Ο Πάνος Σόμπολος, ο «γκουρού» του αστυνομικού ρεπορτάζ στον Τύπο αλλά και στην τηλεόραση, θα βρεθεί, μεταξύ άλλων καταξιωμένων συγγραφέων, στο φετινό 3ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας στην Άρτα, κάτι που περιποιεί ιδιαίτερη τιμή.
Με αφορμή την παρουσία του στο ξεχωριστό από κάθε άποψη Φεστιβάλ που διοργανώνεται το τριήμερο από Παρασκευή 25 έως Κυριακή 27 Οκτωβρίου από 13 φορείς του νομού, φιλοξενούμε σήμερα συνέντευξη του διακεκριμένου δημοσιογράφου και συγγραφέα επτά βιβλίων, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών).
Ο Πάνος Σόμπολος, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα, ανέφερε πως μόλις τού έγινε η πρόταση συμμετοχής από την Ιωάννα Πετρίδου «χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησα θετικά και την ευχαρίστησα για την πρόταση». Χαρακτηρίζει την πόλη μας «όμορφη» και πως «την αγαπώ κι έχω φίλους και συγγενείς. Την έχω επισκεφθεί πολλές φορές…» ενώ παράλληλα είναι εντυπωσιακό ότι την αποκαλεί «Άρτα μας», οπότε αναβαθμίζεται ακόμα περισσότερο στη συνείδησή μας.
Μιλώντας για τα βιβλία του αποφαίνεται ότι είναι και τα επτά «παιδιά μου και τα παιδιά μας δεν τα ξεχωρίζουμε, τα αγαπάμε όλα το ίδιο». Αναφερόμενος στο βαθμό δυσκολίας για την συγγραφή τους απαντά ότι επειδή τις περισσότερες υποθέσεις που περιλαμβάνονται τις έζησε κάνοντας ρεπορτάζ στον τόπο όπου αυτά διαδραματίζονταν, δεν υπήρξαν δυσκολίες στο γράψιμο.
Ο ίδιος μιλά, επίσης, για το βιβλίο του «Γυναίκες δολοφόνοι…» αλλά και τα θύματα γυναίκες, διαφωνώντας με τον όρο «γυναικοκτονίες», για το ποια εγκλήματα χαράχθηκαν περισσότερο για πάντα στη ζωή του, για την τεχνολογία και κατά πόσο επηρεάζει το έγκλημα, για την δημοσιογραφία, αλλά και το έγκλημα στη Βίγλα τον Μάρτιο του 1985, που όπως ο ίδιος επισημαίνει είχε συνταράξει το πανελλήνιο.

Συνέντευξη στην Βίκυ Καινούργιου

Ερ: Ασφαλώς προτιμούμε την επίσκεψη συνδυασμένη με το 3ο Φεστιβάλ. Τι σκεφτήκατε όταν σάς έγινε η πρόταση συμμετοχής;
Απ: Όταν η αγαπητή Ιωάννα στην Αθήνα μου έκανε την πρόταση, χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησα θετικά και την ευχαρίστησα για την πρόταση.

Ερ: Όλα τα βιβλία σας έχουν τύχει υψηλής αναγνώρισης, όμως οι «ΒΕΝΤΕΤΕΣ» φαίνεται να κάνουν πολύ γρήγορα επιτυχία. Έτσι, είναι και αν «ναι» πού το αποδίδετε;
Απ: Όπως αντιλαμβάνεσθε και τα επτά βιβλία που έχω γράψει ως τώρα είναι παιδιά μου και τα παιδιά μας δεν τα ξεχωρίζουμε, τα αγαπάμε όλα το ίδιο! Το τελευταίο, το 7ο που είναι οι «ΒΕΝΤΕΤΕΣ», περιλαμβάνει άγρια εγκλήματα, πολύκροτες υποθέσεις, που διαδραματίστηκαν στην Κρήτη, τη Μάνη και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Έχω και υπόθεση που έλαβε χώρα στην Ήπειρο. Πράγματι, ο κόσμος το προτίμησε αυ-τό το βιβλίο από τις πρώτες μέρες της έκδοσής του από τον εκδοτικό οίκο ΠΑΤΑΚΗ. Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που πριν συμπληρωθούν δύο μήνες κυκλοφορίας επανεκδόθηκε τρείς φορές. Υπήρχε και υπάρχει ζήτηση μεγάλη. Αυτό αποδίδεται κυρίως στο γεγονός ότι τα εγκλήματα που περιλαμβάνει παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το κοινό, καθώς πολλά από αυτά είχαν συγκλονίσει το πανελλήνιο, αλλά μην ξεχνάμε ότι και στην τηλεόραση παρουσιάζονται σχεδόν καθημερινά τα σήριαλ με τις βεντέτες.

