Αμφιβολίες το μυαλό μου βασανίζουνε πολλές, Αμφιβολίες τρελές.
Κάποτε, ένας κυνηγός έψαχνε στο δάσος τα ίχνη ενός λιονταριού. Κάποια στιγμή, εκεί που περπατούσε, συνάντησε έναν ξυλοκό- πο. Ο κυνηγός τον ρώτησε αν έχει δει ίχνη λιονταριού ή την φωλιά του κι ο ξυλοκόπος του απάντησε: – Αν θες μπορώ να σου δείξω πού βρίσκεται και το ίδιο το λιοντάρι! Τότε ο κυνηγός κιτρίνισε από τον φόβο του και με τρεμάμενη φωνή απάντησε: – Όχι, δεν είναι ανάγ- κη… μόνο τα ίχνη του ψάχνω.
Ο παραπάνω μύθος του Αισώπου μου ήρθε αμέσως στο μυαλό όταν άρχισαν να κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα φήμες περί «στημένων debate – ντιμπέιτ», χωρίς κανόνες και άλλα παρόμοια, αμέσως μετά την πρόσκληση του τηλεοπτικού σταθμού της πόλης μας σε όλους τους επικεφαλής των δημοτικών συνδυασμών για να συμμετάσχουν στην καθιερωμένη εδώ και χρόνια, τηλεμαχία τους.
Γιατί πριν από λίγους μόλις μήνες, εμφανίστηκε στην πόλη μας, έτσι στα ξαφνικά, ένας αυτοαποκαλούμενος «κυνηγός», διαλαλώντας ότι ψάχνει το «κακό λιοντάρι» για να το «σκοτώσει». Και τριγύριζε τους δρόμους, τα σοκάκια και τα χωριά ψάχνοντας, υποσχόμενος σε όλους ότι μόλις το βρει θα μας γλιτώσει απ’ την παρουσία του. Μέχρι που ο τη- λεοπτικός σταθμός του είπε ότι μπορεί να φέρει το «κακό λιοντάρι» μέσα στο στούντιο για να μην ψάχνει πια. Και θα του έδινε επιπλέον βοήθεια. Δεν θα άφηνε μόνο του τον «κυνηγό» μέσα στο στούντιο με το «κακό λιοντάρι». Θα έβαζε μαζί του και δύο βοηθούς. Αλλά ο «κυνηγός» απάντησε απλά: «Όχι, δεν είναι ανάγκη… μόνο τα ίχνη του ψάχνω». Και δεν παρουσιάστηκε στο στούντιο. Γιατί «ο φόβος μη γελοιοποιηθείς, δημιουργεί τη χειρότερη δειλία».
Κι θα μπορούσε απλά να σταματήσει εκεί. Αλλά για να καλύψει τη δειλία του, άρχισε να διαδίδει στην πόλη φήμες, χωρίς καμία απόδειξη. Χωρίς καν να νοιαστεί αν η πράξη του αυτή αποτελεί προσβολή για τον μοναδικό τηλεοπτικό σταθμό της πόλης μας που δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα για όσα πλαγίως τον κατηγορεί. Προσβολή για τον ιδιοκτήτη του και τους δημοσιογράφους που εργάζονται εκεί και μας λένε καληνύχτα κάθε βράδυ. Προσβολή για τους συμμετέχοντες. Προσβολή για τον Αρτινό λαό και τη Δημοκρατία. Γιατί εκεί που περιμένεις να διασταυρωθούν επιχειρήματα, ένας απ’ όλους αδιαφορεί για όλα.
Κι αυτό θα μπορούσε ίσως να είναι μια πολιτική απόφαση, ένα πολιτικό ρίσκο αν είμαστε Αμερικάνοι ή Γερμανοί. Αλλά δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή αν είσαι Έλληνας. Γιατί έτσι όπως μας έμαθαν στο σχολείο, ετούτη εδώ η φάρα, που κατοικεί σ’ αυτή τη γωνιά της γης, δεν λιποψυχά μπροστά στις μάχες. Κι ας είναι τηλεοπτικές. Παραμένουν μάχες. Ακόμα κι αν είσαι ένας από τους τριακόσιους στις Θερμοπύλες, δεν φεύγεις. Γιατί ο στρατηγός ρίχνεται πρώτος στη μάχη, και όχι να στέλνει εκπροσώπους του να σκοτωθούν στη θέση του. Γιατί η μόνη χαμένη μάχη είναι αυ- τή που δεν δόθηκε. Καλύτερα νικημένος παρά δειλός. Γιατί «Ο φόβος έχει κάποια χρησιμότητα, η δειλία όμως δεν έχει καμία».
Και σ’ αυτήν την περίπτωση, την λύση καλούνται να δώσουν οι πολίτες της Άρτας στις 8 Οκτώβρη. Το ψηφοδέλτιο του αγενή συμπολίτη «κυνηγού» πρέπει να τιμωρηθεί πολιτικά. Δεν πρέπει να ψηφιστεί από κανέναν. Ούτε καν από τους υποψήφιους που συμμετέχουν σ’ αυτό. Ξέρουμε όλοι ότι θα προσπαθήσει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Ότι οι συμμετέχοντες στην τηλεμαχία (debate – ντιμπέιτ) είναι μεταξύ τους συνεννοημένοι. Τώρα, το 2023. Γιατί το 2014 και το 2019 δεν ήταν συνεννοημένοι. Ότι δεν υπάρχουν σωστοί κανόνες στην τηλεμαχία. Τώρα, το 2023. Γιατί το 2014 και το 2019 οι κανόνες ήταν μια χαρά. Ότι η τηλεμαχία πρέπει να είναι αποκλειστικά ζωντανή. Τώρα, το 2023. Γιατί το 2014 και το 2019 η μαγνητοσκόπηση ήταν ό,τι πρέπει. Ότι…. Ότι…. Ότι….. Αλλά όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά χωρίς Αμφιβολίες πολλές, χωρίς Αμφιβολίες τρελές, ότι η αλήθεια είναι μία και μόνη. «Ένας δειλός αρχηγός είναι ο πιο επικίνδυνος άνθρωπος». Γι’ αυτό δεν μπορεί να γίνει ο οποιοδήποτε επικεφαλής συνδυασμού. Καλύτερα να μείνει σπίτι του. Γιατί ως γνωστόν: Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται».
Ένοχος, υπεράνω πάσης Αμφιβολίας