Δεν αποτελεί διαπίστωση μόνο της εφημερίδας μας αλλά κοινή ομολογία πως η εκδήλωση για την παρουσίαση των δύο βιβλίων του Βασίλη Τάτση «Μικρή Πατρίδα» και «Το φως στα μάτια των άλλων» ήταν άκρως επιτυχημένη.

Ρεπορτάζ: Βίκυ Καινούργιου

Προσλάβαμε αυτή την εικόνα μετά από συζητήσεις με πολλούς εκ των παρισταμένων, οι οποίοι προσήλθαν – πέραν των άλλων – για να δηλώσουν την αναγνώριση του συγγραφικού του ταλέντου και κυρίως την προσφορά του προς τα γράμματα.
Το Πνευματικό Κέντρο Αγίου Δημητρίου Γραμμενίτσας ήταν κατάμεστο και ορισμένοι παρακολούθησαν την εκδήλωση ακόμα από το προαύλιό του. Τα θερμά και παρατεταμένα χειροκροτήματα άλλωστε κατά τη διάρκεια των ομιλιών επιβεβαιώνουν τον θαυμασμό προς το έργο του.
Όμως, οι ομιλούντες κατέθεσαν επιπροσθέτως και τον θαυμασμό τους προς τον άνθρωπο Βασίλη Τάτση, καθώς με πρώτον τον πατέρα Χαράλαμπο, εφημέριο του χωριού και ακολούθως τους Δημήτρη Γιώτη, Αφροδίτη Κατσαούνου και Μιχάλη Κατσιμπόκη, έγινε σαφές πως πίσω από τα κείμενά του βρίσκεται πάντα η ψυχή του.
«Γράφει, διαβάζει, συζητάει και τα κάνει και τα τρία πολύ καλά. Αποτελούν επιλογή και τρόπο ζωής» ανέφερε ο πατήρ Χαράλαμπος, ο οποίος μίλησε για τον άνθρωπο πίσω από το συγγραφικό έργο, τον φίλο, όπως υπογράμμισε, σε μια σχέση που χτίστηκε για πάνω από δύο δεκαετίες.

Πατήρ Χαράλαμπος
Ο πατήρ εξέπληξε θετικά με την καίρια ομιλία του, η οποία αποτελούσε την ψυχογραφία του φίλου Βασίλη. «Γράφει – είπε – με τον δικό του προσωπικό τρόπο για το πως βλέπει τη ζωή και τους ανθρώπους γύρω του. Το θαύμα είναι ότι δεν απορροφήθηκε από την εποχή. Γι’ αυτό ξέρει τι είναι για πέταμα και τι είναι θησαυρός».
Σ’ άλλο σημείο υπογράμμισε: «Όποτε διαβάζω βλέ- πω ένα πρόσωπο πίσω από τις λέξεις. Αναδεικνύουν την σχέση που έχουν με την προσωπικότητα του συγγραφέα τους. Λέει αυτό που πραγματικά νιώθει και σκέφτεται». Για να προσθέσει επίσης πως «όλα τα κείμενα του Βασίλη αποτελούν κυρίως μια ατομική, μια εντελώς προσωπική αναζήτηση. Δική του.
Εκεί που θα μπορούσε να ξαναβρεί τα όνειρα της νιότης του αλλά και όλης της ύστερης ζωής του. Τα απραγματοποίητα αλλά κι όσα πραγματοποιήθηκαν κι εκείνα που διαψεύστηκαν. Μιλάει για έναν κόσμο που γνώρισε ο ίδιος και δεν υπάρχει. Ένας κόσμος τόσο κοντινός χρονικά αλλά και τόσο μακρινός. Αγωνία αναζήτησης για τον κόσμο ή τους κόσμους εκείνους που ξεφεύγουν από τις δικές μας δυνατότητες».

