Έλληνας πολιτικός και στρατιωτικός. Ένα πρότυπο τιμιότητας και λιτότητας. Γεννήθηκε στην Καρδίτσα στις 4 Νοεμβρίου 1883 και πέθανε στην Αθήνα στις 26 Ιουλίου 1953, γιορτή της Αγίας Παρασκευής. Χρημάτισε τρεις φορές πρωθυπουργός και καταξιώθηκε ως στρατιωτικός στα πεδία των μαχών κατά τους Βαλκανικούς πολέμους και τη Μικρασιατική εκστρατεία. Όλοι τον γνωρίζουμε ως τον εμπνευστή της τεχνητής λίμνης του Ταυρωπού, που προς αιώνια τιμή έλαβε το όνομά του.
Ο βίος του υπήρξε κρυστάλλινος. Ήταν, κατά γενική ομολογία, ο γνησιότερος ηγέτης του νεοελληνικού κράτους, ως φτωχός εύζωνας ενσάρκωνε κάθε λαϊκό πόθο. Άνθρωπος της δράσης και της θυσίας, που πιστοποίησε με το παράδειγμά του την ακατάλυτη ενότητα και την πολιτική ταύτιση Έθνους και Δημοκρατίας. Πάλεψε για καλύτερες μέρες, ανόρ- θωση και προκοπή. Αγαπήθηκε από τον λαό, πήρε μέτρα για την ανασυγκρότηση της χώ- ρας που αιμορραγούσε, με έργα υποδομής, κοινωνικές παροχές, διανομή γης στους ακ- τήμονες και ψήφο στις γυναίκες. Θαυμαστής τού Βενιζέλου, απλός, αυστηρός, αλύγιστος, δωρικός, γενναιόψυχος, ιδιοφυής, οραματιστής.
Καθόλου – μέχρι υπερβολής – δεν αγάπησε τον πλούτο και τις ανέσεις. Κοιμόταν σε όλη του τη ζωή σε στρατιωτικό κρεβάτι εκστρατείας (ράντζο), έμενε στο νοίκι και δεν είχε ένα κουστούμι της προκοπής να φορέσει. Λέγεται ότι κάποτε τον επισκέφτηκε στο λιτό σπίτι που έμενε η Βασίλισσα Φρειδερίκη και, όταν είδε πού κοιμόταν, τον ρώτησε: γιατί το κάνεις αυτό; Κι αυτός ήρεμος της απάντησε: Γιατί συνήθισα από το στρατό! Δεν άφησε πίσω ακίνητη περιουσία, σπίτια καταθέσεις, τίποτα. Τον μισθό του τον χάριζε στους απόρους και τους πένητες. Η κληρονομιά στην ορφανή ψυχοκόρη του ήταν 216 δραχμές.
Πέθανε στην «ψάθα» και τον επικήδειο εκφώνησε ο ρήτορας «γέρος της Δημοκρατίας» Γεώργιος Παπανδρέου. Μεταξύ των άλλων, είπε: «Αρχηγέ, ένας κοινός ανθρώπινος κλήρος ο θάνατος, αλλά είναι προνόμιον η δικαίωσις της ζωής. Και αυτό το προνόμιον, Σού είχεν επιφυλάξει η Μοίρα, αδελφέ φίλε. Εγεννήθης ταπεινός, όπως ο Κύριος, εις την φάτνην των αλόγων. Αλλά έφερες εις το μέτωπον την σφραγίδα της δωρεάς. Μεταξύ των πρώτων χριστιανών υπάρχουν οι όμοιοί σου: Άνθρωποι οι οποίοι έχουν καταργήσει την ύλην και ασκητεύουν εις τον Ναόν της Ιδέας. Ως στρατιώτης ησκήτευσες τον Ναόν της Πατρίδος. Και ως πολίτης εις τον Βωμόν του Λαού. Όλοι ενόμιζον ότι η παρουσία σου εις τον Πολιτικόν βίον επρόκειτο να αναρριπήσει τα πάθη. Ότι θα εισήρχεσο ως φορεύς του παλαιού διχασμού. Και όμως υπήρξες ο κήρυξ της ειρηνεύσεως! Με την απλότητα, την καλωσύνην, την ευγένειαν της ψυχής σου έκαμες περισσότερον ήμερον τον πολιτικό ανταγωνισμόν. Και τα πολιτικά σου συνθήματα ήντλεις πλέον από την Καινήν Διαθήκην: Την Ειρήνην και την Αγάπην. Τον αγωνιστήν είχε διαδεχθεί ο Απόστολος…».
Οι συνειρμοί δικοί σας!