Συμπληρώνονται φέτος 52 χρόνια από την πρώτη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον – τη Διάσκεψη της Στοκχόλμης το 1972, η οποία οδήγησε στη δημιουργία του UNEP (Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ) και στον ορισμό της 5ης Ιουνίου κάθε έτους ως Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος.
Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος είναι η εμβληματική ημέρα των Ηνωμένων Εθνών για την προώθηση της παγκόσμιας ευαισθητοποίησης και δράσης για το περιβάλλον. Με την πάροδο των ετών, έχει εξελιχθεί στη μεγαλύτερη παγκόσμια πλατφόρμα για την περιβαλλοντική ενημέρωση του κοινού και γιορτάζεται από εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
«Στο σύμπαν υπάρχουν δισεκατομμύρια γαλαξίες, στον γαλαξία μας υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες, όμως υπάρχει Μόνο Μία Γη», αναφέρει ο ΟΗΕ με αφορμή μια παλαιότερη Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος. Το σύνθημα «Μόνο Μία Γη» τονίζει την ανάγκη η ανθρωπότητα να ζει στο εξής βιώσιμα και σε αρμονία με τη φύση, επιφέροντας μετασχηματιστικές αλλαγές – μέσω των πολιτικών και των επιλογών που πραγματοποιούνται σε όλα τα επίπεδα – προς έναν καθαρότερο, πιο πράσινο τρόπο ζωής.
Όπως αναφέρει ο ΟΗΕ, στην επίσημη ιστοσελίδα του, αυτή τη στιγμή η Γη αντιμετωπίζει «μια τριπλή, πλανητική, έκτακτη ανάγκη»: Το κλίμα θερμαίνεται πολύ γρήγορα για να προσαρμοστούν οι άνθρωποι και η φύση, η απώλεια οικοτόπων και άλλες πιέσεις σημαίνουν ότι περίπου ένα εκατομμύριο είδη απειλούνται με εξαφάνιση, Η ρύπανση συνεχίζει να δηλητηριάζει τον αέρα, τη γη και το νερό μας. «Η διέξοδος από αυτό το δίλημμα είναι να μεταμορ- φώσουμε τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας για να τις κάνουμε χωρίς αποκλεισμούς, δίκαιες και πιο συνδεδεμένες με τη φύση. Πρέπει να περάσουμε από το στάδιο στο οποίο βλάπτουμε τον πλανήτη, στη θεραπεία του», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο.
Θα ήταν πάρα πολύ ωραίο αν ήταν ειλικρινές και δεν ενείχε μεγάλη δόση υποκρισίας, δεδομένου ότι οι ίδιες οι κυβερνήσεις που ζητούν την δραστηριοποίηση όλων μας και την επίδειξη ατομικής ευθύνης για την προστασία του περιβάλλοντος, είναι οι ίδιες που επιτρέπουν στις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες να μολύνουν το περιβάλλον αυτό, να διογκώνουν την καταναλωτική μανία που οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη αποψίλωση των δασών και απομύζηση των φυσικών πόρων, σε όλο και περισ- σότερη χρήση αντικειμένων που καταστρέφουν λίγο-λίγο το κλίμα αλλά και όλο τον πλανήτη Γη.
Αντιγράφω από άρθρο του Γ. Παπασωτηρίου στο διαδίκτυο: «Κι όμως οι καταστροφείς με περισσή υποκρισία ζητούν, σήμερα όπως κάθε χρόνο, τη σωτηρία του περιβάλλοντος, τη σωτηρία της ζωής! Καταστροφείς και… σωτήρες οι ίδιοι! Μέτρα, όμως, σημαίνει όρια και ο μανιακός καπιταλισμός έχει χάσει τα φρένα του, έχει ξεχάσει να σταματά. Γι’ αυτό δεν μπορεί να δώσει λυσιτελή απάντηση στο πρόβλημα της οικολογικής καταστροφής, γιατί είναι αυ- τός που την προκαλεί […] Ο μανιακός για κέρ- δη καπιταλισμός ζητάει ολοένα και περισσότερα δέντρα, κι άλλες αποψιλώσεις, κι άλλες ανεμογεννήτριες, κι άλλες ζωές, ανθρώπινες και μη. Ήδη ένας νέος κοινωνικός μεσαίωνας είναι ante portas με πρόσχημα τον «πράσινο» και τον «ψηφιακό» καπιταλισμό. Γι’ αυτό η οικολογία και η κοινωνική δικαιοσύνη συνδέονται πλέον στενά […]».
