Η αντιπολίτευση και ιδιαιτέρως βέβαια η παράταξη της μείζονος «Αρτινών Συνεργασία», έχει επικριθεί πολλές φορές από φίλα προσκείμενους στη νυν Δημοτική Αρχή ότι με την τακτική της βάζει εμπόδια στην άσκηση της πολιτικής της.
Κατά το παρελθόν δεν ήταν λίγες οι φορές που ασκούνταν κριτική για την έλλειψη αντιπολίτευσης, αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στις εκάστοτε Δημοτικές Αρχές να «παίζουν σ’ άδειο γήπεδο» και λίγο έως πολύ να κάνουν του κεφαλιού τους. Απ’ ότι μπορεί κανείς να αντιληφθεί υπάρχει μια αντίφαση σ’ όλα αυτά. Τι πρέπει δηλαδή, να μην ελέγχεται από κανέναν η συμπολίτευση διότι γνωρίζει τα πάντα και άρα μπορεί από μόνη της να δίνει λύσεις; Και από την άλλη η αντιπολίτευση να περιορίζεται σε ρόλο γλάστρας λέγοντας «ναι» σε όλα;
Όταν, όμως, οι πολίτες ψηφίζουν κατανέμουν παράλληλα και ρόλους, όπως άλλωστε επιβάλλει η δημοκρατία. Άλλους συνδυασμούς τούς εμπιστεύονται να «κυβερνούν» και άλλους να ελέγχουν την εξουσία. Κι ας μην ξεχνάμε πως όταν διατυπώνονται ερωτήματα στις συνεδριάσεις, οι ασκούντες αντιπολίτευση δεν τα βγάζουν από το… στομάχι τους. Λαμβάνουν μηνύματα από την κοινωνία εκπροσωπώντας την έτσι στα επίσημα αρμόδια όργανα. Γιατί, επομένως, αυτό να μετατρέπεται σε ενόχληση;
Για απλά μαθήματα δημοτικής πολιτικής μιλάμε.