Πολύ μεγάλη κληρονομιά
αγάπης μου άφησες,
δεν ξέρω τι να την κάνω!
Το μόνο που ήξερα
ήταν να σ’ αγαπώ
αυτό μόνο μου ήταν εύκολο,
όλα τ’ άλλα με δυσκόλευαν.
Τώρα με τόση αγάπη,
τη δική σου και
τη δική μου μαζί,
θα πνιγώ. Θέλω να τη μοιράσω
και μόνο, όπως πάντα, τα παιδιά μας
τη δέχονται κι ακόμη δυό συγγενείς
και τρεις φίλοι. Δωρεά την κάνω.
Οι άλλοι φαίνεται πως δεν αγάπησαν.
Δεν είδαν τον κόσμο με τα μάτια της αγάπης
όπως εγώ τον έβλεπα μέσ’ στα δικά σου μάτια.
Τώρα χωρίς αυτά μού είναι άνοστος ο κόσμος
τον άνθρωπο μόνο αγαπώ
κι ας είναι όπως έγινε.