Δημήτρης Γιώτης

Ο φιλόλογος Δημήτρης Γιώτης, παρουσιάζοντας τη «Μικρή Πατρίδα» σημείωσε πως διαβάζοντάς την, έγινε πλουσιότερος συναισθηματικά. «Ευτυχώς – τόνισε – που υπάρχουν και μορφές πλούτου που δεν αγοράζονται με χρήματα» και πρόσθεσε: «Με βοήθησε να ανατρέξω και να ξαναζωντανέψω βιώματα των παιδικών μου χρόνων».
Ο ίδιος ολοκληρώνοντας την σύντομη παρουσίαση του βιβλίου στράφηκε στο κοινό λέγοντας: «Καμία παρουσίαση, όσο καλή και αν είναι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την προσεκτική ανάγνωση. Ως εκ τούτου διαβάστε το ως μάθημα αυτογνωσίας και να γνωρίζετε πως όσες κοινωνίες γνωρίζουν τις ρίζες τους έχουν αυτοπεποίθηση και σταθερό βήμα στο παρόν και είναι έτοιμες να κάνουν το επόμενο στο μέλλον».

Αφροδίτη Κατσαούνου

Η νηπιαγωγός και θεατρολόγος Αφροδίτη Κατσαούνου, μίλησε για τις ιστορίες γνωστών και αγνώστων που περικλείονται στο βιβλίο «Το φως στα μάτια των άλλων», τονίζοντας, μεταξύ άλλων, πως «σε αρκετές βλέπεις τον εαυτό σου, τη ζωή σου ή σκέφτεσαι πως θα μπορούσες να είχες γράψει κάποιες απ’ αυτές, νιώθεις να τις έχεις ζήσει» και πρόσθεσε: «Ήταν το διάβασμα αυτού του βιβλίου πολύ γόνιμο γιατί μου αποκαλύφθηκε μέρος του εαυτού μου».

Μιχάλης Κατσιμπόκης

Ο Μιχάλης Κατσιμπόκης, αναφέρθηκε στην εκπλήρωση της επιθυμίας του επί 40 χρόνια να γνωρίσει έναν συγγραφέα. Και παρά το γεγονός ότι ο Βασίλης δεν επιθυμεί να είναι ή να γίνει συγγραφέας, ο Μιχάλης τόνισε ότι σ’ εκείνον συναντά όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τον όρο.
Παράλληλα, όμως, μίλησε και για την ποιητική πλευ- ρά στη συγγραφή του, στον πεζό λόγο, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Είναι ποιητής για τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο και τον περιγράφει».
Καταλήγοντας ο Μιχάλης Κατσιμπόκης μετήλθε γεωμετρικούς όρους για το παρόν σε σχέση με το παρελθόν και το μέλλον, για να τονίσει στη συνέχεια: «Ο Βασίλης Τάτσης μάς δίνει ένα ακλόνητο σημείο από το οποίο μπορούμε όλοι να χαράξουμε τις γραμμές μας».

