Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, αμφιβολίες τρελές.
Πες ότι πέφταμε σε τούτο τον τόπο από κάποιον άλλο πλανήτη. Δεν ξέρουμε τίποτε ούτε για τα κόμματα, ούτε για τους αρχηγούς τους. Και διαβάζαμε όλα όσα έχουν γραφτεί για το δυστύχημα των Τεμπών.
Επειδή δεν θα γνωρίζαμε πρόσωπα ή καταστάσεις, φαντάζομαι θα δημιουργούνταν απορίες. Μερικές από αυτές, μάλλον θα ήταν οι παρακάτω:
1. Εκτός από το πρόδηλο λάθος του Σταθμάρχη που έβαλε δυο τρένα στην ίδια ράγα, υπάρχουν ευθύνες στους ανωτέρους του, για την επιλογή του, την εκπαίδευσή του, την τραγική έλλειψη προσωπικού, τις ατέλειωτες ημέρες που δούλευαν οι εργαζόμενοι, χωρίς να παίρνουν ρεπό, πέρα από το όριο που είναι ανθρωπίνως αποδεκτό, την ανυπαρξία αυτομάτων συστημάτων ασφαλείας;
2. Έχει ευθύνες ένας υπουργός, όταν λαμβάνει ενημερώσεις – ειδοποιήσεις – εξώδικα για την ανυπαρξία μέτρων ασφαλείας σε συγκεκριμένες σιδηροδρομικές γραμμές και δεν κάνει τίποτα, παρά μόνο κατηγορεί τους συντάκτες, λέγοντας ότι έχει εξασφαλίσει την ασφάλεια των σιδηροδρόμων; Έχει μόνο πολιτικές ευθύνες; Ή και ποινικές ευθύνες;
3. Φέρει ευθύνη ο πρωθυπουργός της χώρας, που αποκαλούσε επί δυο χρόνια ψεκασμένους όσους ζητούσαν να εξεταστεί και η πιθανότητα ύπαρξη καύσιμης ύλης, που να ευθύνεται για τον θάνατο μερικών επιβατών, όταν τελικά αυτή η πιθανότητα αποδεικνύεται από πορίσματα ανεξάρτητων αρχών; Ποια μπορεί να είναι η πολιτική τιμωρία ενός τέτοιου πρωθυπουργού;
4. Πόσο πιθανό είναι να γνωρίζει κάποιος ή κάποιοι σε μικρά κόμματα την πιθανή ύπαρξη καύσιμης ύλης ως φορτίο, αλλά να αγνοεί παντελώς αυτή την πιθανότητα ένας πρωθυπουργός;
5. Όταν γνωρίζουμε ότι υπάρχει θέμα μειωμένης ασφάλειας σε ένα μέσο μεταφοράς, πρέπει να το δημοσιοποιούμε για να γνωρίζει το κοινό τι συμβαίνει ή να το αποσιωπούμε, για να μην διασαλεύεται η εμπιστοσύνη του κοινού στο μέσο αυτό και συνεπακόλουθα μειωθούν τα έσοδα από τη χρήση του;
6. Φέρουν ευθύνη όλοι όσοι συμμετείχαν με τον έναν ή άλλο τρόπο στο μπάζωμα του χώρου σύγκρουσης, είτε από δόλο, είτε από αμέλεια και έγιναν η αιτία να χαθούν πολλές πληροφορίες και στοιχεία, όπως καταλήγουν πορίσματα ανεξάρτητων αρχών;
7. Φέρουν ευθύνη όσοι έδωσαν προαγωγή σε άτομα που συνηγόρησαν για το μπάζωμα του χώρου σύγκρουσης, και αντίστροφα υποβίβασαν άτομα που έφεραν αντιρρήσεις στο μπάζωμα;
8. Φέρει ευθύνη ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, όταν τον Αύγουστο 2024, λαμβάνει διαβιβαστικό από την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που αναφέρει ότι αποστέλλεται δικογραφία στη Βουλή για να κινηθεί, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, αλλά επί μήνες δεν πράττει αυτό που ρητά ορίζει το Σύνταγμα;
