Clement Harris. Γράμμα από την Άρτα προς την ετεροθαλή αδερφή του Siegfried Wagner. O Άγγλος πιανίστας και μουσικοσυνθέτης Clement Harris (8. Juli 1871 in Wimbledon, London; † 23. April 1897 Πέντε Πηγάδια), θεωρείται ο δεύτερος Μπάυρον.

Θερμός Φιλέλληνας που έφτασε στην Ήπειρο και συγ- κεκριμένα στην Κόπραινα στις 7 του Απρίλη του 1897. Ήταν εθελοντής σε σώμα που είχε συγκροτήσει ο Λορέντζος Μαβίλης στην Κέρκυρα. Έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897 και λέγεται πως έπεσε εκεί αν και για τον θάνατό του λέγονται και γράφτηκαν διάφορα.
Ένα από τα γράμματα που έστειλε ήταν από το μέτωπο Ηπείρου (κατά τους Γερμανούς ήταν τρία τα γράμματα), είναι και αυτό προς την ετεροθαλή αδερφή του μουσικού Sie- gfried Wagner, γιο του Richard Wagner, την Daniela Thode.
Η επιστολή
Στο γράμμα μπορούμε να δούμε την αγάπη του για την Ελλάδα και τους Έλληνες: «Άρτα, 9 Απριλίου 1897. Αγαπητή μου κυρία Τόντε, μόνο μερικές γραμμές, για να σας πω ότι έχω καταταχθεί στον Ελληνικό στρατό και κάνω υπηρεσία σαν απλός στρατιώτης. Πριν μερικές ημέρες ξεκινήσαμε από την Κόπραινα και φτάσαμε πεζή ως εδώ και υπολογίζουμε σήμερα να πάρουμε διαταγή να τρα- βήξουμε για τα βουνά.
Είμαστε ένα σώμα ατάκτων αν και μετράμε σαν να είμαστε στον Ελληνικό στρατό. Θα απορούσατε αν με βλέπατε εδώ καθισμένο, τυλιγμένο σε μια στρατιωτική χλαίνη, με ξιφολόγχη και πιστόλι στη ζώνη μου και δίπλα μου το τουφέκι. Αν και βρισκόμαστε υπό τις διαταγές αξιωματικών, παρόλα αυτά είμαστε μια άγρια συμμορία. Οι ευγενείς ανάμεσά μας είναι κάποιοι ξανθοί Ηπειρώτες, πραγματικά αξιόλογοι άνθρωποι. Αναμένουμε καθημερινά την έναρξη των εχθροπραξιών. Σήμερα μάθαμε πως Έλληνες στη Λάρισα πέ- ρασαν τα σύνορα. Αν αυτό αληθεύει, τότε έχουμε σίγουρα πόλεμο.
Είμαι πεπεισμένος Φιλέλληνας και θεωρώ την παρούσα στάση των Μεγάλων Δυνάμεων, απέναντι σε έναν λαό που προσπαθεί να αποδεσμευτεί από το ζυγό της σκλαβιάς σαν ένα θλιβερό παράδειγμα της εξωτερικής μας πολιτικής. Δεν έχω χρόνο να γράψω περισσότερα. Μόνο αυτό: Σκέφτομαι συχνά εσάς και τον Χένρυ. Ποιος άραγε να ξέρει, αν κάποτε θα ξαναϊδωθούμε.
Δεν θα ήθελα να αλλάξω τη θέση μου με κανέναν σε αυτόν τον κόσμο, αν και γνωρίζω του κινδύνους. Ελπίζω μόνο, οι Έλληνες να κερδίσουν τον πόλεμο, ο οποίος φαίνεται πλέον αναπόφευκτος και αν δεν επιστρέψω, τουλάχιστον θα γνωρίζετε πως άφησα τη ζωή μου για την ελευθερία ενός λαού που έχω μάθει από τα παιδικά μου χρόνια να θαυμάζω και που οι άνδρες του εξελίσσονται σε σπουδαίους και ευγενείς, τιμώντας τους προγόνους τους. Πρέπει τώρα να κλείσω την επιστολή. Κάθε καλό σε σας και τον Χένρυ. Ο δικός σας Κλεμεντ Χάρρις».
Για το κείμενο ευχαριστώ τον Γερμανό κ. Μερτές που μου παραχώρησε τις επιστολές του Χάρρις. Ο κ. Μερτές έχει εκδοτικό οίκο τον οποίο κληρονόμησε από κάποιον πρόγονό του στο Άμστερνταμ.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