Ο τέως Ραβίνος της Ισραηλινής Κοινότητας που έγινε Ορθόδοξος την Κυριακή της Πεντηκοστής του 1952. Το φαινόμενο των μεταστροφών στην Ορθοδοξία

ΜΕΡΟΣ Β’

Η περίπτωση του μακαριστού Παύλου Φωτίου από τον Ιουδαϊσμό στην Ορθοδοξία, αποτελεί τρανταχτή απόδειξη ότι ο Χριστός, «το φως το αληθινόν, το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», συνεχίζει το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Προσκαλεί ποικιλοτρόπως στην Ορθόδοξη Εκκλησία πολλούς, που ανετράφησαν μέσα σε κοινότητες ετεροδόξων. Ο ίδιος ο Παύλος Φωτίου στο βιβλίο του «Η επιστροφή μου στον Χριστό» περιγράφει τους προβληματισμούς του μέσα στην προσωπική του αναζήτηση της Αλήθειας.
Στις ενότητες του βιβλίου του αναπτύσσονται τα εξής θέμα: Α. Γιατί έγινα Ορθόδοξος. Β.Ο Χριστός και η Αγία Γραφή. Γ. Τριάς ο Θεός. Δ. Ο Χριστός Μεσσίας. Ε.Η σταυρική θυσία του Ιησού και ο προφήτης Ησαϊας. Επίσης στο τέ- λος του βιβλίου υπάρχει επιστολή του Παύλου Φωτίου προς τους Ραβίνους και Άρχοντας του Ισραήλ.
Παύλος Φωτίου. Γιατί έγινα Ορθόδοξος: «Από το έτος 1930 περίπου διάβαζα την Αγία Γραφή στην Εβραϊκή γλώσσα, όσο και στην Ελληνική. Αφού όμως πέρασε καιρός και στο μεταξύ ανέλαβα και ως επίτροπος της Συναγωγής μας, είχα την ευκαιρία να την διαβάζω περισσότερο και να κατανοώ και περισσότερα. Εκεί πάντως που δυσκολευόμουνα ήταν το πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Στο σημείο αυτό συναντούσα δυσκολία να διακρίνω στους προφήτες, τους ψαλμούς και την πεντάτευχο τον Μεσσία Ιησού.
Πάντως πέρασαν αρκετά χρόνια, όπου τέλος ήλθε η τελευταία μας καταστροφή παρά των Γερμανών και αφού πήγα όμηρος στη Γερμανία και επέστρεψα, όπως φαίνεται είδε ο Θεός την προσπάθειά μου στην έρευνα των Αγίων Γραφών και εξαπέστειλε και σε μένα το Πνεύμα του το Άγιο «του συνιέναι τας Γραφάς». Και κατά το έτος 1952 μίαν των ημερών αυτού αποφάσισα να γίνω σαν «νήπιο στας φρένας» μη παραδεχόμενος πλέον τις ψευδείς παραδόσεις των πατέρων μας και δέχθηκα τον Ιησού ως τον Μεσσία και Λυτρωτή της ανθρωπότητος ολοκλήρου και εμού, όπως τον διέκρινα πλέον στην Αγία Γραφή, προερχόμενο από την οικογένεια του Δαυίδ και της ρίζης Ιεσσαί. (Α’ Βασ. 16, 2).
Εννόησα δε αυτό μόλις απέρριψα τας βλασφήμους παραδόσεις των πατέρων μας, δια των οποίων βλασφημούν τη Θεομήτορα ως μίαν κοινήν γυναίκα (μη γένοιτο Κύριε!) ως και τον Σωτήρα μας Χριστόν ως νόθον και διαστρέφοντα, δήθεν, τον Μωσαϊκόν Νόμον και τον τότε λαόν του Ισραήλ.
Όταν λέγω απέρριψα τον Ραβινικόν αυτόν Νόμον, ως συνέταξαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι ως άλλοι Άνναι και Καϊάφαι, και όλας τας συκοφαντίας κατ’ Αυτού ως ψευδείς και αντιθέτους των Αγίων Γραφών, τότε είδα φως και διέκρινα τον Ιησούν εις την Παλαιάν Διαθήκην. Πάντως θα παραθέσω κατά σειράν εις τη συνέχειαν τας περικοπάς της Αγίας Γραφής που με διεφώτισαν εις ανεύρεσιν του Μεσσίου Ιησού».
