκέτο στο στρατόπεδο «Βερσή». Βγείτε μπροστά και σηκώστε παντιέρα αν θέλετε να είστε γνήσιοι εκφραστές της θέλησης και της επιθυμίας των Αρτινών πολιτών, που δεν βολεύονται με την υποτέλεια, την παράδοση των πάντων, την ενδοτικότητα και τις υποκλίσεις.