9. Φέρει ευθύνη ο πρωθυπουργός, που τον παραπάνω πρόεδρο της Βουλής τον προβιβάζει σε πρόεδρο της Δημοκρατίας;
10. Φέρουν ευθύνη όσοι βουλευτές αρνήθηκαν να επιτρέψουν την εξέταση βασικών μαρτύρων κατά την εξεταστική επιτροπή για το δυστύχημα στα Τέμπη;
11. Ανεξαρτήτως τυχόν πολιτικών ή ποινικών ευθυνών, γιατί η απερχόμενη πρόεδρος Δημοκρατίας, κα Σακελλαροπούλου αρνήθηκε να δει τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών; Υπάρχει πρωτόκολλο που το απαγορεύει;
12. Φέρει ευθύνη ο δικαστικός λειτουργός που δεν έχει συμπεριλάβει στη δικογραφία 168.000 ηχητικά αρχεία; Ταυτόχρονα φέρει ευθύνη ο Άρειος Πάγος που δεν απαντά για το θέμα αυτό;
13. Υπάρχει ευθύνη όταν ένας ανακριτής ζητά το βίντεο φόρτωσης μιας αμαξοστοιχίας και να απορρίπτεται το αίτημά του από τον προϊστάμενο του Συμβουλίου Εφετών και ένα χρόνο αργότερα να γίνεται δεκτό το ανωτέρω αίτημά του, αλλά βεβαίως μετά την γνωμάτευση ειδικού τεχνικού ότι δεν μπορεί να γίνει τεχνικά η ψηφιακή ανάκτηση του βίντεο;
14. Εάν από τις παραπάνω ερωτήσεις προκύψει ότι κανένας πυλώνας του κράτους δεν λειτούργησε σωστά πριν και μετά το δυστύχημα των Τεμπών, δηλαδή δεν λειτούργησε σωστά ούτε ο ΟΣΕ, ούτε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ούτε ο υπουργός, ούτε η Περιφέρεια, ούτε ο Πρόεδρος της Βουλής, ούτε οι βουλευτές της πλειοψηφίας, τότε για ποιο λόγο χρειαζόμαστε μία κυβέρνηση; Τελικά, σε τι είναι θεματοφύλακας μία κυβέρνηση;
15. Όταν ένας λαός έχει διαμορφώσει άποψη για ένα θέμα σε ποσοστό μεγαλύτερο του 80%, υπάρχει διχασμός; Ή το ποσοστό αυτό είναι δηλωτικό της ανυπαρξίας διχασμού;
16. Τι είναι περισσότερο διχαστικό; Μια διαμορφωμένη άποψη σε ποσοστό 80% ή μία κυβέρνηση του 41%, που το υπόλοιπο 59% δεν την θέλει;
17. Είναι η μαζικές διαδηλώσεις ενός λαού απειλή για τη Δημοκρατία; Ή μήπως συνιστά απειλή για τη Δημοκρατία, η εργαλειοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μιας χώρας από την κυβέρνηση αυτής και μετατροπής τους σε Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης;
18. Μπορεί ένας αγώνας γονιών, τα παιδιά των οποίων σκοτώθηκαν εντός ενός Μέσου Μαζικής Μεταφοράς, για τα οποία η πολιτεία φρόντισε να μην παραδώσει όχι τα νεκρά σώματα, αλλά ούτε τις στάχτες τους, να είναι απειλή για τη Δημοκρατία;
19. Χωρίς δικαιοσύνη, μπορεί να υπάρξει οξυγόνο σ’ ένα κράτος;
20. Εάν σε πολλά από τα παραπάνω ερωτήματα, η απάντηση είναι θετική, υπάρχουν ή όχι Αμφιβολίες πολλές, Αμφιβολίες τρελές αν ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα; Που ζούμε τελικά; Πως ζούμε τελικά;

Ένοχος, υπεράνω πάσης Αμφιβολίας