Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές. Αμφιβολίες τρελές.
Αυτές τις τελευταίες 14 ημέρες που μεσολάβησαν, μέχρι να τα ξαναπούμε, μάθαμε ότι το Ελληνικό Δημόσιο, αντί να «κυνηγά» τους καταπα- τητές της γης του, θα τους επιβραβεύει, πουλώντας τους, την καταπατημένη γη σε προνομιακές τιμές.
Μάθαμε επίσης, ότι τα υπερκέρδη εκατομμυρίων ευρώ των ΔΕΔΔΗΕ, μοιράζονται στους μετόχους, ως μέρισμα. Να θυμίσω ότι το 49% του ΔΕΔΔΗΕ κατέχει ο διεθνής ιδιωτικός επενδυτικός όμιλος Macquarie Asset Management.
Μάθαμε, ταυτόχρονα, ότι εδώ στη γειτονιά μας, στα περήφανα Γιάννενα, ο περιφερειάρχης μας έδωσε με απευθείας ανάθεση 37.000 ευρώ σε ιδιώτη για να κλείνει τα φώτα, τα παράθυρα και τα κλιματιστικά του κτιρίου της Περιφέρειας. Λες και το μεσημέρι είναι «κουλοί» οι υπάλληλοι που θα ανοίγουν το πρωί.
Στο διεθνές σκηνικό, το Ισραήλ αποφάσισε να σκοτώνει όλους τους γείτονές του, όχι μόνο Παλαιστίνιους, επεκτείνοντας τον πόλεμο από τη Γάζα, στο Λίβανο, στην Υεμένη, στο Ιράν και στην Ερυθρά θάλασσα.
Εγώ, όμως, αποφάσισα, απέναντι στην παραπάνω μαυρίλα, να γράψω μία άλλη ιστορία, ενός Έλληνα συμπολίτη μας, που παρουσιάστηκε στην εκπομπή της ΕΤ3 «Πράσινες ιστορίες». Την ιστορία του Αλέξανδρου Φραντζή. Ο Αλέξανδρος, γέννημα – θρέμμα Αθηναίος, τέλειωσε το Βιολογικό Αθήνας, συνέχισε κάνοντας μεταπτυχιακό στην βιολογική ωκεανογραφία στη Μασσαλία, ολοκλήρωσε το διδακτορικό στη Γαλλία και άρχισε να εργάζεται ως ερευνητής – θαλάσσιος βιολόγος, έχοντας για παρέα του ένα ελεύθερο δελφίνι.
Το 1996 άρχισαν να εκβράζονται στο Ιόνιο ζωντανοί ζυφιοί και τελικά να πεθαίνουν. Αρχικά καταγράφηκαν 11 νεκροί ζυφιοί, αλλά τελικά το νούμερο ανέβηκε σε 22. Οι ζυφιοί είναι κητώδη είδη φάλαινας, που μοιάζουν με δελφίνια. Ψάχνοντας την αιτία του φαινομένου, ο Αλέξανδρος βρήκε μία προαγγελία προς τους ναυτιλομένους, η οποία ανακοίνωνε δοκιμές ήχο-εντοπιστικών συστημάτων (σόναρ), από συγκεκριμένο στρατιωτικό ερευνητικό σκάφος του ΝΑΤΟ και γι’ αυτό όλα τα υπόλοιπα σκάφη θα έπρεπε να κρατούν απόσταση κάποιων μιλίων.
Τα σόναρ εξέπεμπαν ήχο πολύ υψηλής έντασης, περίπου 230 ντεσιμπέλ (dB). Για να καταλάβουμε το μέγεθος των 230 dB, στην βιβλιο- γραφία αναφέρεται πως το όριο πόνου του ανθρώπινου αυτιού, λόγω έντασης ήχου, είναι τα 120 dB. Έκθεση σε ήχους πάνω από 120dB είναι επικίνδυνη και μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα ακοής ή και κώφωση. Τα 230 ντεσιμπέλ είναι οξεία ηχορύπανση με πολύ μεγάλη ένταση. Για παράδειγμα η εκτόξευση πυραύλου εκπέμπει180 dB.
Μετά από έρευνα, ο Αλέξανδρος βρήκε τη συσχέτιση μεταξύ των ήχο-εντοπιστικών δοκιμών και του εκβρασμού των ζυφιών και ετοιμάστηκε για την επιστημονική του δημοσίευση. Για τη συλλογή περισσότερων στοιχείων, ο Αλέξανδρος απευθύνθηκε στο ΝΑΤΟ, ζητώντας στοιχεία (εντάσεις, συχνότητες, περιοχές, κλπ), για την χρήση των σόναρ τους, για να εμβαθύνει τη μελέτη του, ώστε με την βοήθεια και άλλων επιστημόνων να συνδράμουν το ΝΑΤΟ, για να μην ξανασυμβεί. Που να ‘ξερε ο καημένος! Η εξέλιξη ήταν καταιγιστική.
