«Στην αγκαλιά της νύχτας» τιτλοφορείται η νέα ποιητική συλλογή του Γιάννη Τσώλη, η οποία μεταφρασμένη και στην Αγγλική γλώσσα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αγγελάκη».
Εκεί, «Στην αγκαλιά της νύχτας», ο φίλος Γιάννης Τσώλης απόσταξε την ψυχή του και σ’ αυτό του το έργο μάς κάνει κοινωνούς του θησαυρού του. Το προσφέρει με… μικρές δόσεις του λικέρ, σε 51 ποιήματα, εκ των οποίων ορισμένα ως «χάϊκου», συμπυκνώνουν νοήματα και μηνύματα μεγάλα σε πεντάστιχα ή επτάστιχα που βρίσκουν ωσάν μικρά βέλη τον στόχο τους στην καρδιά του αναγνώστη.
Χωρίς τίτλο αλλά χωρισμένα σε έξι ενότητες (τα 42 εξ αυτών) εκπέμπουν ηχηρά μηνύματα και μεταφέρουν συναισθήματα για όλες τις έννοιες που διατρέχουν τη ζωή. Την αγάπη, την προσμονή, τον έρωτα, την αδικία, την υπομονή, την πίκρα, την παρηγοριά, τη λησμονιά, τη θύμηση… την προσωπική αναζήτηση.
Αυτό το έργο φωνάζει «ζήσε». Ζήσε και περπάτα σταθερά και άφοβα κάτω από τον ήλιο, φορώντας όμως πάντα την αγάπη φυλαχτό. Αυτή θέτει στο επίκεντρο της ποίησής του ο Γιάννης Τσώλης, σ’ αυτό το βιβλίο.
«Έκλεισα τα μάτια μου/ κι ονειρεύτηκα τα όνειρά μου./ Ήταν όλα μόνο ένα όνειρο,/ αυτό της αγάπης,/ από την αρχή ως το τέλος/. Μα τι λέγω;/ Υπάρχει τέλος στην αγάπη;/ Τ’ όνειρο της αγάπης είν’ ατέλειωτο,/ γλυκό και μοναδικό./ Αφομοιώνει όλα τα όνειρα», γράφει ο Αρτινός ποιητής στην πρώτη ενότητα για να προσθέσει σε ποιητικό πάντα λόγο: «Αν δεν ήμουν άνθρωπος/ θα ‘θελα να μουν/ δέντρο καρποφόρο/ για ν’ ανασταίνω/ κάθε άνοιξη τον χειμώνα μου».
Με γλώσσα απλή, ευθεία, αστόλιστη, μεταφέρει την αλήθεια του. Τα ποιήματά του λουσμένα στο φως, χωρίς σκιές, μυστήριο και υπονοούμενα, αποπνέουν μια ελευθερία που δεν χαρίζεται. Κατακτιέται βιωματικά. «Θα ‘θελα να είχα ένα κομμάτι ήλιο/ για να χορτάσω την πείνα μου./ Από ήλιο πεινάει ο κόσμος./ Όταν ο ήλιος μοιραστεί τότε θα φτιάξει η ανθρωπότητα», σημειώνει απαντώντας σε κάθε σύγχρονη πικρή γεύση ανισότητας. Μεγάλα μηνύματα σε μικρά ποτήρια είναι όλο το βιβλίο, όπου μιλά ακόμα και για την δίχως τέλος απανθρωπιά στον σύγχρονο κόσμο που δονείται από τους «μεγάλους» της γης: «Οδηγός τους το κέρδος/ και μόνον αυτό./ Γήινος ο σκοπός τους./ Αναλογίζομαι πόσων κακών/ πρόξενοι θα ήταν ακόμη…/ αν ήταν και αθάνατοι», υπογραμμίζει.
Πάντα τρυφερός ο Γιάννης Τσώλης, αλλά σ’ αυτό το έργο του με τρόπο πιο βαθύ. «Μια φωτεινή αχτίδα ήσουν/ και την μοιράστηκες μαζί μου/ κι όταν η λάμψη σου με θάμπωσε/ μου τη χάρισες όλη» λέει. Σε πολλά ποιήματα διακρίνεται ο πόνος της απώλειας, η αναζήτηση παρηγοριάς και η αλησμόνητη αγάπη. Το βιβλίο, εξάλλου, είναι αφιερωμένο στην αείμνηστη σύζυγό του Ελένη Μπίκα – Τσώλη, στις κόρες του Παρασκευή και Κορίνα – Κλεοπάτρα, στον γαμπρό του Παναγιώτη και «στο αστέρι μου» – όπως ο ίδιος σημειώνει – Γιάννη Αραπάκη – Τσώλη, τον αγαπημένο του εγγονό.
Πρόκειται για μια άρτια έκδοση, με μετάφραση του Αντωνίου Ζαλώνη στην Αγγλική για κάθε ποίημα. Πολύ προσεγμένη έκδοση, που από το εξώφυλλό της ακόμα σε καλεί σε μια εσωτερική αναζήτηση… Σε προσκαλεί να μπεις «Στην καρδιά της νύχτας» για να αναζητήσεις το φως. Αυτό το φως που εκπέμπει η ποίηση του Γιάννη Τσώλη, σ’ ένα βιβλίο ψυχής κεράσματα, ζεστά και αληθινά.
Βίκυ Καινούργιου