ΠΟΛΥ καλά κάνουν στα Ιωάννινα και δίνουν σημασία στην αποκατάσταση, αναστήλωση και επανάχρηση διατηρητέων κτιρίων όχι μόνο στην πόλη αλλά και παντού όπου απαιτείται να παρεμβαίνουν.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για κτίρια που αποτελούν τοπόσημα και με την επαναφορά σε χρήση αναβιώνουν όχι μόνο την ιστορία αλλά και την καθημερινή ζωής μιας άλλης εποχής που παραδίδεται ως παρακαταθήκη για το μέλλον.
ΕΚΕΙ που σε αρκετές περιπτώσεις οι ιδιοκτήτες αδυνατούν ή δεν επιθυμούν από μόνοι τους να αναλάβουν δράση ώστε να επαναφέρουν τα κτίρια όπως παλιά, επεμβαίνει είτε η Περιφέρεια είτε οι Δήμοι.
ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ότι η Περιφέρεια, επί παραδείγματι, προχώρησε στην αγορά τέτοιων κτιρίων, τα οποία χρηματοδοτεί με σκοπό την αποκατάσταση και ταυτόχρονα την παράδοσή τους στις τοπικές κοινωνίες.
ΟΧΙ βέβαια πως ιδιοκτήτες δεν επέδειξαν το ίδιο ενδιαφέρον.
ΘΑ μπορούσαμε να πούμε και με το παραπάνω, εκμεταλλευόμενοι βεβαίως κίνητρα που είχαν δοθεί, κυρίως κατά το παρελθόν, γι’ αυτό και βλέπουμε αίφνης σήμερα τα Ζαγοροχώρια να έχουν γίνει ένας από τους ελκυστικότερους προορισμούς στην Ελλάδα, καθώς διατηρήθηκε ο παραδοσιακός τους χαρακτήρας.
ΕΝΑ σύμπλεγμα από 46 χωριά παραπέμπουν τον επισκέπτη σε μια βιωματική σχέση με τη ζωή στο παρελθόν, μακριά από ταχύτητες, θορύβους, νεύρα τεντωμένα, κλάξον, τρέξιμο για κέρδος χρόνου, βιασύνες κι άλλα πολλά που κάνουν τον βίο αβίωτο.
ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ φτιαγμένες από μαστόρους σμιλεύοντας πέτρα την πέτρα, Σχολές με δωρεές ευεργετών, παρθεναγωγεία, αρρεναγωγεία, σχολεία, πλατείες, σπίτια που δεν άντεξαν στη φθορά του χρόνου, πήραν και παίρνουν την παλιά τους μορφή και ξαναζωντανεύουν.
ΚΟΝΤΑ σ’ όλα αυτά, βέβαια, και τα παλιά γεφύρια, που όσα κινδύνευσαν καταβάλλεται προσπάθεια για αναστήλωσή τους, ενώνοντας τούς οικισμούς.
ΑΛΛΑ και στην πόλη των Ιωαννίνων το ίδιο ενδιαφέρον συναντάμε, το τζαμί της Καλούτσιανης, επανακτά την παλιά αρχιτεκτονική του αίγλη, πριν λίγες ημέρες υπογράφηκε σύμβαση ανάμεσα στην Περιφέρεια και το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης Ηπείρου για την αποκατάσταση, αναστήλωση και επανάχρηση στο «Χάνι Μανέκα» που βρίσκεται στην περιοχή Γυαλί – Καφενέ (ανεγέρθηκε το 1878) με προϋπολογισμό κοντά στα 2 εκατ. ευρώ, με τον κατάλογο να μην έχει τελειωμό.
ΤΗΝ ίδια στιγμή ο Δήμος Ιωαννιτών προκήρυξε πανελλήνιο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για την ανάπλαση της ευρύτερης περιοχής της Αγίας Μαρίνας, περιλαμβάνοντας και τη λαϊκή αγορά, σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί η περιοχή σε συνδυασμό και με τα Οθωμανικά μνημεία.
ΘΑ μπορούσε, αλήθεια, στην Άρτα να γίνει κάτι ανάλογο;
ΚΑΤΑ τη γνώμη μας «ναι» κι αυτό θα μπορούσαμε να το δούμε φερ’ ειπείν στα Τζουμέρκα, που ως περιοχή δεν υστερεί σε τίποτε από τα Ζαγοροχώρια.
ΩΣΤΟΣΟ, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε, κάτι που αποδίδεται σε μειωμένο ενδιαφέρον των ιδιωτών να κάνουν ό,τι έκαναν οι Γιαννιώτες, αλλά και στις τοπικές αρχές που δεν ανέλαβαν πρωτοβουλίες για έναν αντίστοιχο σχεδιασμό.
ΚΑΙ, βέβαια, τί να πούμε για την πόλη της Άρτας που αν εξαιρέσουμε λίγους έως ελάχιστους συμπατριώτες μας που φρόντισαν για την ανάδειξη των διατηρητέων τους οικιών, ούτε καν για το καστρόσπιτο «Παπαμκώστα» δεν δίνουν σημασία ώστε να αναπαλαιωθεί, παρά το γεγονός ότι απειλείται με πλήρη κατάρρευση.