Οι απόψεις των Ραβίνων
Πριν προχωρήσουμε στις θέσεις του Παύλου Φωτίου για τον Χριστό, αναπτύσσουμε σύντομα τις απόψεις των Ραβίνων για τον Χριστό.
Γιατί οι Εβραίοι δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Μεσσίας. Ο Μεσσίας και η επικείμενη εμφάνισή του έχουν κεντρική θέση στην Ιουδαϊκή θρησκεία. Μεσσίας, σημαίνει ο «χρισμένος από τον Θεό». Στα ελληνικά μεταφράζεται «ο Χριστός». Ο Μεσσίας, για τους Ιουδαίους θα είναι ένας άνθρωπος με εξαιρετικές ηγετικές ικανότητες, που θα οδηγήσει τον Εβραϊκό λαό, αλλά και όλη την ανθρωπότητα στην «μεσσιανική περίοδο», μια εποχή ευημερίας, «παγκόσμιας ειρήνης», αλλά και «θαυμάτων».
Το Ταλμούδ αναφέρει ότι ο Μεσσίας θα εμφανιστεί σε μία περίοδο που η γενιά που θα ζει θα αντιμετωπίσει πάρα πολλά προβλήματα «σαν ένα ποτάμι από προβλήματα». Στις «13 Αρχές της Πίστης» του Ορθόδοξου Ιουδαϊσμού, αναφέρεται (12η Αρχή): «Πιστεύω με πλήρη πίστη στον ερχομό του Μεσσία. Και αν ακόμα καθυστερήσει, θα περιμένω την άφιξή του με κάθε μέρα».
Στο σύνολό του ο Ιουδαϊκός λαός, ως γνωστόν, απέρριψε τον Ιησού Χριστό, ως Μεσσία. (Το Ταλμούδ, περιέχει πλήθος απαξιωτικών και δυ- σφημιστικών αναφορών για τον Χριστό, τον οποίον ονομάζει μάγο, αμαρτωλό, ότι εξαπάτησε τον λαό κλπ). Μετά τον Χριστό εμφανίστηκαν, κατά καιρούς, διάφορα πρόσωπα που ισ- χυρίστηκαν ότι είναι «ο Μεσσίας». Η λίστα είναι αρκετά μεγάλη. Το Ταλμούδ, αναφέρει επίσης, ότι η εμφάνιση του Μεσσία θα γίνει πριν το Εβραϊκό έτος 6000. Το έτος που διανύουμε αντιστοιχεί στο ιουδαϊκό έτος 5772.
Οι Εβραίοι δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς ήταν θεάνθρωπος, ο Υιός του Θεού, ή ο Μεσσίας που ήταν προφητευμένος στις Εβραϊκές γραφές. Τον θεωρούν ως ένα «ψεύτικο Μεσσία», που σημαίνει κάποιον που ισχυρίστηκε (ή που οι οπαδοί του υποστήριξαν γι’ αυτόν) ότι είναι ο Μεσσίας, αλλά που τελικά δεν πληρούσε τις απαιτήσεις που απαιτούν οι Εβραϊκές πεποιθήσεις. Σύμφωνα με τις Εβραϊκές γραφές και το Ιουδαϊκό πιστεύω, ο αληθινός Μεσσίας, πρέπει να πληροί τις ακόλουθες απαιτήσεις. Πρέπει να: Είναι ένας οξυδερκής Εβραίος με καταγωγή από τον οίκο του βασιλιά Δαβίδ. Να είναι ένα συνηθισμένο ανθρώπινο ον (και όχι «Υιός του Θεού»). Να φέρει την ειρήνη στον κόσμο. Να συγκεντρώσει όλους τους Εβραίους πίσω στο Ισραήλ. Να ξανακτίσει τον αρχαίο Ναό στην Ιερουσαλήμ. Να ενώσει την ανθρωπότητα στη λατρεία του Εβραϊκού Θεού και την τήρηση της Τορά. Επειδή ο Ιησούς δεν πληρούσε αυτές τις απαιτήσεις, σύμφωνα με τους Εβραίους, δεν ήταν ο Μεσσίας.
