Με πρωτοβουλία του ο Σύλλογος Δρομέων Άρτας ανακάλυψε ένα δίκτυο μονοπατιών που μαζί με δυο δασικούς δρόμους ξεπερνούν τα 25 χιλιόμετρα, φέρνοντας στο φως την άγνωστη ομορφιά του λόφου Περάνθης.
Κίνητρό του αποτέλεσε η αγάπη για τον αθλητισμό και το τρέξιμο και η επιθυμία για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Από το κίνητρο αυτό γεννήθηκε η ιδέα της εύρεσης, χάραξης και διάνοιξης νέων μονοπατιών καθώς και ο καθαρισμός των ήδη υπαρχόντων, από μέλη και φίλους του Συλλόγου σε συνεργασία με απ- λούς εθελοντές, αλλά και εθελοντές από τον Ορειβατικό Σύλλογο.
Σύμφωνα με τα όσα κάνει γνωστά «από την Περάνθη, την Λιμίνη έως την Κάτω Παναγιά και τα τεχνικά σχολεία καλύπτεται με μονοπάτι όλος ο λόφος, κάτι που μέχρι χτες ήταν άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Για τους προγόνους μας όμως μπορεί να ήταν και ο μοναδικός δρόμος με τον έξω κόσμο».
Στην ίδια ανακοίνωση προστίθεται: «Έξι χιλιόμετρα από τα νέα μονοπάτια αφορούν παλιό πλακόστρωτο καρόδρομο που ξεκινά από τις κεραίες, πάνω από το χωριό Περάνθη και καταλήγει μέχρι την παλιά χωματερή. Οκτώ χιλιόμετρα ανοίχτηκαν ακολουθώντας την πορεία των ζώων που διαβιούν στο λόφο, έχοντας πλέον ένα δίκτυο μονοπατιών για όλα τα γούστα. Λόγω της ποικιλίας του ανάγλυφου, δίνεται συνεχώς στον επισκέπτη η δυνατότητα να θαυμάζει ένα εναλλασσόμενο τοπίο. Μονοπάτια με χώμα, με πέτρα, “στεγασμένα” από δά-ση με πεύκα, πουρνάρια και κυπαρίσσια, ανοι- χτά με θέα, όπου αναδεικνύεται το πανοραμικό τοπίο της πεδινής περιοχής της Άρτας, έως τον Αμβρακικό κόλπο, το φράγμα Πουρναρίου, την οροσειρά των Τζουμέρκων και των Ραδοβυζίων.
Τα μονοπάτια περνούν από ένα δίκτυο πολυβολείων, 19 στον αριθμό, άγνωστο πότε χτίσθηκαν αλλά που στη τελική τους μορφή ήρθαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο που έγινε πριν το 1944. Από δυο οχυρά σε σχήμα αστεροειδούς πολυγώνου. Iστορικά τα φρούρια σε σχήμα αστεροειδούς πολυγώνου εμφανίστηκαν όταν άρχισε η ευρεία χρήση της πυρίτιδας στα μέσα του 15ου αιώνα στην Ιταλία και στη συνέχεια τα αντέγραψαν οι Οθωμανοί.
Δίπλα από το σπήλαιο της κουδουνότρυπας, που χρησιμοποιήθηκε ως ιερό άντρο των Νυμφών και χρονολογείται περίπου έως την ύστερη Ελληνιστική περίοδο, με ευρήματα τα οποία βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας. Από ένα πλακόστρωτο καρόδρομο που συνέδεε την πόλη της Άρτας με το λιμάνι της Κόπραινας και πιθανολογείται ότι είχε κατασ- κευαστεί κατά την Οθωμανική περίοδο ίσως και παλαιότερα.
Από τεχνικής πλευράς χαρακτηρίζεται εύκολο, με μεγαλύτερο υψόμετρο τα 233 μέτρα και θετική υψομετρική τα 630 μέτρα. Το πλάτος του μονοπατιού στο μεγαλύτερο μέρος του ξεπερνά το ένα μέτρο».
«Με αυτά τα δεδομένα – τονίζεται – θα πρέπει να θεωρηθεί ευτύχημα για την πόλη η ύπαρξη σε τόσο κοντινή απόσταση δασικών χώρων και χώρων πρασίνου, οι οποίοι μπορούν να βελτιωθούν, να οργανωθούν και να λειτουργήσουν για αναψυχή των κατοίκων της, προσφέροντας στους περιπατητές και αθλούμενους την γνωριμία με την ιστορία και τον πολιτισμό της Άρτας».