Τώρα είν’ ο Μάης κι άνοιξη τώρα το καλοκαίρι,/ τώρα κι ο ξένος που ‘λειπε στον τόπο του να πάει./ Νύχτα σελώνει τ’ άλογο νύχτα το καλιγώνει,/ βάζει τα πέταλα χρυσά και τα καρφιά ασημένια.

Τραγούδι σε 7σημο ρυθμό, που αναφέρεται στον ξενιτεμένο, ο οποίος βρίσκεται μακριά από τον τόπο του και τους δικούς του, προσμένοντας την ώρα να γυρίσει πίσω στο μέρος που μεγάλωσε. Περιμένει την άνοιξη και το μήνα Μάη, που η φύση είναι στο αποκορύφωμα, για να είναι όμορφη, λαμπερή και μυρωδάτη η μέρα της επιστροφής στις ρίζες, σαν τον Οδυσσέα που γυρίζει στην Ιθάκη.
Από την μεγάλη του επιθυμία και χαρά για τη μεγάλη επιστροφή στη γενέτειρα, ετοιμάζει το άλογο από νωρίς τη νύχτα πριν το ξημέρωμα. Νύχτα το καλιγώνει, με τα πέταλα να είναι χρυσά και τα καρφιά ασημένια, γιατί θεωρεί τον γυρισμό του σαν μια λαμπρή και γιορτινή μέρα, ένα χαρμόσυνο γεγονός.