Μέρα Μαγιού επήγαμε
μαζί στο νεκροκοιμητήρι
στη μάντρα της άλλης ζωής
του Παραδείσου τ’ ορμητήρι.

Εσύ σαν να κουράσθηκες
και κάθισες ν’ αναπαυθείς
σε μια πέτρα για λίγο˙
σε ρώτησα «θα φύγουμε;
Θα μείνεις μόνη σου εδώ;
Κι εγώ μόνος θα φύγω;»

«Όχι,» μου γλυκαπάντησες,
«μαζί σου θα ’ρθω τώρα,
εδώ θα μείνω μόνη μου
σαν θα ’ρθ’ εκείν’ η ώρα.

Τότε στο σπίτι μας εσύ
μόνος σου θα γυρίσεις,
κι εμένα, μόνη μου εδώ,
πρώτη φορά θ’ αφήσεις».