Ο Χριστός είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας (Π. Φωτίου)
Ο Παύλος Φωτίου γράφει ότι «Ο Χριστός είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας», σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «…Όταν, λοιπόν, εδιάβασα, τόσον τον Ησαϊα, όσον και τον Ευαγγελιστήν Ματθαίον, είδα ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας, ο προφητευθείς και επ’ εσχάτων των ημερών σαρκωθείς και γεννηθείς Λόγος του Θεού και επίστευσα είς Αυτόν.
Ακόμη με εβοήθησε είς το να πιστέψω, ότι πράγματι ο Χριστός είναι Μεσσίας, η συμπεριφορά του Θεοδόχου Συμεών, όστις εις ηλικίαν περίπου 240 ετών, διότι ως ερμηνευτής της Βίβλου (είς εκ των 72 ερμηνευτών) επί Πτολεμαίου και απιστήσας αναφορικώς με την πρα-γματοποίηση αυτού του εδαφίου του Ησαϊου (Γ’ 14) είχε υπόσχεσιν από τον Θεόν ότι δεν θα αποθάνει εάν δεν ιδή πραγματοποιούμενον τούτο: “Kαι ίδου είς άνθρωπος έν Ιερουσαλήμ (γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς) ώ όνομα Συ- μεών, και ο άνθρωπος ούτος δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ, και Πνεύμα ήν Άγιον επ’ αυτού και ήν αυτό κεχρησμένον υπό του Πνεύματος του Άγιου μη ιδείν θάνατον πρίν ή ιδή τον Χριστόν Κυρίου”. Και πράγματι, ήλθεν έν τω Πνεύματι είς το Ιερόν όταν εγεννήθη ο Χριστός και τον έφεραν οι γονείς του κατά τον Νόμον (Λεϋτικόν ΙΒ’2-8 Έξοδος ΙΓ’ 2-12) δια τον καθαρισμόν και εδέχθη είς τάς αγκάλας του τον Χριστόν και είπεν: “Νύν απολυείς τους δούλους σου, δέσποτα κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήρίον σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φώς είς αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού του Ισραήλ”. (Λουκάς Β’ 22-32).
Αυτό δι’ εμέ ήτο μέγα βοήθημα και σας το τονίζω διότι, εάν ο Χριστός ήτο νόθος υιός, ως υποστιρίζει το Ταλμόδ (Ραββινικός νόμος), πώς ο Συμεών τον εδέχθη μία και ο Νόμος λέγει ότι δεν επιτρέπεται νόθος υιός να εισέλθη είς τον Ναόν μέχρι δεκάτης γενεάς; Προσοχή, λοιπόν, διότι είναι πλάνη αυτό και βλασφημία».
Επιστολή Παύλου Φωτίου
Επιστολή Παύλου Φωτίου, τέως Ραβίνου εξ Άρτης, προς τους Ραβίνους και Άρχοντας του Ισραήλ: «Και οι καταλειφθέντες αφ’ υμών καταφθαρήσονται διά τας αμαρτίας αυτών και διά τας αμαρτίας των πατέρων αυτών, εν τη γη των εχθρών αυτών τακήσονται, και εξαγορεύουσι τας αμαρτίας αυτών και τας αμαρτίας των πατέρων αυτών, ότι παρέβησαν και υπερείδον με και ότι επορεύθησαν εναντίον μου πλάγιοι (Λευτ. κστ’ 39-40). Αγαπητοί μου Ιουδαίοι, ιδού η απορία της καθημερινής μας καταστροφής μέχρι και των Γερμανών που μας πήραν – δυστυχώς – και μας εκμηδένισαν χάριν της αμαρτίας των πατέρων μας που διεστρεύβλωσαν την ερμηνείαν της Αγίας Γραφής και εσταύρωσαν τον Μεσσίαν Χριστόν αναιτίως και την αμαρτίαν της σταυρώσεως την έρριψαν επάνω μας, όταν είπον οι μανιώδεις Φαρισαίοι έμπροσθεν του Πιλάτου: “Το αίμα αυτού εφ’ ημάς και επί τα τέκνα ημών” (Ματθ. Κζ’ 25) και εσυμπλήρωσεν ο υπόλοιπος όχλος λέγων “αμήν” και έκτοτε καταδιωκόμεθα.
