Κάθε φορά που πηγαίνω στη γειτονική Καρδίτσα – γιατί ο δευτερότοκος γιος μου παντρεύτηκε Καρδιτσιώτισσα – η ομορφιά πλημμύρα εσωτερική, καταλυτική, απόλυτη. Κίνητρο για το τελευταίο ταξιδάκι μέσω Βουργαρελίου ήταν ο ανοιξιάτικος καιρός. Βελανιδιές, οξιές κι έλατα που συναντάς στο δρόμο σου συνθέτουν μια εκπληκτική χρωματική παλέτα. Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου η φύση σε ανταμείβει.

Θα τολμούσα να πω ότι είναι μια ζηλευτή Ευρωπαϊκή πόλη με κοσμοπολίτικο αέρα, που σε προκαλεί να την εξερευνήσεις. Πόλη να ζεις, να ανασαίνεις και να γεμίζεις συγκίνηση. Ζωντανή, πατά γερά στα πόδια της και αντικρίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Απλώνεται κυκλικά στον κάμπο χωρίς περιορισμούς και σε καμία περίπτωση δε νιώθεις το αστικό φορτίο να σε βαραίνει. Διατηρεί το δικό της άρωμα και για κάποιους είναι η βασιλοπούλα και ποδηλάτισσα της Θεσσαλίας (εντυπωσιακός ο αριθμός των ποδηλάτων που κυκλοφορούν στην πόλη). Δεκάδες αξιοθέατα και όμορφες γωνιές ανταγωνίζονται η μια την άλλη για να τραβήξουν την προσοχή του επισκέπτη. Το πράσινο παντού κυρίαρχο. Σχεδόν ηδυπαθής η σχέση των κατοίκων μαζί του.


Οι τεράστιες σε μέγεθος πλατείες της, οι ατέλειωτοι πεζόδρομοι, οι εμπορικοί δρόμοι με χλιδάτα και φινετσάτα μαγαζιά, το Δημοτικό πάρκο «Παυσίλυπο» με τους δεινόσαυρους, τα παγώνια και οι γιγαντιαίες παιδικές χαρές, η Δημοτική αγορά, τα παραδοσιακά πέτρινα αρχοντικά, το ιδιαίτερο ξενοδοχείο «Άρνη» στο κέντρο, όλα αυτά δημιουργούν ένα άρτιο αποτέλεσμα αρχιτεκτονικής, αισθητικής και λειτουργικότητας. Σε απόλυτη συμμετρία η κοι- νωνία των ανθρώπων, των κτιρίων και των οχημάτων. Το απρόσμενο είναι παντού και η πόλη σού το προσφέρει απλόχερα. Κάθεσαι με τη συντροφιά σου να πιείς ένα ουζάκι και το τραπέζι γεμίζει με ό,τι βάλει ο νους σου από μεζέδες. Οι γευστικές απολαύσεις δεν έχουν προη- γούμενο. Κι ο λογαριασμός… λαϊκός.


Στις παρυφές της ακούγονται οι κουκλίστικες γειτονιές, ο σιδηροδρομικός σταθμός, το τεραστίων διαστάσεων αθλητικό κέντρο «Παλέρμο», το πάρκο ζώων και το κέντρο ιππασίας «Φιλόνικος». Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων λικνίζεται η τεχνητή λίμνη Πλαστήρα σαν δάκρυ βροχής στην αγκαλιά του βουνού. Ένας μοναδικός τουριστικός πόλος έλξης και κόσμημα μέσα στις ελατοσκέπαστες πλαγιές. Πιο δεξιά ένας ορεινός οικισμός, το Φανάρι, μέσα στην πληθωρική φύση και στην κορυφή το κάστρο του. Καλοσυντηρημένο, επισκέψι- μο, με τις βαριές πέτρες να διηγούνται με το δικό τους βουβό τρόπο την ιστορία του. Από κει ψηλά το μάτι καταπίνει αχόρταγα δυνατές εικόνες κάτω στον Θεσσαλικό κάμπο.


Ως γνωστόν, η Καρδίτσα είναι μια πόλη καινούργια στο χρόνο και χωρίς μακραίωνη ιστορία. Με έξυπνο τρόπο εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την γεωγραφία της, τους εθνικούς πόρους, βρήκε τα σύμβολά της και τα έκανε σήματα κατατεθέντα. «Απαλλοτρίωσε» τον Γεώρ- γιο Καραϊσκάκη και του έστησε ανδριάντα στην κεντρική πλατεία. Τον πατριώτη τους Νικόλαο Πλαστήρα (Μαύρο Καβαλάρη) ισάξια κι αυτόν τον τίμησε, στήνοντας αντίστοιχο άγαλμα στην πλατεία δίπλα στο πάρκο, η οποία πήρε και το όνομά του.


Οι… άτιμοι μέχρι και τις μούσες (Κλειώ, Θάλεια, Ερατώ) κουβάλησαν από την Ομόνοια – δωρεάν παραχώρηση από το Δήμο της Αθήνας – και τις έστησαν σε περίοπτη θέση στη μεγαλύτερη πλατεία! Πέρα στον πέρα κάμπο και τα σταροχώραφα, τα τρακτέρ αγκομαχούν και οι άνθρωποι προσεύχονται να αντέξουν την κάψα του καλοκαιριού. Το χώμα ποτισμένο με πολύ ιδρώτα μυρίζει ζωή και ο πλούτος που παράγεται διαχέεται σε όλη την περιοχή. Δυστυχώς, όπως σε όλη τη χώρα, έτσι κι εδώ, το γεωργικό επάγγελμα απαξιώνεται, με αποτέλεσμα λίγοι νέοι να το υπηρετούν. Κάπως έτσι θα δημιουργήσουμε πάλι τάξη τσιφλικάδων και απαρχή καινούργιων… αγώνων.


Αυτά τα μικρά ταξιδάκια δεν είναι μια ανέμελη περιπλάνηση, είναι η συνομιλία με τη χώρα σου και τους ανθρώπους της χωρίς τουριστικούς μανδύες. Οι πόλεις μας δεν είναι απλά η πατρίδα μας, είναι το σύμπαν ολάκερο, κι ας λέγεται ματαιότητα αυτό. Έτσι πρέπει να νιώθουμε, να τις αγαπάμε, γιατί έχουν υψηλά κίνητρα ζωής.
*ΥΓ: Ο τίτλος είναι σε παράφραση παρμένος από μια πινακίδα στην Ολλανδία

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