Ταυτόχρονα η κλιματική αλλαγή έχει αλλάξει σταδιακά την αντίληψη των νεότερων για το πώς θα πρέπει να οργανώνεται η ζωή μιας κοινωνίας. Οπωσδήποτε τα καιρικά φαινόμενα δεν ήταν πάντοτε αξιόπιστα, συνέβαιναν και σοβαρές καταστροφές που επέφεραν πολλές ζημίες, αλλά υπήρχε μια στοιχειώδης σειρά. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει κατά πολύ και μαζί τους έχει αλλάξει και η ζωή των ανθρώπων. Η τεχνολογική εξέλιξη, σε συνδυασμό με την αλόγιστη καταστροφή της Φύσης και τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, έχουν αλλάξει το κλίμα του πλανήτη. Ζούσαμε σ’ ένα κλίμα εύκρατο και το καταντήσαμε σχεδόν τροπικό, θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε όλοι κάτι πριν είναι αργά.
Κι αυτό διότι η Φύση – από την κατασκευή της – είναι δημιουργημένη για να μας ανταποδίδει στο πολλαπλάσιο οτιδήποτε της αφήνουμε να μας «φυλάξει». Της δίνουμε να κρατήσει στον «κόρφο» της ένα σπυρί σιταριού κι αυτή μας επιστέφει ολόκληρο στάχυ, με αμέτρητα σπυριά και στη συνέχεια ολόκληρο χωράφι, ικανό να θρέψει ολόκληρη οικογένεια. Αν, επομένως, την «τροφοδοτήσουμε» με βαρέα μέταλλα και ανθυγιεινά στοιχεία απορριμμάτων, αν επιβαρύνουμε την ατμόσφαιρα με τα πάσης φύσεως αέρια και τους ρύπους των πόλεων και των οχημάτων, αν αφήσουμε τους πάγους να λιώνουν ανεξέλεγκτα, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Δυστυχώς, απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει όλοι ότι το περιβάλλον θα πρέπει να το προστατεύουμε με κάθε τρόπο. Δεν είναι ανάγκη να συμμετέχουμε σε μαζικές πορείες ή φανταχτερές αναδασώσεις (αν και αυτά καθόλου δε βλάπτουν), αρκεί να κάνουμε το καθήκον μας προς τη μητέρα Φύση.
Ας μην πετάμε σκουπίδια όπου βρίσκουμε, ας μη γεμίζουμε τους κάδους ανακύκλωσης με κάθε λογής απορρίμματα μόνο και μόνο επειδή βαριόμαστε να σηκώσουμε το καπάκι του κανονικού κάδου, ας μη χρησιμοποιούμε πλαστικά, αλλά βιοδιασπώμενα υλικά και ας ανακυ- κλώνουμε όσα περισσότερα υλικά μπορούμε. Γιατί, αν δε γίνει κάτι, αμέσως, το πρόβλημα μπορεί να εξελιχθεί σε κοινωνικό θέμα, και μάλιστα από τα δυσεπίλυτα του πλανήτη μας.
Οι άνθρωποι, επομένως, θα πρέπει να αναλογιστούμε το πρόβλημα και να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να μπορέσουμε, όλοι από κοινού, να το επιλύσουμε. Οι απλοί άνθρωποι του καιρού μας, έχουν λίγο-πολύ μάθει να συμπεριφέρονται ως πολίτες, παρότι αντιμετωπίζονται από την κεντρική εξουσία μάλλον ως υπήκοοι.
Ας επιδείξουν την ίδια υπευθυνότητα οι πολιτικοί μας ηγέτες (όχι μόνο της Ελλάδας) και ας πάψουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα σε κάθε επέτειο της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος!