Ο αγώνας επιβίωσης των ανθρώπων της Ουγκάντας είναι καθημερινός. Όλοι στην οικογένεια προσφέρουν και συνεισφέρουν.
Άλλος κόβει ξύλα για να μαγειρέψουν στη φωτιά, καθώς δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα. Άλλος κουβαλάει νερό από την πηγή καθώς δεν υπάρχει νερό πόσιμο και δίκτυο ύδρευσης. Οι τουρίστες έχουν τα ελάχιστα αυτοκίνητα που διασχίζουν τους δρόμους. Όλοι οι κάτοικοι μετακινούνται ή με δίτροχα μηχανάκια ή με τα πόδια.
Χωρίς παπούτσια η νεαρή έφηβη διασχίζει το δάσος για να μεταφέρει ξύλα, φαγητό και ό,τι άλλο έχει ανάγκη η οικογένειά της. Μόλις της έκαναν δώρο ένα ζευγάρι παντόφλες. Από τη μια χαίρεται και από την άλλη το βλέμμα της είναι φοβισμένο… Κι όμως χαμογελάει διάπλατα και λέει ένα μεγάλο ευχαριστώ για την καλοσύνη των ξένων. Πράγματα που θεωρούμε αυτονόητα δεν υπάρχουν σε πολλές χώρες…