Ερ: Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις όχι μυθιστόρημα αλλά για βιωμένα γεγονότα, τρόπον τινά, αυτοβιογραφίες μιας μεγάλης πορείας;
Απ: Δεν υπάρχουν δυσκολίες στο να γράψεις αυτά τα βιβλία που γράφω εγώ. Κι αυτό γιατί τις περισσότερες από τις υποθέσεις που περιλαμβάνουν, τις έζησα κάνοντας ρεπορτάζ στον τόπο όπου κι αν αυτά τα γεγονότα διαδραματίζονταν. Δηλαδή τα έζησα αυτά τα γεγονότα, δεν μου τα είπαν, ούτε τα διάβασα κάπου, ούτε τα άκουσα κι ευτυχώς κρατούσα αρχείο που με βοηθάει πολύ. Όλα τα βιβλία μου αποτελούν παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, καθώς περιλαμβάνουν γεγονότα και πραγματικές υποθέσεις, που δείχνουν πώς κυμάνθηκε το έγκλημα σε όλες τις μορφές του, στα 45 χρόνια που υπηρέτησα το δημοσιογραφικό λειτούργημα.

Ερ: Γράψατε και το βιβλίο «Εγκλήματα γένους θηλυκού», όμως σήμερα αναδύεται ένα άλλο κοινωνικό φαινόμενο με «θύματα γένους θηλυκού». Πού το αποδίδετε με βάση την εμπειρία σας;
Απ: Πράγματι, το προηγούμενο βιβλίο μου ήταν «ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» και κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία και περιλαμβάνει υποθέσεις που δράστιδα είναι η γυναίκα. Σήμερα παρατηρείται το φαινόμενο θύματα να είναι οι γυναίκες! Έχουμε πολλές γυναικοκτονίες, όπως λέγονται τελευταία – αν και με τον όρο γυναικοκτονία δεν συμφωνώ. Το πού αποδίδεται είναι θέμα των εγκληματολόγων και των άλλων ειδικών επιστημόνων που έχουν άποψη. Ωστόσο, από την εμπειρία μου, επειδή όλα τα χρόνια με αυτού του είδους αδικήματα ασχολήθηκα, πιστεύω ότι η γυναίκα είναι ίση με τον άνδρα. Ο άνδρας δεν είναι ο κυρίαρχος του σπιτιού και της οικογένειας, όπως θεωρείτο παλαιότερα από πολλούς. Αυτό σιγά – σιγά εκλείπει και πολλοί άνδρες δεν θέλουν να το δεχθούν. Δεν θέλουν να συμβιβασθούν μ΄ αυτή τη λογική και μ΄ αυτή την πραγματικότητα. Όλοι θα πρέπει να καταλάβουμε ότι βρισκόμαστε στο 2024 κι όχι στον Μεσαίωνα. Και κάτι ακόμα πολύ θετικό στην όλη υπόθεση: Σήμερα άρχισαν σιγά – σιγά να ανοίγουν στόματα. Δηλαδή οι γυναίκες να μιλάνε και να καταγγέλλουν πχ τον τύραννο σύζυγο. Πάνε οι εποχές που οι γυναίκες υφίστα- ντο τα πάνδεινα και δεν τολμούσαν να μιλήσουν, να ανοίξουν το στόμα τους.

