Του Νίκου Γόγαλη*

Προ ημερών νοσηλεύτηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Άρτας η μητέρα μου για μια ουρολοίμωξη, η οποία δεν διαπιστώθηκε ποτέ από καλλιέργεια.
Αυτό το έμαθα αφού είχε «φύγει», μετά δηλαδή από πέντε ημέρες! Διότι – λέει – δεν είχε γίνει σωστά η λήψη (“sic”), η οποία ελήφθη τη στιγμή της εισαγωγής και μάλιστα από καθετήρα! Τι ποιο καλό;
Όλο αυτό το διάστημα και παρά τη συνεχή μου πίεση ουδείς ενδιαφέρθηκε! Ούτε οι αποστολείς, ούτε οι αποδέκτες! Τέλος πάντων, μετά τα εμπειρικά αντιβιοτικά κοκτέιλς – δυο σήμερα, τρία αύριο, τέσσερα μεθαύριο – όχι άσε αυτό, όχι βγάλε εκείνο γιατί είναι νεφροτοξικό, η όποια λοίμωξη περιορίστηκε, οι δείκτες έπεσαν, όλα καλά.
Εν τω μεταξύ στο νοσοκομείο επικρατούσαν και επικρατούν συνθήκες Σαχάρας! Είχα την ατυχία να μπούμε με τον καύσωνα των 43 βαθμών Κελσίου. Κλιματισμός γιόκ. Μόνο στα γραφεία των ιατρών. Το υπόλοιπο νοσοκομείο «έβραζε». Τι να σου κάνει ένας ανεμιστήρας στο δωμάτιο που το έκαιγε ο ήλιος! Αποπνικτικό περιβάλλον. Άνθρωποι με πάσης φύσεως προβλήματα υγείας στο έλεος του καύσωνα και της αδιαφορίας των ανεύθυνων διοικούντων!
Αποτέλεσμα; Η μητέρα μου ανέβασε πυρετό 40, που δεν κατέβαινε με τίποτε επί δυο ημέρες και οι σφίξεις σε 140 έως 170 ασταμάτητα. Ούτε ιπποπόταμος δεν θα άντεχε!
Στις συνεχείς μου εκκλήσεις για βοήθεια, ο εφημερεύων ιατρός εφημέρευε από το σπίτι του. Δεν εμφανίστηκε ποτέ. Ζήτησα καρδιολόγο… δεν θέλανε να τον ειδοποιήσουν γιατί ήταν δικό τους περιστατικό. Συνεργασία άψογη δηλαδή μεταξύ κλινικών! Τελικά ήρθε και τον ευχαριστώ για τις οδηγίες και μπήκε η εξής διάγνωση: θερμοπληξία. Χορήγηση αντιπυρετικών, παγοκύστες κλπ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Και τότε άρχισαν τα γνωστά ότι είναι πολύ βαριά, πώς κάνουμε ό,τι μπορούμε, είμαστε λίγοι κλπ. Αλλά… το κλιματιστικό πάπαλα! Μιλάω σε γλώσσα που καταλαβαίνουν! Τι σήψη είπανε «με φυσιολογικούς δείκτες», αλλά κατά «80% θερμοπληξία». Ασυνεννοησία, τσακωμοί με το προσωπικό που βγάζει όλη τη λάντζα και το αποτέλεσμα «μεγάλη ήτανε… δεν άντεξε». Λόγια δηλαδή του κ@@@@! Τώρα ποιός πληρώνει τον βαρκάρη;
Η μητέρα μου – δυστυχώς – κατέληξε από μια επικίνδυνη αδιαφορία! Αίσχος και ντροπή! Και θυμός, πολύς θυμός! Αφήστε που στο πιστοποιητικό θανάτου δεν ήθελαν να γράψουν θερμοπληξία! Και επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, αναζητήστε τον υπεύθυνο…

ΥΓ: Ειλικρινά λυπάμαι για όλα αυτά, αλλά υπάρχουν και όρια!

*Ο Νίκος Γόγαλης είναι ιατρός, δερματολόγος, αφροδισιολόγος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