Οπως είναι γνωστό στις 27 Σεπτεμβρίου 1989 η πλειοψηφία της Ελληνικής Βουλής παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο για το λεγόμενο «σκάνδαλο Κοσκωτά» τους Ανδρέα Παπανδρέου, Αγαμέμνονα Κουτσόγιωργα, Γιώργο Πέτσο και Δημήτρη Τσοβόλα. Κατά τη διάρκεια της δίκης που άρχισε στις 11 Μαρτίου 1991, ο Γεώργιος Κοσκωτάς κατέθεσε πρωτότυπο σημείωμα που είχε στοιχεία της COMMERZ BANK του Λονδίνου υποστηρίζοντας ότι το έγραψε ιδιόχειρα ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Το δικαστήριο με πρόεδρο το μακαρίτη Βασίλειο Κόκκινο διέταξε, ορθά κατά την άποψή μου, γραφολογική πραγματογνωμοσύνη και διόρισε τρεις γραφολόγους, ώστε σε περίπτωση διαφωνίας να υπάρχει πλειοψηφία. Και οι τρεις πραγματογνώμονες ήταν δεξιών πολιτικών θέσεων και αυτό δημιούργησε φόβο στο ΠΑΣΟΚ μήπως υπάρξει πολιτική κατεύθυνση στους διορισθέντες.
Την εποχή εκείνη συνάντησα τυχαία στο Πρωτοδικείο Αθηνών τον αείμνηστο Ευάγγελο Γιαννόπουλο που μου είπε με κείνη τη χαρακτηριστική του φωνή: «Χαλκιά, οι πραγματογνώμονες που διόρισε ο Κόκκινος είναι δεξιοί και θα πουν ότι το σημείωμα το έγραψε ο Ανδρέας». Εγώ επειδή είχα συνεργαστεί πολλά χρόνια και με τους τρεις γραφολόγους, γνώριζα την αξιοπιστία τους αλλά και την πολυετή εμπειρία τους στις γραφολογικές έρευνες και απάντησα στον Γιαννόπουλο ότι οι πραγματογνώμονες θα κρίνουν με βάση τα γραφολογικά δεδομένα και όχι με την κομματική τους τοποθέτηση. Τον κάλεσα δε να σταματήσει να βάλει κατά των γραφολόγων από το «ΚΑΝΑΛΙ 29». Και κάτι τελευταίο πρόεδρε, του είπα. Προσωπικά δεν γνωρίζω τα έγγραφα για να πάρω θέση. Αν όμως το αποτέλεσμα είναι υπέρ του Παπανδρέου από δεξιούς πραγματογνώμονες, κανένας δεν θα μπορεί να το αμφισβητήσει.
Η ομόφωνη και σε βαθμό βεβαιότητας γνωμοδότηση των πραγματογνωμόνων, ότι το σημείωμα που επικαλέστηκε ο Κοσκωτάς δεν γράφηκε από το χέρι του Ανδρέα Παπανδ-ρέου, δικαίωσε τη θέση που πήρα κατά τη συνάντησή μου με τον Γιαννόπουλο, ότι οι γρα- φολόγοι Δημήτριος Καλαντζής, Δημήτριος Θωμάς και Αθανάσιος Πάνος αποφάνθηκαν, σύμφωνα με τους κανόνες της Δικαστικής Γραφολογίας και όχι έπειτα από εντολή κομματικών παραγόντων της εποχής.
Το κόμμα του ΠΑΣΟΚ μετά την κατάθεση του εγγράφου από τον Κοσκωτά, ανέθεσε στην αείμνηστη συνάδελφο Βασιλική Σαλεσιώτη να γνωμοδοτήσει για εσωτερική χρήση του κόμματος. Η αείμνηστη γραφολόγος πολύ προτού αποφανθούν οι διορισθέντες πραγματογνώμονες, αποφάνθηκε με έγγραφη γνωμοδότησή της, που δεν είδε το φως της δημοσιότητας, ότι το έγγραφο που κατέθεσε ο Κοσκωτάς δεν είχε καμία γραφολογική σύνδεση με τη γνήσια γραφή του Ανδρέα Παπανδρέου. Όμως κάποιοι θερμοκέφαλοι μέσα στο ΠΑΣΟΚ σαν τον Γιαννόπουλο που πίστευαν ότι η γραφολογία και οι γραφολόγοι του 1991 ήταν σαν εκείνους του 1948 στη Θεσσαλονίκη που γνωμοδότησαν για τη γραφή του φακέλου με την ταυτότητα του George Polk, θέλησαν να προκαταλάβουν τους πραγματογνώμονες και δια του διευθυντή της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» Λέοντα Καραπαναγιώτη, ζήτησαν πάνω στο ίδιο θέμα γραφολογική γνωμοδότηση από δύο Γερμανούς γραφολόγους, στους οποίους προστέθηκε και μια Ελληνίδα.
Απεφάνθησαν, λοιπόν, οι ανωτέρω ότι το έγγραφο του Κοσκωτά δεν γράφηκε από το χέρι του Παπανδρέου. Με τον τρόπο αυτό υποβάθμισαν την Σαλεσιώτη που είχε γνωμοδοτήσει σωστά. Το σημαντικότερο, όμως, εί-ναι ότι ενήργησαν αντιδικονομικά αφού έδω- σαν στη δημοσιότητα την γνωμοδότηση των «Γερμανών» προτού οι πραγματογνώμονες καταθέσουν στο δικαστήριο την πραγματογνωμοσύνη.
Δεν γνωρίζω τι συμπέρασμα ανέμενε ο Βασίλης Κόκκινος και η παρέα του, αλλά μόλις το διάβασε εξεμάνη και είπε να πάρουν από μπροστά του τον ψεύτη Κοσκωτά. Για την ολοκλήρωση του άρθρου δίνω στη δημοσιότητα φωτοτυπίες από το έγγραφο που κατέθεσε ο Κοσκωτάς και από συμπαγές κείμενο γνήσιας κεφαλογράμματης γραφής του Ανδρέα Παπανδρέου. Και ο μη έχων γραφολογικές γνώσεις αντιλαμβάνεται μακροσκοπικά τις χαρακτηριστικές διαφορές.
*Ο Γιώργος Χαλκιάς είναι επίτιμος δικηγόρος