Ερ: Απ΄ όσα έχετε ζήσει στο αστυνομικό ρεπορτάζ, ποιο αποτυπώθηκε στη μνήμη σας ως το πιο ειδεχθές έγκλημα που κληθήκατε να καλύψετε δημοσιογραφικά;
Απ: Πολλά ήταν τα εγκλήματα που έχουν χαραχθεί για πάντα στη ζωή μου, στον εσωτερικό μου κόσμο και περιλαμβάνονται στα βιβλία μου που κυκλοφορούν. Να σας αναφέρω μερικά: Το έγκλημα του τότε 28χρονου Παναγιώτη Φ. ο οποίος στραγγάλισε την 18χρονη σύζυγό του, την τεμάχισε με ένα κοφτερό μαχαίρι και τα τεμάχια τα τοποθέτησε σε σακκούλες σκουπιδιών και τα πέταξε σε κάδο απορριμμάτων. Διαπληκτίζονταν συχνά γιατί τη ζήλευε υπερβολικά για την ομορφιά της.
Ένας πατέρας σε χωριό της Λακωνίας έθαψε ζωντανά σε διάστημα τριών ετών τα δύο από τα τέσσερα παιδιά του. Το ένα ήταν τεσσάρων μηνών και το άλλο 18 μηνών. Όταν τον ρώτησα, στο χωριό που πήγα μετά τη φρικτή αποκάλυψη για ρεπορτάζ, γιατί το έκανε, μου έλεγε ότι ήταν άρρωστα και δεν έπρεπε να ζήσουν. Επίσης, έλεγε αργότερα ότι θα έθαβε ζωντανά και τα άλλα δύο παιδιά του, αλλά τον ανακάλυψαν κι έτσι γλίτωσαν!
Στη Θάσο ένας φοιτητής της Νομικής Θράκης, ξεκλήρισε ολόκληρη την οικογένειά του. Σκότωσε τη μάνα του, τον πατέρα του, την αδελφή του, τη γιαγιά του και τον θείο του. Στη συνέχεια τεμάχισε τα πτώματα με πριόνι και μαχαίρια και τα πέταξε σε σκουπιδότοπο. Όταν τον βρήκαμε στην Ασφάλεια μετά τη σύλληψή του και τον ρώτησα γιατί τους σκότωσε όλους, η απάντησή του ήταν: Γιατί θα με σκότωναν αυτοί!

Ερ: Απειληθήκατε ποτέ;
Απ: Όταν ήμουνα νεαρός δημοσιογράφος και είχα γράψει ένα ρεπορτάζ για τους μαστροπούς και τις γυναίκες που εκμεταλλεύονταν στην Αθήνα, την άλλη μέρα με πήρε τηλέφωνο κάποιος από αυτούς και με απείλησε ότι θα μου κόψει τα αυτιά, τη μύτη και τα γεννητικά όργανα!
Γενικά, όμως, σ΄ όλη τη δημοσιογραφική μου καριέρα είχα αναπτύξει πολύ καλές σχέσεις με τους κακοποιούς και τους κάθε λογής παράνομους. Δεν μπέρδεψα ποτέ το ρόλο μου, εγώ δεν ήμουνα αστυνομικός να τους συλλάβω, ούτε εισαγγελέας και δικαστής να τους καταδικάσω ή να τους αθωώσω, ήμουνα δημοσιογράφος. Σε πολλούς από αυτούς μάλιστα τους έβρισκα δουλειά μετά την αποφυλάκισή τους. Πολλοί με επισκέπτονταν στην εφημερίδα και στην τηλεόραση όπου δούλευα. Σε αρκετούς έδινα χρήματα και μάλιστα η μακαρίτισσα η σύζυγός μου Τζένη, έλεγε: «Ο μισός μισθός που παίρνει ο άντρας μου πάει στους κακοποιούς και ο άλλος μισός έρχεται στο σπίτι, στην οικογένεια».
Με αγαπούσαν οι παράνομοι γιατί έλεγα και έγραφα ό,τι είχαν διαπράξει. Δεν έβαζα υπερβολές για να εντυπωσιάσω. Όταν πχ ένας ληστής διαπιστωνόταν από την προανάκριση ότι έκανε 27 ληστείες, εγώ δεν έβαζα 30 για να εντυπωσιάσω. Με κάποιους από τους γνωστούς κακοποιούς μιλάω ακόμα και σήμερα και διατηρώ σχέσεις. Μάλιστα ένας πασίγνωστος από αυτούς έγραψε ένα βιβλίο στη φυλακή και όταν εξέτισε την ποινή του και αποφυλακίστηκε, με φώναξε και το παρουσίασα στην περιοχή που διαμένει στη Θεσσαλία.

