Μάγισσα δώσ’ μου φάρμακο, να πιω να μη γεράσω,/ γιατί μου κακοφαίνεται να νιάτα μου να χάσω./ Φεύγουν τα χρόνια φεύγουνε και πίσω δε γυρίζουν,/ και τα μαλλιά στον άνθρωπο, ασπρίζουν δε μαυρίζουν./ Γέρασα ο μαύρος γέρασα κι ασπίσαν τα μαλλιά μου,/ τώρα κοιτώ τις όμορφες και καίγεται η καρδιά μου./ Όσα λεφτά κι αν χρειαστούν εγώ θα τα χαλάσω,/ φτάνει να βρω το φάρμακο να πιω να μην γεράσω./ Γλεντάτε νιές, γλε- ντάτε νιοί, γλεντάτε παλικάρια,/ γιατί θα ’ρθει κάνας καιρός να γίνουμε κουφάρια.

Τραγούδι σε ρυθμό τσάμικου, που τραγουδούν και χορεύουν κυρίως στο Ζαγόρι. Αναφέρεται στον άνθρωπο ο οποίος εκφράζει το παράπονό του για τα χρόνια που πέρασαν, αλλά και τη νοσταλγία του να γίνει πάλι νέος. Προτρέπει τους νέους να γλεντήσουν τα νιάτα τους γιατί ο καιρός περνάει.
Ο χρόνος στο διάβα του φθείρει τα πάντα αφήνοντας τα σημάδια του ανεξίτηλα. Όσα λεφτά κι αν χρειαστούν για το φάρμακο, ώστε να παραμείνει ο άνθρωπος νέος, είναι κόντρα στους νόμους της φύσης, γιατί τα γηρατειά είναι αναπόφευκτα.
Έτσι ακριβώς όπως λέει και ο ποιητής Νίκος Γκάτσος: Στράτα τη στράτα σου το ‘πει/ φεύγουν τα νιάτα σαν αστραπή