ΤΡΙΑ τινά μπορεί να συμβαίνουν όσον αφορά την απόφαση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να αποκλείσει την Ήπειρο από το κυβερνητικό σχήμα ύστερα από τον πρόσφατο ανασχηματισμό.
Ή να «τιμωρήσει» τους βουλευτές του για το ιστορικά χαμηλό ποσοστό στις ευρωεκλογές ή γιατί ξέρει πως δεν θα αντιδράσουν ζητώντας τον λόγο για την εξαίρεση, ή γιατί δεν βρίσκεται στο κέντρο της κυβερνητικής προσοχής και παράλληλα πως δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα «ξεσηκωμού» για σοβαρά θέματα που την απασχολούν.
Ιδιαίτερα σ’ ότι αφορά το τελευταίο είναι απολύτως εμφανές διότι όλοι εποίησαν την νήσσαν μόλις Πρεβεζάνοι και Θεσπρωτοί εκπρόσωποι φορέων έθεσαν στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων τον αυτοκινητόδρομο. Ήταν όταν ο διατηρηθείς υφυπουργός στο υπουργείο Υποδομών Νίκος Ταχιάο αποφάνθηκε δημοσίως ότι «δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα».
Δεν έβγαλαν μηλιά όταν το ίδιο υπουργείο – και ενώ είχε γίνει η δημοπράτηση πήρε τα 150 εκατ. ευρώ που ήταν εγκεκριμένα, απεντάσσοντας ταυτόχρονα από το Ταμείο Ανάπτυξης το έργο κατασκευής του νέου δικτύου μεταφοράς νερού συνολικού μήκους 104 χιλιομέτρων από τις πηγές του Αγίου Γεωργίου Λούρου για την ύδρευση Άρτας, Πρέβεζας, Λευκάδας και Βόνιτσας.
Και κάτι αποκλειστικά δικό μας που αποκάλυψε την πλήρη ενδοτικότητα και υποχρεωτικότητα υψηλά ιστάμενων της δημόσιας εκπροσώπησης.
Εννοούμε τα 8 εκατ. ευρώ για τη γεφύρωση Άρτας – Κεραματών, που αντί για νέα διεκδίκηση ικέτευσαν τον πρωθυπουργό όταν έκανε το προεκλογικό πέρασμα από την πόλη να διαμεσολαβήσει ώστε αντί του συγκεκριμένου έργου να γίνει μεταφορά του ποσού για κατασκευή γέφυρας δίπλα στην υπάρχουσα.
Ε «άστους αυτούς… δικοί μας είναι» δεν θα σκέφτηκε μόλις πήρε το μπλοκάκι κι άρχισε να γράφει και να σβήνει τα ονόματα των νέων υπουργών και υφυπουργών;