Στου παπα-Λάμπρου την αυλή κόσμος είναι μαζεμένοι./ Μην ο παπάς είν’ άρρωστος, μην η παπαδιά πεθαίνει;/ Ούτε ο παπάς είναι άρρωστος, ούτε η παπαδιά πεθαίνει./ Μια λυγερή παντρεύεται και παίρνει ένα λεβέντη./ Παπα-Λάμπραινα καημένη!
Τραγούδι προερχόμενο από το Μοριά, το οποίο τραγουδιέται και σε πολλές άλλες περιοχές, σε κάθε κοινωνική εκδήλωση.
Αναφέρεται στον παπά-Λάμπρο Ζέρβα από το χωριό Ρωμύλι Μεσσηνίας, όταν το 1860 έπεσε θύμα ληστείας.
Κλέφτες μπήκαν μέσα στο σπίτι του με την πρόφαση να αγοράσουν τα βόδια του. Αφού άρπαξαν ότι μπόρεσαν, άρχισαν να χτυπούν τον παπά, προκειμένου να του αποσπάσουν χρήματα.
Η κόρη του παπά άρχισε να καλεί σε βοήθεια τους χωριανούς και τότε οι κλέφτες φοβισμένοι από τον ξεσηκωμό των γειτόνων τράπηκαν σε φυγή.
Το γεγονός αυτό έγινε τραγούδι, αλλά η λαϊκή μούσα το πέρασε σαν τραγούδι της αγάπης και της χαράς με τη λυγερή κοπέλα να παντρεύεται και όλη η τοπική κοινωνία να συμμετέχει σ’ αυτή τη χαρά.