Διατί, αγαπητοί μου, δεν παραδέχεσθε την ύπαρξιν του Σωτήρος, προ πάντων των αιώνων, ως γράφει η τρίτη λέξις της Βίβλου της Γεννήσεως εις τον πληθυντικόν αριθμόν, δηλαδή, “Μπερεσίθ μπαρά ελοϊμ;” Τίνος είπεν ο Θεός “ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν;” (Γένεσις ά 26). Μελετήσατε ποτέ την ευχήν, ην έδωσεν ο Πατριάρχης Ιακώβ εις τον υιόν του Ιούδαν; Δεν είπε: “Δεν θέλει εκλείψει εκ μέσου των ποδών αυτού, εως ου έλθη ο Σηλώ και εις αυτόν θέλει είσθε η υπακοή των λαών;” (Γεν. μθ’ 9-10). Ποίος ήτο ο Σηλώ;
Μελετήσατε, αγαπητοί, και παραδεχθείτε την υιοθεσίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού παρά του Θεού, διότι ο ψαλμός λέγει: “Υιός μου ει σύ, εγώ σήμερον γεγέννηκά σε” (Ψαλ. Β’7). Παραδεχθείτε την προσευχήν που προφητεύει ο Δαϋιδ λέγων: “Ο Θεός, ο Θεός μου, πρόσχες μοι, ίνα τι εγκατέλιπές με;” (Ψαλ. Κβ’ 1) και που τον αναφέρουν οι Ευαγγελισταί ότι την είπεν ο Χριστός επί του Σταυρού: “Ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί; Τούτ’ έστι, Θεέ μου Θεέ μου, ινα τι με εγκατέλιπες;” (Ματθ. Κζ΄46, Μάρκος ιε’ 34-35). Παραδεχθείτε το “ώρυξαν χείρας μου και πόδας” (Ψαλ. Κβ’ 17), το Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς, και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον” (Ψαλ. Κβ’19), το “Έδωκαν εις το βρώμα μου χολήν, και εις την δίψαν μου επότισαν όξος” (Ψαλ. Ξθ’ 22), τα οποία όλα επραγματοποιήθησαν επί του Σωτήρος Χριστού, ως μας γράφουν οι Ιεροί Ευαγγελισταί: “Και ελθόντες εις τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ο έστι λεγόμενος κρανίου τόπος, έδωκαν αυτώ πιείν όξος μετά χολής μεμιγμένον και γευσάμενος ούκ ήθελε πιείν. Σταυρώσαντες δε αυτόν διεμερίσαντο τα ιμάτια αυτού βάλλοντες κλήρον” (Ματθ. Κζ’ 35, Μάρκος ιε’, Λουκάς κγ’, Ιωαννής ιθ’ 23,37, κ’25).
Παραδεχθείτε, αγαπητοί, την πώλησιν Αυτού υπό του Ιούδα αντί 30 αργυρίων, ην είχεν προφητεύσει ο Ζαχαρίας λέγων: “Και έστησαν τον μισθόν μου τριάκοντα αργύρια. Και είπε ο Κύριος προς με, ρίψον αυτά εις τον κεραμέα, την έντιμον τιμήν με την οποίαν ετιμήθην υπ’ αυτών. Και έλαβον τα τριάκοντα αργύρια, και έρριψαν αυτά εν τω οίκω του Κυρίου εις τον κεραμέα” (Ζαχαρίας ια’ 12-13) και την οποίαν μας γράφουν οι ιεροί Ευαγγελισταί ότι επραγματοποιήθη εν τω προσώπω του Ιησού ως εξής: “Τότε πορευθείς εις των δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, προς τους αρχιερείς είπε: τι θέλετέ μοι δούναι, και εγώ υμίν παραδώσω αυτόν; Οι δε έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια, και από τότε εζήτει ευκαιρίαν ίνα αυτόν παραδώ” (Ματθ. Κστ΄ 15-16) βλ. και (πραξ. Ά 15-20).
