Διαβάζω στον «Τ» της 12ης Ιουνίου 2024 ότι ο Δικηγορικός Σύλλογος Πειραιά οργάνωσε στο Δημοτικό Θέατρο της πόλης ανοιχτό Συνέδριο με θέμα «Γερμανικές οφειλές από τις ναζιστικές θηριωδίες κατά τη διάρκεια της κατοχής». Ότι συμμετείχαν σαν συνδιοργανωτές το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα (ΕΣΔΟΓΕ) και οι Δήμοι Διστόμου, Αράχωβας και Αντίκυρας, Καλαβρύτων και Βιάννου Ηρακλείου Κρήτης. Ακόμα ότι δεν κλήθηκε στο Συνέδριο η Κοινότητα Κομμένου και ο Δήμος Νικολάου Σκουφά, στον οποίο ανήκει όπως και άλλοι μαρτυρικοί τόποι. Τελικά πήρε πρωτοβουλία ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Άρτας Μιχάλης Νικολάου που απηύθυνε διαμαρτυρία στον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά για την παράλειψη του Κομμένου και παρέστη ο ίδιος στο Συνέδριο εκπροσωπώντας την περιοχή.
Θέλω να συγχαρώ δημόσια τον καλό μου φίλο και συνάδελφο Μιχάλη Νικολάου για την παρέμβασή του, αλλά θέλω να του υπενθυμίσω παράλληλα ότι δεν είναι τυχαίος ο αποκλεισμός του Κομμένου και των άλλων περιο- χών, όπως οι Λιγκιάδες Ιωαννίνων από το Συνέδριο. Οι απόγονοι των σφαγιασθέντων στις περιοχές αυτές, πλην ατομικών εξαιρέσεων, όπως ο καλός μου φίλος Δημήτρης Βλαχοπάνος, επέδειξαν πολύ πλαδαρή συμπεριφορά απέναντι στο Γερμανικό κράτος και τους εκπροσώπους του.
Θα επαναλάβω εν συντομία όσα είχα γράψει σε άρθρο μου στον «Τ» στις 2 Αυγούστου 2023. Στην 60η μαύρη επέτειο της σφαγής του Κομμένου (16 Αυγούστου 2003) είχαν το θράσος να επισκεφθούν το μαρτυρικό χωριό ο πρόεδρος του Συνδέσμου Απομάχων, Ταξίαρχος εν αποστρατεία της Μπούντεσβερ Έρνστ Κοκί, ο αντιπρόεδρος αυτής Χάνς – Πέτερ Μάγερ, δηλαδή οι σημερινοί εκπρόσωποι εκείνων των Ναζιστικών καθαρμάτων που κατέσφαξαν το Κομμένο (Ζάλμινγκερ, Κλέμπε, Ραίζερ, Ντελάχερ, Χέννε, Τσήγκλερ κλπ) ο Γερμανός, τότε, πρέσβης στην Αθήνα Άλμπερτ Σπήγκελ και ένα μέλος του Γερμανικού Κοινοβουλίου, ο χριστιανοδημοκράτης Τόμας Ράχελ.
Όπως γράφει ο συγγραφέας Χέρμαν Φράνκ Μάγερ στο ιστορικό του έργο «ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΟ ΕΝΤΕΛΒΑΪΣ» (βιβλιοπωλείον της ΕΣ- ΤΙΑΣ, Αθήνα 2009 Β΄ τόμος σελίδα 317), ο οποίος συνόδευε όλους τους ανωτέρω στο Κομμένο την ημέρα εκείνη, ο επιζών, τότε της σφαγής Αλέξανδρος Μάλλιος επεφύλαξε στους Γερμανούς «ιδιαίτερα φιλική υποδοχή» και ο τότε κοινοτάρχης Κομμένου Γεώργιος Παππάς, τους κάλεσε και παρακάθισαν «στο τραπέζι των επισήμων», ενώ φωτογραφήθηκε μαζί τους μπροστά από τον τύμβο με τα ονόματα των 317 σφαγιασθέντων. Με τέτοιες ενέργειες πώς να σε πάρουν στα σοβαρά!
Όσον αφορά στους Λιγκιάδες Ιωαννίνων που σφαγιάστηκαν ως αντίποινα για το θάνατο του Ζάλμινγκερ την 1η Οκτωβρίου 1943 από αντάρτες του ΕΔΕΣ υπό τον Κώτσο Τόλη, τους παρουσιάστηκε τεράστια ευκαιρία να ταράξουν τα καθιερωμένα με παράλληλη διεθνοποίηση της σφαγής των προγόνων τους.
Ειδικότερα, κατά τη δεύτερη θητεία του Κάρολου Παπούλια ως προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, επισκέφθηκαν τους Λιγκιάδες αυτός και ο Γερμανός πρόεδρος Σταϊνμάγερ. Αυτή ήταν η ευκαιρία που την κλώτσησαν τα ανθρωπάκια. Σκεφθείτε τι απήχηση θα είχε μια ανθρώπινη αλυσίδα έξω από το χωριό να μην επιτρέψει την είσοδο σ’ αυτό, του Γερμανού προέδρου! Την άλλη μέρα όλος ο Ευρωπαϊκός και Παγκόσμιος τύπος και ΜΜΕ θα υμνούσαν το γεγονός ότι μια χούφτα απλοί άνθρω- ποι του χωριού Λιγκιάδες, απόγονοι αυτών που έκαψαν οι Ναζί μέσα στα σπίτια τους στις 3 Οκτωβρίου 1943, απαγόρευσαν στον πρόεδρο της Γερμανίας Σταϊνμάγερ να επισκεφθεί το χωριό τους αφού το κράτος του από τότε μέχρι σήμερα, τους ξέχασε. Και έτσι θα αναδεικνύονταν – πιστεύω – σε μεγάλο βαθμό το δίκαιο αίτημα όλων των Ελληνικών περιοχών για αποζημιώσεις και επανορθώσεις από τις σφαγές και καταστροφές που προκάλεσαν τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Πώς, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους να τους πάρει κάποιος στα σοβαρά όταν δέχτηκαν χωρίς αστερίσκους στο καμένο χωριό τους τον πρόεδρο του Γερμανικού κράτους που είναι υπεύθυνο για τα έργα και τις ημέρες των Ναζί!
Αντίθετα, στη Βιάννο της Κρήτης, που είναι και αυτή μαρτυρικός τόπος, από τότε μέχρι σήμερα έχουν δείξει κόκκινη κάρτα στους Γερμανούς πολίτες. Δεν επιτρέπουν να μπουν στη Βιάννο τουρίστες ή άλλοι επισκέπτες Γερμανικής καταγωγής. Στην είσοδο της Βιάννου έχουν αναρτήσει αψίδα στην οποία αναγράφουν ότι «απαγορεύεται η είσοδος Γερμανών πολιτών» και το τηρούν. Αυτούς τους παίρνουν στα σοβαρά και τους καλούν παντού, γιατί παραμερίζουν τα οποιαδήποτε τουριστικά οφέλη προκειμένου να τιμήσουν τη μνήμη των θυμάτων τους από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Αυτή, δυστυχώς, είναι η αλήθεια χωρίς συναισθηματισμούς.
*Ο Γιώργος Χαλκιάς είναι επίτιμος δικηγόρος

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