Ερ: Ο υπουργός Μιχάλης Χρυσοχοϊδης σε συνέντευξή του στον Απόστολο Μαγγηριάδη (ΕΡΤnews), ερωτηθείς για τις μαζικές μετακινήσεις αστυνομικών στην Αττική (πάνω από 1.200 κατά δήλωσή του), απάντησε ότι «Εγκληματικότητα και παραβατικότητα είναι κυρίως συγκεντρωμένες στην Αθήνα και δευτερευόντως στη Θεσσαλονίκη, ενώ στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν έχει εγκληματικότητα». Από την εμπειρία σας τι γνώμη έχετε;
Απ: Εγκληματικότητα υπάρχει παντού, αλλά η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη είναι πρωταγωνίστ-ριες. Στην περιφέρεια δεν υπάρχει αυτό που λέμε βαριά εγκληματικότητα. Έχουμε κλοπές, απάτες, αλλά και διάφορα άλλα μικροαδικήματα.

Ερ: Η άνθιση της τεχνολογίας έχει επηρεάσει το έγκλημα;
Απ: Οπωσδήποτε το επηρέασε. Και χρόνο με το χρόνο συνεχίζει να το επηρεάζει περισσότερο. Οι εγκληματίες κάθε μορφής, εξειδικεύονται στη νέα τεχνολογία. Μπαίνουν στη νέα τέχνη και αφήνουν την παλιά. Γι΄ αυτό απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή κι από τους χρήστες του διαδικτύου.

Ερ: Αντίστοιχα (η τεχνολογία) έχει επηρεάσει το ρεπορτάζ; Ζήσατε μια περίοδο με τον δημοσιογράφο πάντα στον τόπο του γεγονότος. Σήμερα τι διαπιστώσεις κάνετε;
Απ: Επηρέασε οπωσδήποτε και το ρεπορτάζ και το επηρεάζει. Διευκολύνει σε πολλά επίπεδα. Σας αναφέρω ως παράδειγμα το κινητό τηλέφωνο, το οποίο διευκόλυνε πάρα πολύ τη δουλειά ενός δημοσιογράφου. Αλλά τη μέγιστη εξυπηρέτηση και διευκόλυνση την έφερε το ίντερνετ, που θεωρείται η μεγαλύτερη ανακάλυψη του αιώνα. Παλαιότερα τρέχαμε από τις πυρκαγιές στα βουνά για να βρούμε τηλέφωνο στο πλησιέστερο χωριό για να δώσουμε τις εξελίξεις και τα νεότερα γεγονότα.
Τρέχαμε στα βουνά που ήταν οι εγκαταστάσεις του ΟΤΕ για να μεταδώσουμε στην τηλεόραση το υλικό και τις συνεντεύξεις που είχαμε συγκεντρώσει. Τώρα όλα αυτά γίνονται επιτόπου, απ΄ όποιο σημείο κι αν βρίσκεται το τηλεοπτικό συνεργείο. Όμως το ρεπορτάζ θα πρέπει να γίνεται πάντα επιτόπου κι όχι από το γραφείο, ούτε κι από το τηλέφωνο. Πάντα πρέπει ο δημοσιογράφος να πηγαίνει στον τόπο που διαδραματίζεται το όποιο γεγονός. Αν δεν πάει στον τόπο να κάνει αυτοψία, να μιλήσει με αυτόπτες μάρτυρες, με γείτονες, με συγγενικά και άλλα πρόσωπα, δεν μπορεί να ενημερώσει σωστά και αντικειμενικά τον κόσμο.

