Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Πριν από 204 χρόνια, η ισχυρότερη πολιτικο-στρατιωτική συμμαχία παγκοσμίως ήταν η Ιερά Συμμαχία (Ρωσία, Αυστρία, Πρωσία – και σε ευρύτερο πλαίσιο η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία), που ιδρύθηκε μετά την ήττα του Ναπολέοντα (1815), με σκοπό τη διατήρηση της μοναρχίας και της τάξης στην Ευρώπη, την καταστολή των φιλελεύθερων και εθνικιστικών κινημάτων.
Έτσι, όταν ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση του 1821, η Ιερά Συμμαχία δεν υποστήριξε τους Έλληνες επαναστάτες. Αντιθέτως, τάχθηκε αρχικά εναντίον της Επανάστασης. Η Ελληνική Επανάσταση αντιμετωπίστηκε αρχικά ως ένα επαναστατικό και εθνικιστικό κίνημα, που ενέπιπτε στα κινήματα τα οποία η Συμμαχία ήθελε να καταπνίξει. Ειδικά η Αυστρία του Μέττερνιχ ήταν έντονα αντίθετη στην εξέγερση – «τρομοκρατία» των Ελλήνων.
Από το 1824 έως το 1827 και μετά, καθώς η ελληνική υπόθεση άρχισε να προκαλεί ευρύτερη διεθνή συμπάθεια και όσο το Οθωμανικό κράτος έδειχνε σκληρότητα στην καταστολή, οι Μεγάλες Δυνάμεις – ιδίως η Βρετανία, η Ρωσία και η Γαλλία – άρχισαν να αναθεωρούν και τελικά υποστήριξαν έμπρακτα τους Έλληνες (πχ Ναυμαχία του Ναυαρίνου το 1827).
Η υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων ήρθε σταδιακά, κυρίως για λόγους γεωπολιτικούς και στρατηγικούς, και όχι επειδή ενστερνίζονταν το φιλελεύθερο ή εθνικό αίτημα των Ελλήνων. Ωστόσο, η εκκίνηση αυτής της αλλαγής προήλθε από το Ανθρωπιστικό και Φιλελληνικό κύμα στην Ευρώπη. Η σκληρότητα με την οποία αντέδρασαν οι Οθωμανοί (πχ Καταστροφή της Χίου το 1822, σφαγές και καταστροφές) συγκλόνισε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη. Αναπτύχθηκε έντονο φιλελληνικό ρεύμα σε πολλές χώρες (Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία), με συμμετοχή διανοουμένων, ποιητών (πχ Λόρδος Βύρων) και οι πολίτες πίεζαν τις κυβερνήσεις τους να βοηθήσουν τους επαναστάτες – «τρομοκράτες».
Σήμερα, 204 χρόνια μετά, η ισχυρότερη συμμαχία παγκοσμίως, τόσο σε όρους τεχνολογίας, εξοπλισμού, επιχειρησιακής ικανότητας όσο και γεωπολιτικής επιρροής, είναι το ΝΑΤΟ (με 32 μέλη, ανάμεσα στα οποία και η Ελλάδα και ηγέτιδα δύναμη τις Ηνωμένες Πολιτείες), που ιδρύθηκε μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο (1949), με σκοπό τη διατήρηση της μοναρχίας των επιχειρήσεων της τάξης σε όλο τον κόσμο, και την καταστολή των φιλελεύθερων και εθνικιστικών κινημάτων.
Έτσι, όπως είναι φυσικό, στη διαμάχη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων, το ΝΑΤΟ σήμερα, όπως η Ιερά Συμμαχία στο παρελθόν, δεν υποστηρίζει τους επαναστάτες – «τρομοκράτες» Παλαιστινίους, αλλά την «έννομη» τάξη του Ισραήλ. Και αυτό το βρίσκω πολύ φυσικό, όπως φυσικό ήταν και πριν 204 χρόνια. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν.
Αυτό όμως που δεν καταλαβαίνω σήμερα είναι η στάση της Ελλάδας. Η Ελλάδα, δεν πρέπει να ξεχνά πως μόλις 204 χρόνια πριν ήταν ακριβώς στην ίδια θέση, όπως οι Παλαιστίνιοι σήμερα. Δηλαδή, μία εθνότητα, χωρίς κρατική υπόσταση. Ένα μάτσο ξυπόλητοι, ενάντια σε μια αυτοκρατορία. Οι Έλληνες ήταν οι τότε «τρομοκράτες» που αμφισβητούσαν την έννομη τάξη, όπως «τρομοκράτες» θεωρούνται σήμερα οι Παλαιστίνιοι. Και ακριβώς όπως τότε, η σκληρότητα με την οποία αντιδρούν οι Ισραηλινοί (καταστροφές, σφαγές ανηλίκων και απαγόρευση ανθρωπιστικής βοήθειας) συγκλονίζει όλο και περισσότερους, στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Είναι καιρός πλέον να αναπτυχθεί, με τη συμμετοχή όλων μας, ένα έντονο φιλο-παλαιστινιακό ρεύμα, με συμμετοχή διανοουμένων, ποιητών και με πολίτες που πιέζουν τις κυβερνήσεις τους να βοηθήσουν τους επαναστάτες – «τρομοκράτες». Και μπορώ να καταλάβω γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ ή του Μπάιντεν, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν συμβαίνει ήδη στην Ελλάδα. Δεν καταλαβαίνω, πως τα κανάλια της διαπλοκής έσβησαν την ιστορία μας. Την ιστορία που έζησαν κάποιοι κοντινοί πρόγονοί μας και όχι κάποιοι αρχαίοι, πριν χιλιάδες χρόνια.
Εγώ πλέον δεν έχω Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές. Για την ακρίβεια δεν έχω καμία Αμφιβολία. Όποιος έχει διδαχτεί ή απλά έχει διαβάσει την Ελληνική Ιστορία, καταλαβαίνει με ευκολία, ότι σε τούτη εδώ τη γωνιά της γης, η σωστή πλευρά της Ιστορίας, είναι η ίδια με εκείνη που ήταν και πριν 204 χρόνια. Με τους ξυπόλητους «τρομοκράτες» και όχι με τους αυτοκράτορες.
Ένοχος, υπεράνω πάσης Αμφιβολίας