Βασίλης Τάτσης: Την εικόνα σας θέλω να κρατήσω σαν φυλαχτό μέσα μου

Από καρδιάς ήταν τα λόγια του συγγραφέα Βασίλη Τάτση προς το πολυπληθέστατο ακροατήριο, επισημαίνοντας πως «“Η μικρή πατρίδα” μου είναι ένα ταξίδι όπου είδα πιο καθαρά το χωριό μας…», αναπολώντας στιγμές των δικών του ανθρώπων για να αναθρέψουν, όπως είπε μια πολυμελή οικογένεια.
Στη συνέχεια παραθέτουμε αποσπάσματα από την ομιλία του, η οποία ήταν από αυτές που χαρακτηρίζουν τον επιστήθιο φίλο, Βασίλη: «Την εικόνα σας θέλω να κρατήσω την αποψινή ζωντανή μέσα μου. Τόσο ζεστή όσο είναι για τα φθινόπωρα που έρχονται πιο συχνά στη ζωή μου. Να την κρατήσω σαν φυλαχτό. Σαν την εικόνα του πατέρα μου, του Ανανία. Μια ζωή με ένα τσαπί. Μια ζωή ηλιοκαμένος και αδικημένος να σκάβει να αναθρέψει μια πολυμελή οικογένεια. Και την εικόνα της μάνας μου, της Ροζίνας, που έφευγε μέσα στη νύχτα για τη λαϊκή. Μέσα στον χειμώνα. Για τη λαϊκή που την κατάπινε το σκοτάδι. Την περόνιαζε το τριανέμι και οι ζερμοί του Αράχθου.
“Η μικρή πατρίδα” μου είναι ένα ταξίδι όπου είδα πιο καθαρά το χωριό μας. Είδα πιο καθαρά και τα δικά μου λάθη. Ξέρετε αν μας ρωτήσει κανείς θα πούμε “εγώ δεν έκανα κανένα λάθος”. Κι όμως πολλές φορές αδικούμε και πληγώνουμε ανθρώπους χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Γι’ αυτό απόψε ζητάω συγνώμη δημόσια γι’ αυτά τα λάθη. Σ’ αυτό το ταξίδι ξανάζησα τη ζωή μας εδώ σ’ αυτή τη γήινη αγκαλιά, πιο ήρεμα, πιο αληθινά και πιο συγκινησιακά».
Ο ίδιος επισήμανε: «Αυτό το ταξίδι δεν το έκανα μόνος μου. Με βοήθησε ο δάσκαλος Ευστράτιος Παπακώστας και ο λαϊκός φωτογράφος Απόστολος Παπαδημητρίου, με τους οποίους συνομιλούσα νοερά. Με βοήθησε ο Λάμπρος Σαπλαούρας, ο σεβαστικός γέροντας με την καθαρή και σοφή μνήμη. Ο Γιώργος Ψεύτης, ο οποίος έχει ένα ολοκληρωμένο αρχείο για την “Προοδευτική” και για τον αθλητισμό στο χωριό. Αποτελεί μια πρόκληση πραγματικά και πολύ το εύχομαι κάποιοι από τη νέα γενιά που είναι πιο προικισμένοι από εμάς να γράψουν ένα βιβλίο για την “Προοδευτική” κι ένα για το “Γαϊτανάκι”. Υπάρχει πολύ υλικό.
Επίσης με βοήθησε ο κινηματογραφιστής Βασίλης Γκανιάτσας, ο βιβλιοκριτικός Κώστας Τραχανάς, η Αγγελική Λάμπρου, ο Κώστας Κωνσταντίνου, ο Παντελής Μπιθικούκης, ο Μιχάλης Κατσιμπόκης, η οικογένειά μου, ο Κώστας Ματάτσης και οι εκδόσεις “ΕΝΤΥΠΩΣΙΣ”, ο Στέλιος Χατζηδάκης με τις γραφικές του τέχνες, η βιβλιοθήκη του Συλλόγου “ΣΚΟΥΦΑΣ” όπου πάλλεται αποθησαυρισμένη η πνευματική ζωή του νομού μας.
Με βοήθησαν οι χρηματοδότες που είναι ο Δήμος Αρταίων δια του αντιδημάρχου το 2020 Γιώργου Πανέτα, ο Πολιτιστικός μας Σύλλογος δια του προέδρου του Σπύρου Παππά και η επιχείρηση “ΘΕΟΝΗ” δια του διευθύνοντος συμβούλου της κ. Βασίλη Σαβαΐδη, ο οποίος είναι χορηγός σχεδόν σ’ όλες τις εκδηλώσεις του Πνευματικού μας Κέντρου».

