-Αγκινάρα με τα αγκάθια/ και με τα λουλούδια τα άσπρα./ Και με τα λουλούδια τα άσπρα,/ αγκινάρα με τα αγκάθια./ Μη παραμυρίζεις τόσο/ και με κάνεις και νυχτώσω./ Και με κάνεις και νυχτώσω/ Μη παραμυρίζεις τόσο./ -Κι αν νυχτώσεις παλικάρι/ κάτσε να βγει το φεγγάρι./ Κάτσε να βγει το φεγγάρι/ κι αν νυχτώσεις παλικάρι./ -Αγκινάρα παινεμένη/ με τα αγκάθια στολισμένη,/ σε θωρώ σε καμαρώνω/ μα χεράκι δεν απλώνω./ -Παλικάρι μη μ’ αγγίζεις/ γιατί χρόνια θα δακρύζεις,/ με τα αγκάθια αγκυλώνω,/ γέρους νέους τους πληγώνω./ -Αγκινάρα ζηλεμένη/ με τι σε έχουν ποτισμένη;/ και είσαι ζάχαρη και μέλι/ κι όλος ο ντουνιάς σε θέλει.

Τραγούδι της αγάπης, πολύ παλιό προερχόμενο από το Μοριά, που ακούγεται και σε πολλές άλλες περιοχές. Αναφέρεται σε όμορφη γυναίκα που η λαϊκή μούσα τη θέλει να είναι σαν την αγκινάρα με άσπρα λουλούδια αλλά και αγκάθια. Σύμβολο αγνότητας και ομορφιάς το άσπρο λουλούδι, και με τα αγκάθια που δηλώνουν αντίσταση και προστασία απέναντι την συνεχή ερωτική πολιορκία από το ισχυρό φύλο. Ενώ η ερωτική έλξη από τη μεριά του ερωτευμένου νέου εκδηλώνεται με τον πόθο του, γοητευμένος από την ομορφιά και το άρωμα της αγκινάρας, αυτή αντιστέκεται με τα αγκάθια, που είναι η άρνηση, αγκυλώνοντας και πληγώνοντας την καρδιά του παλικαριού.