Έπρεπε μόνος να μείνω
λίγο να σκεφθώ
πριν κι εγώ τον κόσμο ετούτον
τον απαρνηθώ.
….
Ρέμα είναι η ζωή μου
δίχως γυρισμό
πέρασμα χωρίς να ξέρω
τον τερματισμό.
….
Άγνωστο πότε θα φύγω
και πού θα βρεθώ,
της ζωής, τον θάνατό της,
θα τον υποστώ.
….
Θέλω όμως προτού φύγω
ν’ αναλογισθώ
πως στον κόσμο όπου ζούσα
τον προσωρινό.
….
Ήταν όλα ματαιότης,
δεν θα λυπηθώ
σαν τον κόσμο αυτόν αφήσω
και σ’ άλλον βρεθώ
ίσως ’κει τη συναντήσω
να ’ναι δίπλα στον Θεό μου,
στον Χριστό, Θεό.