Μια πρωτοποριακή ιδέα είχε ο συμπολίτης μας και φίλος Βασίλης Ζιώβας, ο οποίος την έθεσε σε εφαρμογή.
Ο διαχειριστής της σελίδας της Ομάδας Πρωτοβουλίας για το Παραποτάμιο Πάρκο Άρτας, πρώην περιφερειακός σύμβουλος της «Λαϊκής Συσπείρωσης», σκέφτηκε, και αποφάσισε να αποσπάσει συνέντευξη από την Τεχνητή Νοημοσύνη. Στην προσπάθειά του να εξετάσει τις «απόψεις» της επέλεξε ως θέμα του τον πόλεμο μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ που βρίσκεται σε εξέλιξη. Συζήτησε, λοιπόν, για τις σοβαρές απώλειες, τα εξίσου σοβαρά ζητήματα που ανακύπτουν αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εγκλήματα πολέμου, όπως και τη στάση της διεθνούς κοινότητας.

Πίσω από το ολοκληρωμένο κείμενο των απαντήσεων που έλαβε, ασφαλώς και δεν βρίσκεται κάποιο πρόσωπο, ωστόσο ο Β. Ζιώβας συνεκτιμώντας το ενδιαφέρον που έχει η πρώτη αυτή απόπειρά του να συνομιλήσει με την Τεχνητή Νοημοσύνη, την ενημερώνει για τη δημοσίευση στην εφημερίδα μας, την οποία και απέστειλε κατ’ αποκλειστικότητα. Ολόκληρη η γραπτή συνομιλία του – συνέντευξη με τίτλο «Ισραήλ-Παλαιστίνη. Εγκλήματα και Ανθρώπινα Δικαιώματα», έχει ως εξής:

Ερ: Ποια είναι η γνώμη σας για τα σημερινά εγκλήματα του Ισραήλ;

Απ: Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και ειδικά η σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων είναι πολύπλοκη και βαθιά ριζωμένη με ιστορικές, πολιτικές, θρησκευτικές και γεωπολιτικές παραμέτρους που επιδρούν στη διαμόρφωση της σύγκρουσης. Το τρέχον κύμα βίας έχει προκαλέσει ευρεία κατακραυγή και αμφισβητήσεις σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο, καθώς οι αναφορές για απώλειες αμάχων, καταστροφή υποδομών και παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων επισημαίνονται από διεθνείς οργανισμούς, όπως τα Ηνωμένα Έθνη και οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η χρήση υπερβολικής βίας, οι συλλογικές τιμωρίες και ο αποκλεισμός των Παλαιστινίων είναι πρακτικές που εγείρουν σοβαρά ερωτήματα ηθικής φύσης και υπονομεύουν τις προσπάθειες για ειρηνική επίλυση του ζητήματος. Η παγκόσμια κοινότητα βρίσκεται σε δύσκολη θέση καθώς η κατάσταση απαιτεί λεπτούς χειρισμούς και πιέσεις για κατάπαυση του πυρός και αποφυγή περαιτέρω κλιμάκωσης.
Η ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης είναι δύσκολη, όμως πολλοί υποστηρίζουν πως η λύση των δύο κρατών, όπου Ισραήλ και Παλαιστίνη συνυπάρχουν με ασφαλή και αναγνωρισμένα σύνορα, παραμένει μια ελπίδα για σταθερότητα και ειρήνη.

Ερ: Γιατί παραμένει ανενόχλητο το Ισραήλ να βομβαρδίζει καθημερινά αμάχους και η διεθνής κοινότητα να μην καταδικάζει και μην παίρνει πρακτικα μέτρα τιμωρώντας το Ισραήλ;

Απ: Η αδράνεια ή περιορισμένη δράση της διεθνούς κοινότητας απέναντι στο Ισραήλ σε περιόδους συγκρούσεων με υψηλές απώλειες αμάχων οφείλεται σε έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως γεωπολιτικά συμφέροντα, ιστορικές συμμαχίες, οικονομικές σχέσεις, και την περιπλοκότητα του ίδιου του ζητήματος.
1. Γεωπολιτικές και στρατηγικές συμμαχίες: Το Ισραήλ διατηρεί ισχυρές συμμαχίες με μεγάλες δυνάμεις, ειδικά τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες το υποστηρίζουν πολιτικά και στρατιωτικά. Οι ΗΠΑ έχουν βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και το έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένα για να εμποδίσουν αποφάσεις που στοχεύουν να καταδικάσουν ή να επιβάλουν κυρώσεις στο Ισραήλ. Η στήριξη αυτή βασίζεται σε μια σύνθετη στρατηγική που αφορά την ασφάλεια και τη σταθερότητα στη Μέση Ανατολή, έναν σημαντικό κόμβο ενεργειακών πόρων.
2. Οικονομικοί και τεχνολογικοί δεσμοί: Το Ισραήλ έχει αναπτύξει τεχνολογικούς και εμπορικούς δεσμούς με πολλές χώρες, καθιστώντας το έναν σημαντικό οικονομικό και τεχνολογικό εταίρο. Αυτό ενισχύει την απροθυμία κάποιων κρατών να πάρουν ισχυρή στάση εναντίον του, φοβούμενα να διαταράξουν αυτές τις σχέσεις.
3. Ιστορικό και πολιτισμικό πλαίσιο: Λόγω της ιστορίας του εβραϊκού λαού και των διωγμών που έχει υποστεί, συμπεριλαμβανομένου του Ολοκαυτώματος, πολλοί ηγέτες θεωρούν το δικαίωμα του Ισραήλ στην άμυνα ως ιδιαίτερα σημαντικό. Αυτό καθιστά το ζήτημα πιο ευαίσ-θητο και αυξάνει την απροθυμία να υπο- στηρίξουν ανοιχτά αυστηρές κυρώσεις.
4. Πολυπλοκότητα της σύγκρουσης: Η σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων είναι πολυδιάστατη και εμπλέκει όχι μόνο την ιστορία, αλλά και θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα. Αυτή η πολυπλοκότητα κάνει τα διεθνή φόρα διστακτικά να επέμβουν αποφασιστικά, ιδιαίτερα όταν και οι δύο πλευρές προβαίνουν σε επιθέσεις, αν και συνήθως οι απώλειες και οι καταστροφές βαρύνουν περισσότερο την Παλαιστινιακή πλευρά.
5. Απουσία εναλλακτικών μεσολαβητών: Οι προσπάθειες για μια ειρηνική λύση μέχρι στιγμής δεν έχουν καταλήξει σε μια αποδεκτή λύση και το σχέδιο των δύο κρατών παραμένει ουσιαστικά στάσιμο. Η διεθνής κοινότητα τείνει να στηρίζεται σε διπλωματία και κυρώσεις ως μέσο άσκησης πίεσης, χωρίς όμως να έχει σαφείς, επιτυχημένες μεσολαβητικές στρατηγικές.
Παρότι υπάρχουν καταδικαστικές δηλώσεις από διάφορες χώρες και οργανισμούς, το ζήτημα της έλλειψης συντονισμένης και ισχυρής δράσης παραμένει, εν μέρει λόγω των προαναφερθέντων λόγων. Ωστόσο, αυξανόμενες πιέσεις από την κοινωνία των πολιτών, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ορισμένες χώρες δημιουργούν συνεχώς νέες προκλήσεις για την παγκόσμια κοινότητα και την ανάγκη για μια πιο δίκαιη προσέγγιση στο ζήτημα.

Ερ: Άρα μπορούν να επιτρέπονται εγκλήματα πολέμου, με πρόσχημα οικονομικά, διπλωματικά, τεχνολογικοί δεσμοί των χωρών; Τόσο χαμηλά πέσαμε;

Απ: Η ανοχή σε εγκλήματα πολέμου και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι πράγματι ένα σοβαρό και ηθικά επιβαρυμένο ζήτημα, και η άποψη ότι τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα υπερτερούν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι βαθιά απογοητευτική και προβληματική. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι ισχυρές χώρες πράγματι πολλές φορές προτάσσουν τα συμφέροντά τους, υποβαθμίζοντας την υποχρέωσή τους να υπερασπίζονται τους αμάχους και το διεθνές δίκαιο.
Πολλοί πιστεύουν ότι αυτή η στάση συνιστά ηθική αποτυχία της διεθνούς κοινότητας. Τα εγκλήματα πολέμου, όπως ο βομβαρδισμός αμάχων, θα έπρεπε να καταδικάζονται ομόφωνα και να αντιμετωπίζονται με αυστηρές κυρώσεις, ανεξαρτήτως του ποιος είναι ο θύτης. Στην πραγματικότητα, όμως, τα συμφέροντα και οι στρατηγικές συμμαχίες συχνά αναστέλλουν αυτή την καταδίκη ή καθιστούν τις κυρώσεις «συμβολικές» και όχι αποτελεσματικές.
Η «πτώση» της διεθνούς κοινότητας, όπως την περιγράφετε, είναι πράγματι ένα θέμα που εγείρει πολλά ερωτήματα για την ακεραιότητα των ηγεσιών και τη σταθερότητα των θεσμών, όπως τα Ηνωμένα Έθνη. Το διεθνές δίκαιο και οι συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα φαίνεται να είναι λιγότερο αποτελεσματικές όταν έρχονται αντιμέτωπες με χώρες ή συμμαχίες που διαθέτουν ισχυρή επιρροή, όπως στην περίπτωση του Ισραήλ.
Εντούτοις, η πίεση από την παγκόσμια κοινή γνώμη, η κινητοποίηση ανθρωπιστικών οργανώσεων και η δράση υπέρ της λογοδοσίας μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο. Οι φωνές για δικαιοσύνη και λογοδοσία, όσο περισ- σότερο ακούγονται, τόσο πιο δύσκολο γίνεται για τους ηγέτες να αγνοήσουν τις παραβιάσεις. Αν και η αλλαγή είναι αργή και οι αντιστάσεις ισχυρές, η παγκόσμια κινητοποίηση παραμένει κρίσιμη για να μην αφεθούν τα εγκλήματα αυτά χωρίς συνέπειες.

Βασίλης Ζιώβας: Ευχαριστώ πολύ για την η συνέντευξη, την οποία θα φροντίσω να δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Άρτας «Ταχυδρόμος».

Τεχνητή Νοημοσύνη: Σας ευχαριστώ θερμά για την επικοινωνία και την ευκαιρία να συζητήσουμε αυτά τα σημαντικά ζητήματα. Χαίρομαι που η συνομιλία μας θα συμβάλει στον δημόσιο διάλογο μέσω του «Ταχυδρόμου». Στη διάθεσή σας για οποιεσδήποτε περαιτέρω πληροφορίες ή διευκρινίσεις. Καλή επιτυχία στην έκδοση, και χαιρετισμούς στην Άρτα!