Δύο χάρες
Ο Βασίλης Τάτσης στράφηκε προς το ακροατήριο και με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο ζήτησε δύο μεγάλες χάρες, που όπως επισήμανε, για τον ίδιο είναι σημαντικές.
Η πρώτη να μην τον αποκαλούν κύριο ή δάσκαλο αλλά σκέτο Βασίλη ή φίλε Βασίλη, αν το νιώθουν έτσι. Και η δεύτερη να μην του ζητήσουν να υπογράψει βιβλία. «Δεν είμαι συγγραφέας. Είναι πολύ βαριές αυτές οι λέξεις “δάσκαλος” και “συγγραφέας”. Δεν είμαι συγγραφέας. Ας γράφω. Και ούτε θέλω να γίνω. Γράφω από χόμπι. Μην μου ζητάτε, λοιπόν, να υπογράψω βιβλία. Είναι μια μόδα αυτό. Έχετε την ψυχή μου στο βιβλίο. Αν μ’ αγαπάτε πραγματικά έχετε την ψυχή μου, δεν χρειάζεστε την υπογραφή μου».
Αναφορικά με το έργο μου και κυρίως για το βιβλίο «Μικρή Πατρίδα», ο Βασίλης ζήτησε επιείκεια, διότι, όπως εξήγησε «υπάρχουν ελλείψεις για τις οποίες μου μίλησαν αρκετοί συγχωριανοί. Όμως – δυστυχώς – δεν υπάρχουν ιστορικές πηγές».
Μιλώντας για την ανάγκη να υπερασπιστεί κανείς την «μικρή ομορφιά», επισήμανε ότι ο λόγος που γράφτηκε το βιβλίο «Το φως στα μάτια των άλλων» ήταν αυτός ακριβώς. «Γιατί αναζητούμε πάντα κάτι “τηλε”, μακρινό και δεν βλέπουμε δίπλα μας και γύρω μας», όπως επισήμανε.
Τέλος, μίλησε και για «φως» στα λόγια των άλλων, ευχαριστώντας από καρδιάς τους πατέρα Χαράλαμπο, που όπως είπε «μετέτρεψε πολλές φορές τα σκοτάδια μου σε φως». Τον συμμαθητή στο 2ο γυμνάσιο Αρρένων, συμφοιτητή στη Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και συνάδελφο Δημήτρη Γιώτη, για την Αριστοτελική του φιλία.
«Ο μικρός πνευματικός μου κόσμος νιώθει βαθέως ευγνωμοσύνη για την χαρά, την ομορφιά και τα ηλιόστικα λόγια της Αφροδίτης (Κατσαούνου), βαθιά συγκίνηση για τους ιριδισμούς στη φωνή και στα πρόσωπα της Στεφανίας (Μιχαηλίδου), της Αργυρώς (Μαυρονάσιου) και της Δανάης (Τάτση). Ευχαριστώ και ευγνωμονώ τον Γιώργο ……. και τον Μιχάλη (Κατσιμπόκη) γιατί μου παραχωρούν μια θέση στο χώρο τον στενών και απαιτητικών φίλων τους.
Θα ήμουν αχάριστος αν δεν ακούγονταν απόψε εδώ η εφημερίδα “Πρωινή” του αείμνηστου μαχητικού δημοσιογράφου Κώστα Γκέτση, ο οποίος στον αγώνα του χωριού μας εναντίον της ΔΕΗ που ξεκίνησε το 1996 ήταν πάντα στο πλευρό μας.
Από τότε ξεκίνησε η περιπέτεια της δικής μου συγγραφής και συνεχίστηκε μέχρι και σήμερα με τον “ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ” και την βαθιά φιλία του Βασίλη Παππά και της Βίκυς Καινούργιου. Όμως τίποτε από αυτά δεν θα γίνονταν αν δεν με έσπρωχνε ο Δημήτρης Βλαχοπάνος. Ο φιλόλογος, συγγραφέας και πάνω απ’ όλα ποιητής. Δημήτρης. Ένας Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος ο ίδιος με το πλήθος των γνώσεών του και κυρίως με την άοκνη προσπάθειά του για την δικαίωση του Ολοκαυτώματος του Κομμένου».
Ευχαρίστησε όλους γιατί στην πλατεία Γραμμενίτσας συναντήθηκαν τα βήματά τους και αφιέρωσε την εκδήλωση στους ξενιτεμένους του χωριού του που – όπως είπε – το βλέπουν καλύτερα και το πονάνε. Γιατί το καλύτερο που άκουσε για το βιβλίο «Μικρή Πατρίδα» ήταν από μια κυρία που αναγκάστηκε να φύγει για την Αθήνα. «Την ημέρα είμαι στη δουλειά και τη νύχτα στο χωριό μας, με το βιβλίο σου στο κομοδίνο».