Παραδεχθείτε το, “Ιδού η παρθένος εν γαστρί λήψεται και τέξεται υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ” που αναφέρει ο Προφήτης Ησαϊας εις το (ζ’ 14), και το οποίον επραγματοποιήθη εν τω Χριστώ ως βλέπομεν εις τον (Ματθαίον ά 18-23). Διατί, λοιπόν, μένετε σκληροκάρδιοι, αμετανόητοι και αρνηταί της Αγίας Γραφής, του βιβλίου της αληθείας και της αθανάτου ζωής;
Μελετήσατε τέλος περί της τελευταίας καταστροφής μας παρά των Γερμανών εις το τελευταίον κεφάλαιον του Μαλαχίου το οποίον περιληπτικώς λέγει τα εξής: “Ο λαός μου θα πη τι όφελος εις ημάς που πηγαίνομεν με τον Θεόν; Ημείς βλέπομεν τα έθνη και μακαρίζομεν αυτά”. Ο έχων λοιπόν ζήλον δια να ξυπνήσει το πνεύμα του εις τον Χριστόν, ας μελετήσει αυτό το κεφάλαιο και θα ιδή ότι αυτό το είπαμε ημείς, όταν το 1938 έγινε το παγκόσμιο συμβούλιο των Ισραηλιτικών Κοινοτήτων που απεφάσισαν να μην εργάζονται πλέον πέντε ημέρες την εβδομάδα, άλλα έξ, και τοιουτοτρόπως καταργήσαμεν το Σάββατο.
Το αποτέλεσμα ποίο ήτο; Να κηρυχθεί ο πόλεμος με την Γερμανίαν και να μας πάρουν εις την πατρίδα τους και να μας κάνουν στάκτη. Τέλος, αγαπητοί μου, βλέπομεν εις την Εβραϊκήν γλώσσαν μίαν λέξιν μεγαλυτέραν εις το γράψιμο από τις άλλες λέξεις και να φωνάζει με δύναμη εις μελωδικόν τόνον. “Ενθυμηθείτε τον Νόμον του Μωϋσέως ως ελάλησα εις όρος Χωρήβ” κλπ. Είναι ανάγκη ο καθείς να μελετήσει λεπτομερέστατα το κεφάλαιον αυτό ως και το 26ον του Λευϊτικού που γράφει όλες τις καταστροφές των Ιουδαίων διά της ανυπακοής του Νόμου του Θεού, μέχρι που μείναμε άνθρωποι μετρημένοι. Και στο τέλος γράφει ότι οι εναπολειφθέντες θέλητε μετανοήση διά τας αμαρτίας σας και την αμαρτίαν των πατέρων σας. Δεν πιστεύω δε κανείς εξ’ ημών να αρνηθεί και να πει ότι δεν μείναμε το 10%, δηλαδή από ένας ή δύο από κάθε οικογένεια. Επίτρεψόν μας Κύριε και να επιστρέψωμεν. Ανανέωσον τας ημέρας μας ως πρότερον.
Αγαπητοί, δεν σας ομιλώ από υλικόν τι συμφέρον, σας ομιλώ διά χάριτος πνεύματος Αγίου το οποίον έλαβον εντός μου διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κατά την ημέραν της βαπτίσεώς μου. Σας ομιλώ διά την μετάνοιαν, τόσον υμών όσον και ολοκλήρου της ανθρωπότητας εις τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν, όστις είναι ο Μεσσίας και ο Σωτήρ όλων των μετανοούντων αμαρτωλών, και ούτω να γίνωμεν όλοι μίαν ημέραν μια ποίμνη υπό ένα ποιμένα τον Χριστόν. Αμήν. Με την εν Χριστώ αγάπην ΠΑΥΛΟΣ ΦΩΤΙΟΥ».
Σημείωση: Ο,τι δημοσιεύτηκαν μέχρι τώρα για τον Παύλο Φωτίου είναι αποσπάσματα από την ανέκδοτη εργασία του γράφοντος με τίτλο «Οι δρόμοι προς την Ορθόδοξη πίστη. Το φαινόμενο των σύγχρονων μεταστροφών».