Ερ: Πώς κατακτιέται η αξιοπιστία στη δημοσιογραφία κύριε πρόεδρε (πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ) και πώς σχολιάζετε την κατάσταση και τις αξιολογήσεις που γίνονται για τη χώρα μας σήμερα;
Απ: Η αξιοπιστία, η καταξίωση και η εκτίμηση του κόσμου, δεν έρχονται μόνες τους, δεν πέφτουν από τον ουρανό, ούτε χαρίζονται. Έρχονται με πολύ κόπο, με συνεχείς προσπάθειες και πολλή δουλειά.
Όταν απευθύνομαι στους νεότερους συναδέλφους μου αυτά τους επισημαίνω και κυρίως να μην επηρεάζονται και να είναι πέρα και πάνω από χρηματισμούς, πέρα και πάνω από κόμματα και παρατάξεις. Να ενημερώνουν σωστά και αντικειμενικά αυτούς που τους διαβάζουν και τους παρακολουθούν.

Ερ: Το Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας σάς φέρνει πρώτη φορά στην Άρτα ως συγγραφέα. Το ρεπορτάζ αστυνομικής πραγματικότητας σάς έχει οδηγήσει στο παρελθόν στη Βίγλα; Τι θυμόσαστε από αυτή την υπόθεση και για ποιες άλλες υποθέσεις βρεθήκατε στον τόπο μας;
Απ: Κατ΄ αρχάς θα ήθελα να σας πω ότι χαίρομαι που θα βρεθώ στην όμορφη πόλη σας που την αγαπώ κι έχω φίλους και συγγενείς. Την έχω επισκεφθεί πολλές φορές. Χαίρομαι επίσης πολύ επειδή αυτή τη φορά στην Άρτα μας, θα βρεθώ για το 3ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας, που θα πάρω μέρος μαζί με πολλούς συγγραφείς και εκδότες βιβλίων.
Σας απαντώ και για τη Βίγλα που με ρωτάτε: Σίγουρα είχα έλθει στην Άρτα και είχα επισκεφθεί το χωριό Βίγλα, κάνοντας ρεπορτάζ για το μακελειό που είχε γίνει και είχε συνταράξει το πανελλήνιο. Με δυο λόγια θα σας θυμίσω τα όσα έζησα τότε κάνοντας ρεπορτάζ μαζί με άλλους απεσταλμένους και τοπικούς συναδέλφους.
Τον Μάρτιο του 1985 ένας 50χρονος γεωργοκτηνοτρόφος σε καφενείο του χωριού είχε διαπληκτισθεί με κάποιον συγχωριανό του. Πήγε σπίτι του, πήρε μια επαναληπτική καραμπίνα και επέστρεψε στο καφενείο κι άρχισε να σκοτώνει. Όταν κάποιος κατάφερε και του απέσπασε το όπλο, ο δράστης έφυγε γρήγορα και πήγε πάλι σπίτι του, πήρε ένα άλλο όπλο δίκαννο κυνηγετικό και κατευθυνόμενος προς το καφενείο άρχισε να σκοτώνει στο δρόμο καθώς όλοι οι χωριανοί είχαν βγει από τα σπίτια τους κι όπως ήταν φυσικό, επικρατούσε φοβερή αναστάτωση. Ο τραγικός απολογισμός ήταν έξι νεκροί κι ένας σοβαρά τραυματίας. Ο δράστης συνελήφθη αργότερα κι απ΄ ότι θυμάμαι είχε ισχυρισθεί τότε ότι είχε καταναλώσει μεγάλη ποσότητα οινοπνευματοδών ποτών. Έλεγε συνέχεια ότι ήταν τύφλα στο μεθύσι και δεν ήξερε τι έκανε κι ότι είχε μετανιώσει πικρά. Όπως κι αν είχαν τα πράγματα, σημασία έχει ότι χάθηκαν έξι συνάνθρωποί μας εντελώς άδικα.