Στράβωσες το φέσ’, μωρέ μπαντίδη,/ στράβωσες το φέσ’, μωρέ κατίδη./ Ούχα, ούχα! Χα, χα! Λέγκω μ’, σ’ αγαπώ!/ Ούχα, ούχα, ούχα! Χα, χα! για τε σένα τι τραβώ!/ Στράβωσες το φέσ’, μωρέ μπαντίδη,/ στράβωσες το φέσ’, να καζαντίσεις./ Ούχα, ούχα! Χα, χα! μάτια μου γλυκά./ Ούχα, ούχα, ούχα! Χα, χα! θα σε κλέψω μια βραδιά./ Στράβωσες το φέσ’ και κάνεις νάζι,/ άιντε κι καρδιά μ’ αναστενάζει./ Ούχα, ούχα! Χα, χα! μάτια γαλανά./ Ούχα, ούχα, ούχα! Χα, χα! θα σας κλέψω μια βραδιά.

Τραγούδι του γλεντιού και του κεφιού προερχόμενο από τη Γιαννιώτικη μουσική παράδοση, βγαλμένο μέσα από τα καφέ-αμάν. Αναφέρεται στον μπαντίδη (μάγκας της παλιάς Γιαννιώτικης κοινωνίας).