ΣΤΟ πάνθεον των αθανάτων περνά η Αγγελική (Κική) Κολιού – Κολιούλη που «έφυγε» από τη ζωή αιφνίδια και εντελώς αναπάντεχα, προκαλώντας «σοκ» στην τοπική κοινωνία, η ποία αδυνατεί να πιστέψει πως δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας.
Η είδηση του θανάτου της την περασμένη Παρασκευή το μεσημέρι έγινε ταχύτατα γνωστή και στο άκουσμά της οι πρώτες λέξεις που ακούγονταν ήταν «δεν το πιστεύω», σπεύδοντας να το διασταυρώσουν και από άλλες πηγές. Την επιβεβαίωση ακολουθούσε ο πόνος και η συντριβή, καθώς η Αγγελική δεν ήταν απλά γνωστή μεταξύ των συμπατριωτών μας, αλλά φίλη και αγαπημένη μεταξύ πάρα πολλών ανάμεσα σ’ αυτούς, ως εκ της έντονης και πολύμορφης πολιτιστικής και κοινωνικής της δραστηριότητας.

Η Άρτα ήταν η λατρεμένη της πόλη. Χαίρονταν με τις επιτυχίες και στενοχωριόταν όταν διαπίστωνε ότι η εκπροσώπηση της οδηγούσε στην υστέρηση. Ήθελε να την βλέπει πάντα ψηλά και πάντα υπερήφανη. Δέθηκε απόλυτα μαζί της και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να τονίζει την ομορφιά, τον ιστορικό της πλούτο, την κληρονομιά που άφησαν οι πρόγονοί μας, τον πολιτισμό, την παράδοση. Χώρεσε μέσα της ανθρώπους του παρελθόντος που ονόματα που άφησαν εποχή και γεγονότα που σημάδεψαν την πορεία του τόπου. Και όλα αυτά από τη νεαρή της ηλικία.

Πατέρας της Αγγελικής ήταν ο Χρήστος Κολιός, ένας ανώτερος υπάλληλος του Δήμου που ήταν και ο μεγάλος δάσκαλός της. Μάς μιλούσε πολλές φορές γι‘ αυτόν και πάντοτε με περηφάνια. Μικρή πήγαινε στο γραφείο και εκεί ήταν που γεννήθηκε η αγάπη της για τα κοινά με τα οποία έκ- τοτε συνδέθηκε σ’ ολόκληρο τον βίο της. Κι επειδή κάθε μέρος είναι οι άνθρωποί του, η Αγγελική καταλαμβάνει περίοπτη θέ- ση στην πόλη της, την Άρτα, που αγάπησε και αγαπήθηκε πολύ.

Κυρία με το «Κ» κεφαλαίο συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα σ’ όσους γνώριζαν καλά την παράδοση, τα ήθη, τα έθιμα, στιγμιότυπα ζωής, συνήθειες, αλλά και την γαστρονομία. Τόσο από αποστολές εκτός του νομού όσο και τοπικά, δημοσιογράφοι που επιχειρούσαν αφιερώματα πάνω σ’ αυτά τα θέματα, συστάσεις δίνονταν, μεταξύ άλλων, προς ανεύρεση και της Αγγελικής Κολιού – Κολιούλη. Η επάρκεια των γνώσεών της άφηνε ικανοποιημένους και τους πλέον απαιτητικούς. Διότι για την ίδια αποτελούσαν βίωμα, χαρά, δημιουργία, αλλά και τρόπος προβολής για τη γενέτειρα. Ήταν ένας πραγματικός θησαυρός, μια ζώσα ιστορία.
Στον «ΣΚΟΥΦΑ»

Κοντά στη λατρεία της για την πόλη και ο Σύλλογος «ΣΚΟΥΦΑΣ», τον οποίο δίχως υπερβολή έκανε δεύτερο σπίτι της. Και δίχως υπερβολή, επίσης, ήταν η… σημαία του.

Ανταπέδιδε την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό της με υποδειγματική μεθοδολογία. Διότι κάθε φορά που ήταν υποψήφια για το Διοικητικό Συμβούλιο κατακτούσε πάντοτε την πρώτη θέση, γεγονός που οδηγούσε στην απόφαση να τοποθετείται α’ αντιπρόεδρος. Ποτέ, εν τω μεταξύ, δεν διεκδίκησε την προεδρία, θεωρώντας ότι μπορεί να προσφέρει από οποιοδήποτε αξίωμα.

Ήταν κάτι που πίστευε βαθιά και το έκανε πράξη. Μόνο ένας δρόμος αποτελούσε την πυξίδα της: Η προσφορά. Η προσφορά που όντως ήταν μεγάλη, γι‘ αυτό και το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο.