Αρχικά το ΝΑΤΟ του έστειλε μία επιστολή στην οποία του έλεγαν ότι τα συμπεράσματά του είναι πρώιμα, ότι δεν μπορούσαν να του παράσχουν δεδομένα, γιατί ήταν απόρρητα, και ότι για να πάρει δεδομένα μέσω της Ελλάδας (που είναι μέλος του ΝΑΤΟ), θα έπρεπε να υπογράψει μία σύμβαση ότι δεν θα μιλήσει γι’ αυτά, ούτε θα δημοσιεύσει κάτι κλπ..
Ειδικά η τελευταία προϋπόθεση δεν είχε νόη- μα, γιατί η επιστήμη είναι ένας χώρος ανοιχτός, με συνεχή δημοσίευση δεδομένων, μελετών και συμπερασμάτων, με τελικό σκοπό την εξεύρεση λύσεων για την ανθρωπότητα. Έτσι, ο Αλέξανδρος προχώρησε στη επιστημονική δημοσίευσή του, στο πολύ έγκυρο εβδομαδιαίο, επιστημονικό περιοδικό «Nature».
Την επόμενη της δημοσίευσης, τα μεγαλύτερα δίκτυα στον κόσμο, τηλεφωνούσαν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με το οποίο ΤΟΤΕ συνεργαζόταν ο Αλέξανδρος, ζητώντας περισσότερες πληροφορίες και συνέντευξη με τον Αλέξανδρο. Τότε ξεκινά η παρακολούθηση στο τηλέφωνο, στο ίντερνετ και οι «διωγμοί». Αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ, ζητούν να μάθουν πληροφορίες για τον Αλέξανδρο, απ’ όλους τους φίλους και συναδέρφους του, ανά τον κόσμο. Με όλα αυτά να συμβαίνουν, ο Αλέξανδρος ετοίμασε δύο φακέλους με όλα τα δεδομένα της μελέτης του και των διωγμών του, και τους έδωσε σε δύο φίλους, ώστε σε περίπτωση που του συμβεί κάτι, οι φίλοι του να δημοσιοποιήσουν το περιεχόμενο των φακέλων.
Και ενώ τα ξένα πανεπιστήμια επιζητούν συνεργασίες με επιστήμονες που καταφέρνουν να δημοσιεύσουν σε ένα τόσο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό όπως το «Nature», το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αντί να καταλάβει τον θησαυρό που είχε ήδη σαν συνεργάτη, πετάει κλοτσηδόν έξω τον Αλέξανδρο, απαγορεύοντάς του να ξαναπατήσει στο εργαστήριό του, κόβοντας και κάθε χρηματοδότηση οποιασδήποτε έρευνάς του.
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το θέμα πήρε τόση έκταση που έφτασε και στο Κογκρέσο, με το ερώτημα, αν τα Αμερικάνικα σό- ναρ καταστρέφουν το περιβάλλον. Τελικά, με- τά από πιέσεις και από το Κογκρέσο και από περιβαλλοντικές οργανώσεις, και από τον διεθνή τύπο, το ΝΑΤΟ, συμμορφώθηκε με τις απαι- τούμενες αλλαγές, ώστε τα σόναρ του να μην σκοτώνουν φάλαινες, δελφίνια, ζυφιούς και άλλα κητώδη. Πέντε χρόνια αργότερα, το ΝΑΤΟ παραδέχτηκε δημόσια την εγκυρότητα της μελέτης του Αλέξανδρου.
Γιατί τα εξιστόρησα όλα αυτά; Γιατί ο ίδιος ο Αλέξανδρος, μετά απ’ όσα τράβηξε, λόγω μίας επιστημονικής ανακάλυψής του, καταλήγει: «Αν έχεις το δίκιο με το μέρος σου και έχεις το θάρρος την επιμονή και παίρνεις και κάποια ρίσκα, τελικά το δίκιο θα επικρατήσει. Τουλάχιστον θα ακουστεί, τουλάχιστον θα σώσει κάποια πράγματα». Κι αυτό το μήνυμα, χωρίς Αμφιβολίες πολλές, χωρίς Αμφιβολίες τρελές, πρέπει να το πιστέψουμε όλοι μας.
Ένοχος, υπεράνω
πάσης Αμφιβολίας