Τη φωνή τους με τις φωνές στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας και Ελλήνων του εξωτερικού, ένωσαν την Κυριακή οι Αρτινοί διατρανώνοντας το αίτημα για «Δικαιοσύνη».
Ρεπορτάζ: Βίκυ Καινούργιου
Η κεντρική πλατεία Άρτας, συμπεριλαμβανόμενης της οδού Σκουφά στις δυο κατευθύνσεις, ήτοι προς Κιλκίς και Μονοποπωλίου, γέμισε από πολίτες όλων των ηλικιών που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των γονέων των παιδιών που έχασαν τη ζωή τους στο έγκλημα των Τεμπών, φωνάζοντας όλοι μαζί: «Δεν έχου- με οξυγόνο», απαιτώντας παράλληλα να σταματήσει η συγκάλυψη και να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Η εικόνα της πόλης, που από νωρίς το πρωί της Κυριακής είναι άδεια, άρχισε να αλλάζει λίγο πριν το ρολόι δείξει 12 το μεσημέρι. Από κάθε σημείο, στενό και πεζόδρομο, κινήθηκαν συμπολίτες μας με προορισμό την κεντρική πλατεία. Σε λίγο επικράτησε αδιαχώρητο και κατά κοινή ομολογία δεν υπήρξε προηγούμενο αντίστοιχης συγκέντρωσης στην Άρτα τα τελευταία πολλά χρόνια.
Αμέτρητα και τα μικρά παιδιά, όλων των ηλικιών, όπως και τα μωρά σε καρότσια και στην αγκαλιά που οι γονείς τα πήραν μαζί τους σε μια συγκέντρωση που αφορά και την δική τους ζωή… Το δικό τους αύριο. Ένα αύριο που δεν μπορεί να εξασφαλιστεί με γνώμονα το συμφέρον αλλά την ασφάλεια της ζωής. Γιατί, όπως τονίστηκε στο κείμενο των γονέων, το οποίο η φοιτήτρια του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (έδρα Άρτα) Ελένη Λεοντίδη, ανέγνωσε: «Η τραγωδία στα Τέμπη, σημειώνονταν στο κείμενο – δεν ήταν ένα ατύχημα. Ήταν ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα που γεννήθηκε από την αδιαφορία, την ανευθυνότητα και την διαφθορά. Ένα έγκλημα που δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητο. Ζητάμε δικαιοσύνη! Ζητάμε αλήθεια! Ζητάμε αλλαγή!», τόνιζαν οι γονείς των αδικοχαμένων παιδιών και μαζί τους όλοι οι γονείς του κόσμου, και συμπλήρωναν: «Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι 30 άνθρωποι που επιβίωσαν από τη μοιραία σύγκρουση κάηκαν ζωντανοί εξαιτίας ενός παράνομου χημικού φορτίου που κανείς δεν φρόν- τισε να ελέγξει. Δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι οι δικογραφίες για τα Τέμπη θάβονται στα συρτάρια της Βουλής, ενώ οι υπεύθυνοι συνεχίζουν τις καριέρες τους».
Εντονότατη υπήρξε η παρουσία νέων παιδιών, αγοριών και κοριτσιών, μαθητών και φοιτητών, που φώναζαν αδιάκοπα συνθήματα όπως «Τα δάκρυα στερέψανε και γίνανε οργή. Η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί».
«Απαιτούμε», πρόσθεταν οι γονείς των θυμάτων στο κείμενο που διαβάστηκε, υιοθετώντας το αίτημα αυτό όλοι οι συμμετέχοντες στη συγκέντρωση: «Άμεση και ανεξάρτητη έρευνα για την έκρηξη του παράνομου φορτίου και τη φωτιά που έσβησε ζωές. Εξηγήσεις από τους θεσμούς, πριν αναλάβουν οποιοδήποτε αξίωμα που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν την πολιτική συγκάλυψης. Δικαιοσύνη χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς πολιτικά παιχνίδια και χωρίς κα- θυστερήσεις. Σήμερα σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου υπάρχουν Έλληνες, ο λαός λέει: Φτάνει πιά. Δεν έχουμε άλλο οξυγόνο για να ανεχόμαστε εγκλήματα χωρίς τιμωρία. Δεν έχουμε άλλο χώρο για σιωπή και συνενοχή.
Αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο για τους νεκρούς μας, είναι για τους ζωντανούς που αξίζουν ένα καλύτερο μέλλον. Είναι τα παιδιά μας που δεν πρέπει να μεγαλώσουν σε μια χώρα όπου η ανθρώπινη ζωή έχει μικρότερη αξία από το κέρδος. Είναι για όλους εμάς που αρνούμαστε να ζούμε με τον φόβο και την αδικία. Όλοι μαζί μπορούμε. Δεν γονατίζουμε! Δεν παραιτούμαστε! Ας κάνουμε τον πόνο μας δύναμη και τη φωνή μας όπλο ενάντια στην αδικία.
Σήμερα, εδώ και παντού στον κόσμο χτυπά η καρδιά μιας κοινωνίας που απαιτεί αλλαγή. Μιας κοινωνίας που λέει: Κανένα έγκλημα χω- ρίς τιμωρία». Ακολούθησε μουσική από σχήμα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών στη κεντρική πλατεία. Οι φοιτητές διασκεύασαν και εκτέλεσαν το τραγούδι «Στην κοιλάδα των Τεμπών» και παράλληλα ανήρτησαν πανό με το σύνθημα: «Δεν ήταν ατύχημα, ήταν κρατική δολοφονία».