Η Αγγελική διακατέχονταν, παράλληλα, και από μια μεγάλη αγωνία. Την αγωνία για την επιβίωση της Φιλαρμονικής του Συλλόγου, την οποία εν πολλοίς έκανε προσωπική της υπόθεση. Επίμαχα ζητήματα η στέγη, ο δάσκαλος, τα όργανα μουσικής, οι στολές, τα παιδιά, οι εμφανίσεις. Δεν κάθισε με σταυρωμένα χέρια. Βγήκε μπροστά, χτύπησε πόρτες, πρωτοστάτησε να βρει λύσεις. Και ως ένα βαθμό τις βρήκε διότι βρήκε ανταπόκριση. Μέσω χορηγών προερχόμενων από πολλές πλευρές κατάφερε να καλύψει πολλές από τις ανάγκες. Αν υπάρχει ακόμα σήμερα η Φιλαρμονική, το οφείλει πρωτίστως στην Αγγελική.

Περισσότερο στενά συνεργάστηκε από τη θέση α’ αντιπροέδρου με τον αείμνηστο πρόεδρο Βασίλη Καρατσιώλη ο οποίος την είχε σαν κόρη του, εν συνεχεία τον Γιάννη Κουτσούμπα, καθηγητή Φυσικής Αγωγής και το νυν Νίκο Μπανταλούκα, αρχιτέκτονα.

Η Αγγελική Κολιού – Κολιούλη δεν ήταν υποψήφια στις τελευταίες εκλογές, όμως ήταν παρούσα στον «ΣΚΟΥΦΑ». Ποτέ δεν έχασε το ενδιαφέρον της για τον Σύλλογο και μάλιστα σε μια πρόσφατη επικοινωνία, μάς είπε ότι θα δραστηριοποιούνταν στο Θεατρικό Τμήμα. Πολύ χαρήκαμε. Μόνο που δεν πρόλαβε.

Η Αγγελική και εμείς

Η Άρτα έχασε ένα πολύτιμο μέλος της και εμείς στον «Τ» ένα πολύ δικό μας άνθρωπο.
Η Αγγελική, που έφυγε σε ηλικία 76 ετών, δεν ήταν απλά μια φίλη. Ήταν αδελφική φίλη. Κοντά πάντοτε στις χαρές αλλά και στις λύπες. Ανάμεσά μας δεν υπήρχαν πο-τέ μυστικά. Μιλούσαμε ωσάν οι δυό οικογένειες να ήταν μία. Για όλα.

Ο Γιάννης, ο καλός και αγαπημένος σύζυγός της, το γνώριζε αυτό καλά. Κι όταν τύχαινε να σηκώνει το τηλέφωνο, μετά τις πρώτες ανταλλαγές λέξεων αυτό που ακολουθούσε ήταν: «Καλά… πάρε την Κική…». Γνώριζε ότι κάθε φορά είχαμε πολλά να πούμε.

Ήταν μια σχέση που οικοδομήθηκε στον αμοιβαίο σεβασμό και την ανεπιτήδευτη αγάπη που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε. Δεν ξέρουμε πότε θα ξεπεραστεί το «σοκ» που υποστήκαμε. Δεν ξέρουμε πότε θα φύγει η βαθιά στενοχώρια από μέσα μας. Δεν ξέρουμε ποιόν τρόπο θα βρει η Κική για να συνομιλεί μαζί μας. Ένα μόνο ξέρουμε. Ότι θα την θυμόμαστε και θα την τιμούμε πάντα. Αντίο καλή μας… αδερφή.

Συμπάσχουμε στον πόνο των δικών της ανθρώπων, του αγαπημένου της συζύγου Γιάννη Κολιούλη και των αγαπημένων της αδελφών Γιώργου Κολιού και Βασιλικής Ελευσινιώτη.

Στο ύστατο χαίρε

Στο ύστατο χαίρε της Αγγελικής (Κικής) Κολιού – Κολιούλη την περασμένη Κυριακή στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου «όλη» η Άρτα ήταν εκεί, ένδειξη κι αυτό της αγάπης αλλά και της προσφοράς της στον τόπο.

Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε χοροστατούντος του μητροπολίτη Άρτης κ. Καλλινίκου και του πρώην μητροπολίτη Άρτης κ. Ιγνατίου. Τον επικήδειο εκ μέρους του Συλλόγου «ΣΚΟΥΦΑΣ» εκφώνησε ο πρόεδρος Νίκος Μπανταλούκας και ως φίλη της οικογένειας της εκλιπούσης, η Αριστέα Τσάλου, σύζυγος του Γρηγόρη Γκόγκα, κουμ- πάρου του Γιώργου Κολιού και Βασιλικής Ελευσινιώτη. Πένθιμα εμβατήρια παιάνισε η Φιλαρμονική του «ΣΚΟΥΦΑ», η αγαπημένη της Αγγελικής.

Βασίλης Παππάς